www.szah.fora.pl

ahmadeusz · Administrator

Obecnie używane przez większość chrześcijan kalendarze juliański i gregoriańskie mają swój Rzymski rodowód i myślę, że to nie przypadek, że największy kościół, który rozpropagował gregoriańskie kalendarze nazywa się Rzymskokatolicki. Używany przez większość znanych mi chrześcijan kalendarz korzeniami sięga do wierzeń starożytnych Rzymian i ich Bogów i trzeba tu koniecznie dopisać, że przez niektórych Rzymian Cesarze Rzymscy otaczani byli boską czcią - uważani byli za Bogów. Bardzo proszę zapoznajmy się z kilkoma przykładami tych korzeni, które zachowały się w niektórych nazwach miesięcy.

Styczeń / Ianuarius poświęcony Bogu Janusowi:

Janus – jeden z najważniejszych Bogów staroitalskich czczony w starożytnym Rzymie. Bóg wszelkich początków, a także opiekunem drzwi, bram, przejść i mostów, patronem umów i układów sojuszniczych. Od niego pochodzi łacińska nazwa miesiąca stycznia Ianuarius. W późniejszych przedstawieniach alegorycznych (renesans, barok) uosabiał zimę.
Bóg o nieznanym pochodzeniu (rodowodzie); niektóre źródła podają go za dziecko Saturna i Entorii (według innych miał być jej bratem). W pojęciu Rzymian Bóg Janus uchodził za pierwszego władcę Lacjum. Wzgórze, na którym rezydował, otrzymało na jego cześć nazwę Janikulum. Początkowo dzielił władzę z Camesesem, a następnie z Saturnem, który wypędzony przez Jupitera, znalazł u niego schronienie, na tyle gościnne, że odwdzięczył mu się przekazanym darem widzenia przyszłości i przeszłości. Inne z podań przypisywał mu rządy w Italii jeszcze przed Saturnem i Jupiterem oraz ustanowienie czci i świątyń dla wszystkich pozostałych Bogów.
Miał być małżonkiem źródlanej nimfy Juturny i ojcem Fonsa – także opiekuna źródeł. Według innej wersji jego małżonką (i siostrą) była Kamese (Camasene), która urodziła mu syna imieniem Tiberinus, patrona głównej rzeki Lacjum. Towarzyszami Boga Janusa byli Limentinus, Lima, Forculus i Cardea. W czasach cesarstwa pod wpływem wierzeń i filozofii greckiej widziano w nim jedynie króla, który przywędrował do Rzymu z Tesalii i dziki lud nauczył bogobojności, praw i obyczajów, sztuk, uprawy roli i wszystkiego, co potrzebne dla przeżycia i trwania gatunku ludzkiego.

Luty / Februarius - poświęcony Bogu Ferbuusowi:

Februus, Bóg oczyszczania i oczyszczenia. Bóg pochodzenia etruskiego.
Jego kult związany jest z obrzędami oczyszczającymi (februa) w lutym.

Marzec / Martius / łac. Mars – poświęcony Bogu Marsowi:

Mars - staroitalski Bóg wojny, znany już u Etrusków jako Maris. Obok Jowisza i Kwirynusa jeden z głównych Bogów w Rzymie. Odpowiednik greckiego Aresa. Początkowo czczony jako patron pór roku, szczególnie wiosny. Pasterze powierzali swoje stada opiece Marsa przed watahami wilków. Między innymi do Marsa śpiewali swoje pieśni saliowie. Czczony jako ojciec bliźniąt: Romulusa i Remusa.

Kwiecień / Aprilis – poświęcony Bogini Wenus:

Wenus (także Wenera, łac. Venus, gr. Ἀφροδίτη Aphrodítē ‘wdzięk’, ‘urok’) – w wierzeniach rzymskich Bogini miłości.

Utożsamiana z grecką Afrodytą. Wcześniej Wenus była italską Boginią wiosny, roślinności i ogrodów warzywnych. Głównymi atrybutami tej bogini były owoce i kwiaty. Towarzyszyły jej gołębie. W sztuce najczęściej była ukazywana naga lub do połowy obnażona, ale także jako piękna i młoda jadąca rydwanem zaprzężonym w gołębie. Wenus była najbardziej czczona przez ród Juliuszów, zwłaszcza za czasów Juliusza Cezara, gdyż uważano, że Bogini była antenatką Juliuszów. Ród ten mianowicie wywodził swe korzenie od Julusa, syna Eneasza, protoplasty Rzymian, który z kolei miał być synem Trojanina Anchizesa i Wenus.

Maj / Maius – poświęcony wszystkim Bogom lub Bogini Maji:

Maja (łac. Maia, Maiestas) – starożytna italska, a następnie rzymska matka-ziemia, Bogini wzrastania. Rzymianie identyfikowali ją z Ops, Fauną i Bona Deą. Uważali ją także niekiedy za żonę Wulkana. W późniejszym okresie wskutek zbieżności imion utożsamiono ją z grecką Mają, matką Hermesa.
Jej święto obchodzono pierwszego dnia miesiąca nazwanego jej imieniem. Kapłan Wulkana (flamen volcanalis) składał jej wówczas w ofierze prosię.

Czerwiec / Iunius – poświęcony prawdopodobnie Lucjuszowi Juniusowi Brutusowi albo Bogini Junonie:

Junona (łac. Iuno) – Bogini rzymska, małżonka Jowisza. Zakresem swych możliwości i obowiązków przypominała Herę. Często jest z nią utożsamiana. Była opiekunką życia kobiet, w tym życia seksualnego i macierzyństwa. Należała do Trójcy Kapitolińskiej, w skład której wchodzili również Bóg Jowisz i Bogini Minerwa...

Trzeba tu dopisać, że przyjęty przez chrześcijan i zaadoptowany do potrzeb liturgicznych rzymski kalendarz słoneczny nie był zsynchronizowany z biblijnym kalendarzem księżycowym. Temat planuję rozwinąć w rozdziale poświęconym kalendarzom.
Na dodatek pogańskie korzenie używanego przez większość chrześcijan kalendarza w sposób jawny kolidują z wartościami wyznawanymi przez chrześcijan zawartymi między innymi w takich wersetach:

2 Koryntian 6:14-18, Jakuba 4:4
Nie wprzęgajcie się nierówno w jarzmo z niewierzącymi. Bo cóż wspólnego ma prawość z bezprawiem? Albo jakaż jest wspólnota światła z ciemnością? Ponadto jakaż jest zgoda między Chrystusem a Belialem? Albo jakiż dział ma wierny z niewierzącym? I jakąż ugodę ma świątynia Boża z bożkami? My bowiem jesteśmy świątynią Boga żywego, jak to Bóg powiedział: „Będę wśród nich przebywał i się przechadzał, i ja będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem”. „‚Dlatego wyjdźcie spośród nich i się oddzielcie — mówi Jehowa — i przestańcie dotykać tego, co nieczyste’”; „‚a ja was przyjmę’”. „‚I ja będę dla was ojcem, a wy będziecie dla mnie synami i córkami’ — mówi Jehowa, Wszechmocny”. (...) Niewierni, czy nie wiecie, że przyjaźń ze światem jest nieprzyjaźnią z Bogiem? Kto więc chce być przyjacielem świata, robi z siebie nieprzyjaciela Boga.