www.szah.fora.pl

ahmadeusz · Administrator

W Ewangeliach znajdziemy informacje, które precyzyjnie pozwolą nam ustalić dzień Ostatniej Wieczerzy poprzedzającej zatrzymanie i proces najszanowniejszego władcy Jehoszua Masziach (Jezusa Chrystusa). Bardzo proszę zapoznajmy się z nimi:

Łukasza 22:7-14
Nadszedł Dzień Przaśników, w którym ma być złożona ofiara paschalna; i wysłał Piotra i Jana, mówiąc: „Idźcie i przygotujcie nam do zjedzenia posiłek paschalny”. Rzekli do niego: „Gdzie chcesz, żebyśmy go przygotowali?” Rzekł im: „Oto gdy wejdziecie do miasta, spotka was pewien człowiek niosący wodę w naczyniu glinianym. Idźcie za nim do domu, do którego wejdzie. A właścicielowi domu macie powiedzieć: ‚Nauczyciel mówi do ciebie: „Gdzie jest pokój gościnny, w którym mógłbym z moimi uczniami zjeść posiłek paschalny?”’ A on pokaże wam urządzony duży górny pokój. Tam przygotujcie”. Odeszli więc i zastali wszystko tak, jak im powiedział, i przygotowali posiłek paschalny. W końcu, gdy nadeszła godzina, ułożył się przy stole, a wraz z nim apostołowie.

W Ewangelii Marka uwagę skierowano na Dzień Przaśników, ale nie sprecyzowano, który.
Bardzo proszę zajrzyjmy do Ewangelii Mateusza:

Mateusza 26:17-20
Pierwszego dnia Przaśników podeszli do Jezusa uczniowie, mówiąc: „Gdzie chcesz, żebyśmy ci przygotowali do zjedzenia posiłek paschalny?” On rzekł: „Idźcie do miasta, do człowieka tego a tego, i powiedzcie mu: Nauczyciel mówi: ‚Mój wyznaczony czas jest bliski; chcę w twoim domu obchodzić Paschę z moimi uczniami’”. I uczniowie uczynili, jak im kazał Jezus, i przygotowali posiłek paschalny. A kiedy nastał wieczór, półleżał przy stole wraz z dwunastoma uczniami.

W Ewangelii Mateusza mamy precyzyjnie podany dzień, w którym podjęto przygotowania do Ostatniej Wieczerzy. Był to pierwszy dzień Święta Przaśników, czyli 15 Abib (Nisan), ale Ostatnia Wieczerza odbyła się kiedy nastał wieczór, czyli prawdopodobnie już 16 Abib (Nisan), ale mogła się zacząć jeszcze dnia poprzedniego w przypadku gdyby uczestnicy spotkali się przed zachodem słońca, który jest początkiem nowego Biblijnego Dnia. Podobną informację można znaleźć w Ewangelii Marka. Bardzo proszę sprawdźmy:

Marka 14:12-17
A pierwszego dnia Przaśników, gdy jak zwykle składano ofiarę paschalną, jego uczniowie rzekli mu: „Gdzie chcesz, żebyśmy poszli i przygotowali ci do zjedzenia posiłek paschalny?” Wówczas posłał dwóch swoich uczniów i powiedział im: „Idźcie do miasta, a napotka was człowiek niosący wodę w naczyniu glinianym. Pójdźcie za nim i tam, gdzie wejdzie, powiedzcie gospodarzowi: ‚Nauczyciel mówi: „Gdzie jest dla mnie pokój gościnny, w którym mógłbym z moimi uczniami zjeść posiłek paschalny?”’ A on pokaże wam urządzony duży górny pokój już przygotowany i tam dla nas przygotujcie”. Uczniowie odeszli więc i weszli do miasta, i zastali wszystko tak, jak im powiedział; i przygotowali posiłek paschalny. Po zapadnięciu wieczora przyszedł z dwunastoma.

Ewangelie w temacie Ostatniej Wieczerzy się uzupełniają i żadna nie podważa informacji, że Ostatnia Wieczerza była przygotowywana 15 Abib (Nisan) a jej zasadnicza część odbyła się według Biblii ponad wszelką wątpliwość 16 Abib (Nisan).

Ciąg dalszy być może nastąpi.

ahmadeusz · Administrator

By ustalić dzień miesiąca, w który odbyła się ostatnia wieczerza niezbędna jest wiedza dotycząca biblijnego podziału dnia oraz data miesięczna corocznego Święta Przaśników. Jest to wiedza, którą zaliczyłbym do podstawowej. Kiedy zacząłem poznawać Biblię zapoznałem się z biblijnym podziałem dnia oraz z świętami. Kiedy miałem już tę wiedzę i na zebraniu Świadków Jehowy usłyszałem, że Ostatnie Wieczerza odbyła 14 Nisan i wersety mające o tym rzekomo świadczyć zdałem sobie sprawę, że w tej kwestii Świadkowie Jehowy ponad wszelką wątpliwość się mylą.
W samym błędzie nie ma nic złego. Mylą się ludzie prości, błędy zdarzają się również ludziom uczonym. Szczęśliwy jest człowiek, który może poznać swoje błędy i je sprostować. Kłamstwo prawdą zastąpić. Kiedy zacząłem na ten temat rozmawiać z Świadkami Jehowy znaleźli się tacy, którzy szli w zaparte. Usiłowali mi wmówić, że moje rozumowanie jest błędne a wyliczenia Świadków Jehowy są bezbłędne. Tę zakłamaną demagogię poparli fragmentem z leksykonu Wnikliwe poznawanie Pism. Bardzo proszę zapoznajmy się z tą błędną retoryką:

„„Pierwszy dzień Przaśników”. Wątpliwości pojawiają się również w związku z wypowiedzią z Mateusza 26:17: „Pierwszego dnia Przaśników podeszli do Jezusa uczniowie, mówiąc: ‚Gdzie chcesz, żebyśmy ci przygotowali do zjedzenia posiłek paschalny?’”.
Wyrażenie „pierwszy dzień” można tu przetłumaczyć na „przeddzień; dzień przed”. Na temat użycia greckiego słowa oddanego tu jako „pierwszy” w przypisie do Mateusza 26:17 (NW) czytamy: „Lub: ‚W przeddzień’. Takie tłumaczenie gr. słowa (...) [pròtos], po którym występuje wyraz w dopełniaczu, zgadza się ze znaczeniem i tłumaczeniem podobnej konstrukcji w Jn 1:15, 30: ‚istniał przede [pròtos] mną’”. W dziele A Greek-English Lexicon pod red. H. G. Liddella i R. Scotta (zrew. H. Jones, Oksford 1968, s. 1535) wyjaśniono że ‛pròtos jest czasami używane tam, gdzie należałoby się spodziewać pròteros [co znaczy „wcześniejszy”]’. W tamtym okresie Paschę powszechnie uważano za pierwszy dzień Święta Przaśników. A zatem tekst grecki — z uwzględnieniem żydowskiego zwyczaju — dopuszcza, że pytanie to zadano Jezusowi w dzień poprzedzający Paschę.”

Bardzo proszę zwróćmy uwagę na stwierdzenie - W tamtym okresie Paschę powszechnie uważano za pierwszy dzień Święta Przaśników. Tymczasem w Biblii pisze:

Łukasza 22:1
A zbliżało się Święto Przaśników, zwane Paschą.

Załóżmy całkiem teoretycznie, że rozumowanie Świadków Jehowy jest poprawne i tłumacze zrobili błąd i zamiast - Przeddzień Paschy - napisali Pierwszy Dzień Przaśników. W Przeddzień Paschy to jest 13 Abib (Nisan) nie były składane żadne ofiary. Te były składanie od 14 Abib (Nisan) aż do 21 Abib (Nisan). Tymczasem w Biblii pisze wyraźnie, że w dzień, w który najszanowniejszy władca Jehoszua Masziach (Jezus Chrystus) spotkał się z uczniami była składana ofiara paschalna:

Marka 14:12-16
A pierwszego dnia Przaśników, gdy jak zwykle składano ofiarę paschalną, jego uczniowie rzekli mu: „Gdzie chcesz, żebyśmy poszli i przygotowali ci do zjedzenia posiłek paschalny?” Wówczas posłał dwóch swoich uczniów i powiedział im: „Idźcie do miasta, a napotka was człowiek niosący wodę w naczyniu glinianym. Pójdźcie za nim i tam, gdzie wejdzie, powiedzcie gospodarzowi: ‚Nauczyciel mówi: „Gdzie jest dla mnie pokój gościnny, w którym mógłbym z moimi uczniami zjeść posiłek paschalny?”’ A on pokaże wam urządzony duży górny pokój już przygotowany i tam dla nas przygotujcie”. Uczniowie odeszli więc i weszli do miasta, i zastali wszystko tak, jak im powiedział; i przygotowali posiłek paschalny.

Widzimy, że rozumowanie Świadków Jehowy nie pasuje do zdarzeń opisanych w Biblii.
Cała ta zakłamana demagogia nie pasuje też do Ewangelii Łukasza, w którym mowa o Dniu Przaśników i nie występuje tam słowo Pierwszy:

Łukasza 22:7-10
Nadszedł Dzień Przaśników, w którym ma być złożona ofiara paschalna; i wysłał Piotra i Jana, mówiąc: „Idźcie i przygotujcie nam do zjedzenia posiłek paschalny”. Rzekli do niego: „Gdzie chcesz, żebyśmy go przygotowali?” Rzekł im: „Oto gdy wejdziecie do miasta, spotka was pewien człowiek niosący wodę w naczyniu glinianym. Idźcie za nim do domu, do którego wejdzie.

Ciąg dalszy być może nastąpi.

ahmadeusz · Administrator

Bardzo proszę przypomnijmy sobie mataczenie Świadków Jehowy dotyczące Pierwszego Dnia Święta Przaśników, o którym wspomniano w Ewangeliach:

„„Pierwszy dzień Przaśników”. Wątpliwości pojawiają się również w związku z wypowiedzią z Mateusza 26:17: „Pierwszego dnia Przaśników podeszli do Jezusa uczniowie, mówiąc: ‚Gdzie chcesz, żebyśmy ci przygotowali do zjedzenia posiłek paschalny?’”.
Wyrażenie „pierwszy dzień” można tu przetłumaczyć na „przeddzień; dzień przed”. Na temat użycia greckiego słowa oddanego tu jako „pierwszy” w przypisie do Mateusza 26:17 (NW) czytamy: „Lub: ‚W przeddzień’. Takie tłumaczenie gr. słowa (...) [pròtos], po którym występuje wyraz w dopełniaczu, zgadza się ze znaczeniem i tłumaczeniem podobnej konstrukcji w Jn 1:15, 30: ‚istniał przede [pròtos] mną’”. W dziele A Greek-English Lexicon pod red. H. G. Liddella i R. Scotta (zrew. H. Jones, Oksford 1968, s. 1535) wyjaśniono że ‛pròtos jest czasami używane tam, gdzie należałoby się spodziewać pròteros [co znaczy „wcześniejszy”]’. W tamtym okresie Paschę powszechnie uważano za pierwszy dzień Święta Przaśników. A zatem tekst grecki — z uwzględnieniem żydowskiego zwyczaju — dopuszcza, że pytanie to zadano Jezusowi w dzień poprzedzający Paschę.”

Po pierwsze odwołano się do niuansów obcego języka. Najprawdopodobniej przypadkowy dysputant nie będzie znał tego języka i jeżeli jest niedouczony i naiwny uwierzy Świadkom Jehowy, że Ostatnia Wieczerza odbyła się 14 Nisan – Abib. Kolejny koronny argument to stwierdzenie, że Paschę powszechnie uważano za pierwszy dzień Święta Przaśników. Jedynym poważnym źródłem na temat tego co w czasach najszanowniejszego władcy Jehoszua Masziach (Jezusa Chrystusa) powszechnie uważany jest Nowy Testament a w nim nie znalazłem przedstawionej tezy. Wprost przeciwnie – znalazłem werset, z którego wynika, że to Święto Przaśników nazywano Paschą:

Łukasza 22:1
A zbliżało się Święto Przaśników, zwane Paschą.

Fałszywy dogmat wiary Świadków Jehowy, że Ostatnia Wieczerza odbyła się 14 Nisan należy do jednej z najbardziej rozpowszechnionych nauk Świadków Jehowy. Co roku zwłaszcza w okresie Pamiątki czytane bywają wersety związane z tym wydarzeniem. Z tego co wiem, to większość znanych mi Świadków Jehowy regularnie stara się czytać Biblię, część z nich robi notatki i nie mogę pojąć dlaczego nie widzą tego oczywistego błędu. A może jest tak, że widzą, ale z sobie znanych powodów chcą tkwić w kłamstwie? Może chcą głosić fałszywe nauki?
Napisałem w tej kwestii kilka listów do Ciała Kierowniczego (kolegium biskupów) Świadków Jehowy ale kłamliwy dogmat wiary o dacie Ostatniej Wieczerzy jest rozgłaszany z wielką determinacją. Dlaczego tak się dzieje nie mogą pojąć. Czyżby Ciałem Kierowniczym zawładnęli wrogowie najszanowniejszego Boga Jehowy i robią co tylko można by skompromitować organizację mającą w swej nazwie imię Boże. Takie błędy doktrynalne to duchowa trucizna rujnująca wiarę Świadków Jehowy i przynoszą hańbę najszanowniejszemu władcy Jehoszua Masziach (Jezusowi Chrystusowi) i najszanowniejszemu Bogu Jehowie.
Przypomniałem sobie kiedy odkryłem Internet – media społecznościowe i fora dyskusyjne.
W tamtych czasach aktywni na takich forach byli też Świadkowie Jehowy, ale zauważyłem, że nie była to dobra aktywność. Zazwyczaj ograniczała się ona do wklejania opracowań z publikacji Świadków Jehowy i zazwyczaj na tym się kończyło. Świadkowie Jehowy niechętnie odpowiadali na zadawane im wnikliwe pytania. Na takie fora o charakterze religijnym trafiali ludzie różnych wyznań i niektórzy posiadający dużą wiedzę biblijną. Można się było na nich dużo dowiedzieć.
Wyglądało na to, że Świadkowie Jehowy się ich bali i boją po dziś dzień. Najnowszy Kongres Świadków Jehowy jest na to dowodem. Członek Ciała Kierowniczego – najszanowniejszy pan Dawid Splane w kazaniu zatytułowanym Podejmijmy ciężką walkę o wiarę przestrzegał Świadków Jehowy przed forami internetowymi. Radził by na nie nie zaglądać i nie dawać się wciągać w dyskusję. Członków takich forów nazwał odstępcami serwującymi duchową truciznę. Powołał się między innym na taki werset:

Judy 3, 4
Umiłowani, chociaż dokładałem wszelkich starań, aby do was pisać o wybawieniu, którego się wspólnie trzymamy, uznałem za konieczne napisać do was, żeby was usilnie zachęcić do podjęcia ciężkiej walki o wiarę, raz na zawsze przekazaną świętym. Czynię to dlatego, że wśliznęli się pewni ludzie, którzy dawno temu zostali przez Pisma wyznaczeni na ten sąd, ludzie bezbożni, obracający niezasłużoną życzliwość naszego Boga w usprawiedliwienie rozpasania oraz sprzeniewierzający się naszemu jedynemu Właścicielowi i Panu, Jezusowi Chrystusowi.

Odniosłem jednak wrażenie, że słowa te pasują przede wszystkim do członków Ciała Kierowniczego, którzy wśliznęli się od organizacji Świadków Jehowy i prowadzą ją na manowce.
W Biblii mamy wyraźne ostrzeżenie przed tego typu ludźmi:

Kolosan 2:8, 9
Strzeżcie się: może się znaleźć ktoś, kto was uprowadzi jako swój łup przez filozofię i puste zwodzenie według tradycji ludzkiej, według rzeczy elementarnych świata, a nie według Chrystusa;

Wierutne kłamstwo, że Ostatnia Wieczerza według Biblii odbyła się 14 Nisan jest zwodzeniem według starej tradycji ludzkiej. Myślę, że tego typu działalność ewangelizacyjną dobitnie podsumowują słowa najszanowniejszego władcy Jehoszua Masziach (Jezusa Chrystusa):

Jana 8:44
Wy jesteście z waszego ojca, Diabła, i chcecie spełniać pragnienia waszego ojca. Ten był zabójcą, gdy rozpoczął, i nie stał mocno w prawdzie, ponieważ prawdy w nim nie ma. Kiedy mówi kłamstwo, mówi zgodnie z własnym usposobieniem, gdyż jest kłamcą i ojcem kłamstwa.

Ciąg dalszy być może nastąpi.

ahmadeusz · Administrator

Najszanowniejsi Świadkowie Jehowy, najszanowniejsi Czytelnicy do tej pory wykazałem 3 błędne wierzenia Świadków Jehowy i wszystkie 3 powiązane są z upływem czasu – kolejnością wydarzeń.
Bardzo proszę przypomnijmy je sobie:

1) „Jezus obchodził Paschę z apostołami, po czym odprawił Judasza Iskariota i wprowadził Wieczerzę Pańską.”

Tymczasem według Biblii w Wieczerzy Pańskiej (Eucharystii) uczestniczyli wszyscy apostołowie.
Błąd Świadków Jehowy w tym przypadku to minuty – maksymalnie kilka godzin.

2) „Mojżesz wezwany po północy przez faraona zdążył jeszcze przed końcem 14 Nisan dotrzeć do Rameses i rozpocząć wędrówkę w kierunku Sukkot.”

Według Biblii wyjście z Rameses w kierunku Sukkot nastąpiło 15 Abib (Nisan). Błąd w tym przypadku to około 24 godzin – jedna doba.

3) „Obchodzenie Pamiątki w sposób godny
JEZUS ustanowił Pamiątkę wieczorem dnia 14 Nisan 33 roku n.e. Co do tej daty nie ma żadnych wątpliwości, gdyż nieco wcześniej obchodził z 12 apostołami uroczystość Paschy. Odprawił zdrajcę, Judasza, a następnie „wziął chleb, pobłogosławił, połamał go i dał im, i rzekł: ‚Bierzcie, to oznacza moje ciało’. A wziąwszy kielich, złożył podziękowania i dał im go, i wszyscy z niego pili. I rzekł do nich: ‚To oznacza moją „krew przymierza”, która ma być wylana za wielu’” (Marka 14:22-24). Jezus nakazał uczniom upamiętniać swą śmierć ze względu na jej doniosłe znaczenie (Łukasza 22:19; 1 Koryntian 11:23-26). Jedynie jego ofiara mogła wybawić ludzkość od przekleństwa odziedziczonego grzechu i śmierci (Rzymian 5:12; 6:23). Chleb i wino użyte przez Jezusa symbolizowały jego doskonałe ciało i krew. Dzięki temu, że znamy datę ustanowienia tej uroczystości, możemy ją co roku obchodzić w odpowiednim dniu, podobnie jak świętowano żydowską Paschę. Musimy jednak czynić to w sposób godny.”

Wydarzenie to według biblijnych informacji odbyło się 16 Abib (Nisan). Błąd w tym przypadku to 48 godzin – dwie doby.

Czas na omówienie kolejnego błędu związanego z czasem. Błędu o zupełnie innej skali czasowej.
Dotychczasowe błędy łatwo ująć w godzinach, latach. Teraz będę pisał o błędzie, który według wierzeń Świadków Jehowy wynosi dwa lata, ale może on być też inny w zależności od historycznych wyliczeń historyków.

Ciąg dalszy być może nastąpi.

ahmadeusz · Administrator

Najszanowniejsi Chrześcijanie, najszanowniejsi Świadkowie Jehowy, najszanowniejsi Czytelnicy czasami w matematycznych obliczeniach możemy popełnić błąd. Jeżeli w dalszych obliczeniach będziemy korzystali z błędnego wyniku wówczas absolutnie wszystkie te wyliczenia mogą być błędne. Będę teraz pisał o błędzie, który dał początek niewyobrażalnej dla mnie liczbie błędów.
Początkowo to były pojedyncze błędy, ale z czasem ich przybywało. Błąd stał się modny i powszechny. Początkowe źródełka przerodziły się w strumyki. Strumyki w potężne rzeki. Rzeki w morza. Morza w oceany błędów. A nie są to byle jakie błędy, dlatego, że centralną postacią, kamieniem węgielnym, na którym się te błędy opierają jest postać najszanowniejszego władcy Jehoszua Masziach (Jezusa Chrystusa). Błąd ten nie dotyczy tylko chrześcijan. Za sprawą swej popularności w wielu krajach uwikłani są w niego ludzie wszelkich wyznań, w tym również ateiści.
Źródłem tej gigantycznej herezji (herezja – teologiczne kłamstwo) jest chrześcijański kalendarz.
Na przykład w kraju w którym mieszkam, w Polsce jest to powszechnie używany kalendarza. Pomimo tego, że jest on kościelny i błędny jest on w powszechnym użyciu. Opatrzone są nim wszelakie dokumenty urzędowe takie jak akty urodzin i zgonów. Centralną postacią tego kalendarza teoretycznie jest postać najszanowniejszego władcy Jehoszua Masziach (Jezusa Chrystusa).
W dzisiejszych czasach powszechnie używa się dwóch terminów.
Tak zwana Nasza Era – skrót n.e..
Drugi termin to Przed Naszą Erą – skrót p.n.e.
Era ta nazywa się też Erą Dionizyjską – nazwa ta wywodzi się od imienia protoplasty tej herezji.
Narodziła się ona kilkaset lat po śmierci najszanowniejszego władcy Jehoszua Masziach (Jezusa Chrystusa) a w modę weszła po kolejnych kilkuset latach. Nie będę się wdawał w szczegóły wzrostu i rozkwitu tej herezji bo szkoda na to czasu. W dzisiejszych czasach mamy być może do czynienia z apogeum tego powszechnego kłamstwa. Tolerowanie go urąga bowiem zarówno najszanowniejszemu władcy Jehoszua Masziach (Jezusowi Chrystusowi) jak i najszanowniejszemu Bogu Jehowie, o którym w Biblii napisano:

Psalm 5:5, 6
Doprawdy, nienawidzisz wszystkich krzywdzicieli; zgładzisz tych, którzy mówią kłamstwo;

O kłamstwie tym dowiedziałem się dzięki Świadkom Jehowy oraz zdobytej wiedzy. Jako nastolatek czytałem wiele książek. Wśród nich była książka o kalendarzach. Dowiedziałem się z niej o wielu starych kalendarzach, które wyszły z użycia, a także o współczesnych kalendarzach, które różnią się między sobą długością. Kiedy zacząłem poznawać Biblię rozpoznałem kalendarz, który był używany w wielu kulturach. Był to kalendarz księżycowo słoneczny i trwał 360 dni. 12 miesięcy po 30 dni. Wygląda na to, że w biblijnych czasach rok księżycowy był równy słonecznemu.
Bardzo proszę zajrzyjmy do publikacji Świadków Jehowy, leksykonu Wnikliwe Poznawanie Pism:

„KALENDARZ
System podziału czasu na lata, miesiące, tygodnie i dni. Bóg stworzył podstawy do takiej rachuby czasu na długo przed pojawieniem się człowieka. W Rodzaju 1:14, 15 czytamy, że uczynił ‛źródła światła w przestworzu niebios’ m.in. po to, by służyły „do określania pór i dni, i lat”. Tak więc doba słoneczna, rok słoneczny i miesiąc księżycowy są naturalnymi odcinkami czasu wyznaczanymi odpowiednio przez obrót Ziemi wokół swej osi, przez obieg Ziemi wokół Słońca oraz przez fazy Księżyca zależne od jego położenia względem Ziemi i Słońca. Natomiast tygodnie i godziny są jednostkami umownymi. (…) Ponadto zaczęto stosować podział na miesiące. W okresie potopu liczyły one po 30 dni, gdyż z relacji biblijnej wynika, że pięciu miesiącom odpowiadało 150 dni (Rdz 7:11, 24; 8:3, 4). Relacja ta wskazuje również, że Noe dzielił rok na 12 miesięcy. (...)
W proroctwach. W proroctwach słowo „rok” często ma specjalne znaczenie i stanowi odpowiednik 360 dni (12 miesięcy po 30 dni) (Obj 11:2, 3). „Rok” bywa też nazywany „czasem” lub jest symbolicznie przedstawiany przez „dzień” (Obj 12:6, 14; Eze 4:5, 6).

Wygląda na to, że z czasem zaszły zmiany. Rok słoneczny się wydłużył, a rok księżycowy skrócił.
Te dwa różne systemy są obecnie najpopularniejsze. Kalendarza księżycowego używają przede wszystkim muzułmanie. Chrześcijanie zazwyczaj używają kalendarza słonecznego:

„Kalendarz juliański i gregoriański. W r. 46 p.n.e. Juliusz Cezar wydał dekret, na mocy którego rzymski kalendarz zmieniono z księżycowego na słoneczny. Ten tzw. kalendarz juliański był oparty na obliczeniach greckiego astronoma Sosigenesa. Rok zaczynał się 1 stycznia i liczył 365 dni pogrupowanych w 12 miesięcy o ustalonej długości. Co cztery lata przypadał rok przestępny, wydłużony o jeden dzień w celu wyrównania różnicy wynikającej z tego, że rok zwrotnikowy (słoneczny) liczy prawie 365 i 1/4 dnia.
W rzeczywistości rok w kalendarzu juliańskim był nieco ponad 11 minut i 14 sekund dłuższy od roku zwrotnikowego. W rezultacie do XVI w. rozbieżność urosła do dziesięciu dni. W r. 1582 papież Grzegorz XIII wprowadził do kalendarza juliańskiego niewielką modyfikację — zachowano rok przestępny wypadający co cztery lata, jednak z wyjątkiem lat wyrażających się pełnymi setkami, wśród których przestępne są tylko te podzielne przez 400. Ponadto na mocy bulli papieskiej rok 1582 skrócono o dziesięć dni, tak że po 4 października od razu nastąpił 15. Obecnie z kalendarza gregoriańskiego korzysta się niemal na całym świecie. Według niego są też podawane daty historyczne w niniejszej publikacji.
Dzisiejsi chrześcijanie zwyczajowo korzystają z kalendarza obowiązującego w danym kraju, ale pamiętają, że Bóg Wieczności, Jehowa, kieruje się własnym rozkładem wydarzeń, niezależnym od obliczeń ludzkich. Prorok Daniel napisał na ten temat: „On też zmienia czasy i pory, usuwa królów i ustanawia królów, udziela mądrości mędrcom, a wiedzy tym, którzy wykazują rozeznanie. On wyjawia sprawy głębokie i rzeczy ukryte, wie, co jest w ciemności; i u niego mieszka światłość” (Dn 2:21, 22). A zatem Bóg jako Władca Wszechświata nieporównanie góruje nad naszą Ziemią z obserwowanymi na niej dniami i nocami, fazami Księżyca i rokiem słonecznym. Mimo to gdy w swoim Słowie, Biblii, opisuje swe czyny i zamiary, posługuje się tymi wskaźnikami czasu, ponieważ pragnie, by Jego ziemskie stworzenia rozumiały, gdzie się znajdują w Jego rozkładzie wydarzeń (zob. CHRONOLOGIA).”

Sam osobiście używam kalendarza arytmetycznego nie związanego ani z księżycem ani z słońcem.
Trwa on 360 dni. 12 miesięcy po 30 dni, ale nie o tym jest ta książka.

Ciąg dalszy być może nastąpi.

ahmadeusz · Administrator

W wielu krajach w powszechnym użyciu jest chrześcijańska rachuba lat. Centralną postacią tej rachuby jest postać najszanowniejszego władcy Jehoszua Masziach (Jezusa Chrystusa).
Tak zwana Nasze Era – skrót n.e. - jest to czas teoretycznie liczony od narodzin najszanowniejszego władcy Jehoszua Masziach (Jezusa Chrystusa). Czas przed tymi narodzinami to czas przed tak zwaną Naszą Erą – skrót p.n.e. W dzisiejszych czasach zarówno teologowie jak i historycy są zgodni co do tego, że został on błędnie ustalony. Niektórzy próbują go korygować, ale są też tacy, którzy uważają, że jest to niemożliwe z powodu braku dowodów historycznych.
Prześledziłem temat wnikliwie i doszedłem do wniosku, że osoby, którzy twierdzą, że osoby, które uważają, że nie jest możliwe ustalenie wiarygodnego ciągu zdarzeń historycznych od narodzin Chrystusa aż po dziś dzień mają rację. Biblia będąca podstawowym i zarazem najbardziej wiarygodnym źródłem wiedzy na temat narodzin najszanowniejszego władcy Jehoszua Masziach (Jezusa Chrystusa) nie precyzuje, o której godzinie, w jaki dzień, którego miesiąca i którego roku narodził się Chrystus. W książce - Czego naprawdę uczy Biblia? - Świadkowie Jehowy napisali zgodnie z prawdą:

„Czy Jezus naprawdę urodził się w grudniu? BIBLIA nie mówi, kiedy Jezus się urodził.”

By było perwersyjniej w tej samej książce napisano jawną brednię:

„Kiedy się urodził, jak długo pełnił służbę. Jezus urodził się zapewne w miesiącu Etanim (wrzesień/październik) 2 r. p.n.e., został ochrzczony mniej więcej w tym samym okresie w r. 29 n.e., a umarł ok. trzeciej po południu w piątek 14 dnia wiosennego miesiąca Nisan (marzec/kwiecień) r. 33.”

Słowo brednia tak zostało zdefiniowane w słowniku języka polskiego PWN:
„bzdury, niedorzeczności; Niestworzone, wierutne brednie. Mówić, opowiadać brednie.”

Bardzo proszę przypomnijmy sobie co znaczy użyty przez Świadków Jehowy skrót p.n.e.
Skrót ten znaczy czas przed narodzeniem najszanowniejszego władcy Jehoszua Masziach (Jezusa Chrystusa). Z tego co napisali Świadkowie Jehowy wynika, że Chrystus urodził się zapewne w 2 roku przed swoim narodzeniem co jest oczywistą brednią. Chcący poprawnie przedstawić tę tezę trzeba by napisać, że Chrystus urodził się 2 lata wcześniej od powszechnie używanej daty i mamy teraz nie rok 2021 ale 2023. Teza ta będzie poprawna językowo, ale nie do udowodnienia.
Dzięki Świadkom Jehowy zacząłem skrupulatnie badać dokument związane z chronologią historyczną (nauka zajmująca się datowaniem wydarzeń) i zauważyłem, że jest to najsłabszy punkt historii. Materiałów na ten temat jest mało a na dodatek wiele nierzetelnych. To co przeczytałem najlepiej opisują słowa z leksykonu Wnikliwe poznawanie Pism:

„*** it-1 s. 351 ak. 4 Chronologia ***
Znakomitą ilustracją tezy, iż świeckie kroniki nie są rzetelnym wzorcem nadającym się do oceny dokładności chronologii biblijnej, jest poniższa wypowiedź popularyzatora archeologii C. W. Cerama na temat naukowców zajmujących się datowaniem znalezisk historycznych: „Każdy, kto dopiero zaczyna studiować historię starożytną, jest pod wrażeniem pewności siebie, z jaką historycy współcześni określają daty wydarzeń, które miały miejsce tysiące lat temu. W trakcie dalszych studiów ten podziw jeszcze wzrasta, bo gdy się bada źródła historii starożytnej, wychodzi na jaw, jak skąpe, niedokładne i zakłamane były one już w okresie powstawania. A jeśli były ubogie na samym początku, to o ileż uboższe przetrwały do dnia dzisiejszego, na pół zniszczone zębem czasu albo uszkodzone na skutek ludzkiej nieostrożności i niedbalstwa”. Strukturę chronologiczną zbudowaną przez historyków Ceram opisał nieco dalej jako „układ czysto hipotetyczny, w którym lada chwila rozpadną się wszystkie wiązania” (The Secret of the Hittites, 1956, ss. 133, 134).”

Ciąg dalszy być może nastąpi.

ahmadeusz · Administrator

Kolejnym nierozwiązywalnym problemem z jakim muszą się zmierzyć zwolennicy chronologii liczonej od narodzin najszanowniejszego władcy Jehoszua Masziach (Jezusa Chrystusa) jest to ile lat on żył. Wiedza ta musi być precyzyjna. Jeżeli wydłużymy jego żywot to otrzymamy zbyt długą, fałszywą tak zwaną Naszą Erę. Jeżeli zaś skrócimy ten żywot to efekt będzie podobny. Sfałszujemy długość tak zwanej Naszej Ery w kluczowym jej momencie. Sprawa jest śmiertelnie poważna zwłaszcza dla chrześcijan, którzy przywiązują wielką wagę do prawdy, bez której nie ma wyzwolenia. Bardzo proszę przypomnijmy sobie słowa najszanowniejszego władcy Jehoszua Masziach (Jezusa Chrystusa):

Jana 8:31, 32
I przemówił Jezus do Żydów, którzy mu uwierzyli: „Jeżeli pozostajecie w moim słowie, to rzeczywiście jesteście moimi uczniami i poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli”.

W Biblii jest niewiele wersetów mówiących o wieku najszanowniejszego władcy Jehoszua Masziach (Jezusa Chrystusa). Podano, że gdy rozpoczął swoją działalność miał około 30 lat:

Łukasza 3:23
Sam zaś Jezus, gdy rozpoczął swą działalność, miał około trzydziestu lat.

Nie sprecyzowano jednak co znaczy słowo około? Już ten fakt pozwala nam dojść do wniosku, że nie jest to ważna kwestia i nie powinniśmy do niej przykładać dużej wagi i tym samym pogodzić się z faktem, że utworzenie kalendarza, który szczegółowo umieści wydarzenia z życia najszanowniejszego władcy Jehoszua Masziach (Jezusa Chrystusa) jest niemożliwe.
Pomimo tych oczywistych faktów są teolodzy, którzy kłócili się i kłócą nadal o to ile lat trwało życie najszanowniejszego władcy Jehoszua Masziach (Jezusa Chrystusa). Najstarsze dzieła chrześcijańskich teologów wykazują, że działalność kaznodziejska najszanowniejszego władcy Jehoszua Masziach (Jezusa Chrystusa) trwało rok. Oznaczało ono bowiem, jak pisze w Ewangelii Łukasza , „rok łaski”, zapowiedziany przez przez najszanowniejszego pana proroka Izajasza:

Łukasza 4:16-19
I przybył do Nazaretu, gdzie się wychowywał; zgodnie zaś ze swym zwyczajem wszedł w dzień sabatu do synagogi i stanął, żeby czytać. Podano mu więc zwój proroka Izajasza, a on, otworzywszy zwój, znalazł miejsce, gdzie było napisane: „Spoczywa na mnie duch Jehowy, gdyż on mnie namaścił, abym oznajmiał dobrą nowinę, biednym, posłał mnie, abym ogłaszał jeńcom uwolnienie, a ślepym odzyskanie wzroku, abym zdruzgotanych odsyłał jako uwolnionych, abym ogłaszał rok dobrej woli Jehowy”.

W oparciu między innymi o ten werset najszanowniejszy pan Klemens Aleksandryjski twierdził że, „tylko przez jeden rok miał głosić swą naukę”. Jednoroczny okres działalności przyjmowali także inni autorzy II-III wieku. Między innymi najszanowniejsi panowie teologowie Bazylidian, Walentynian, Tertulian, Orygenes. Później pojawiła się opinia, że publiczne nauczanie to trwało od dwóch do trzech lat. Powoływano się na Ewangelię Jana, która podobno wylicza trzy albo ewentualnie cztery różne święta paschalne. Taką chronologię życia najszanowniejszego władcy Jehoszua Masziach (Jezusa Chrystusa) spotyka się już u autorów II-III wieku. Przyjął ją i spopularyzował najszanowniejszy pan Euzebiusz, mentor historiografii chrześcijańskiej, za nim powtarzali inni, późniejsi autorzy. Autor Tablic Wielkanocnych najszanowniejszy pan Dionizy Mniejszy twierdził, że od chrztu najszanowniejszego władcy Jehoszua Masziach (Jezusa Chrystusa) do jego męki upłynęło „trzy lata i 76 dni" określając czas Jego nauczania na „ponad dwa lata", natomiast wiek w chwili śmierci na 33 lata i 3 miesiące. Także główny zwolennik i popularyzator ery Dionizego, najszanowniejszy pan Beda Czcigodny twierdził, że „życie Pana do czasu Jego męki obejmowało nieco więcej niż 33 lata" i że „po chrzcie głosił Dobrą Nowinę przez trzy i pół roku”.
Podobnie nauczają również Świadkowie Jehowy. W leksykonie Wnikliwe Poznawanie Pism podali takie daty narodzin i śmierci najszanowniejszego władcy Jehoszua Masziach (Jezusa Chrystusa):

*** it-1 s. 983 Jezus Chrystus ***
2 p.n.e., Betlejem Narodziny Jezusa (...)
33 n.e., 14 Nisan Jerozolima (…) piątek, Golgota, Śmierć Jezusa na palu męki

Są też teologowie, którzy nauczają, że najszanowniejszy władca Jehoszua Masziach (Jezus Chrystus) dożył sędziwego wieku. Na przykład najszanowniejszy pan Ireneusz z Lyonu, twierdził, że najszanowniejszy władca Jehoszua Masziach (Jezus Chrystus) nauczał publicznie co najmniej przez 10-15 lat. Jak to uzasadnił?
Twierdził, że najszanowniejszy władca Jehoszua Masziach (Jezus Chrystus) został ochrzczony w młodym wieku, gdy miał „jedynie 30 lat”. Kiedy jednak nauczał w Jerozolimie, musiał osiągnąć wiek mistrza, a więc więcej niż 40 lat. By dokonać odkupienia najszanowniejszy władca Jehoszua Masziach (Jezus Chrystus) stał się jednym z nas, musiał więc poznać wszystkie etapy zwykłego ludzkiego życia: nie tylko narodzenie, dzieciństwo i młodość, ale także wiek dojrzały i podeszły. Najszanowniejszy Ireneusz swój pogląd popiera tym, że Izraelici wytykali najszanowniejszemu władcy Jehoszua Masziach (Jezusowi Chrystusowi) jego niedostateczny wiek, mówiąc: „Pięćdziesięciu lat jeszcze nie masz, a Abrahama widziałeś”:

Jana 8:57
Żydzi zatem rzekli do niego: „Jeszcze nie masz pięćdziesięciu lat, a widziałeś Abrahama?”
Taki zarzut, zdaniem biskupa Lyonu, mógł być skierowany jedynie do kogoś, kto zbliżał się do pięćdziesiątki, albo przynajmniej przekroczył lat czterdzieści.

Rozumowaniem to można poprzeć listem do Hebrajczyków, którym pisze, że najszanowniejszy władca Jehoszua Masziach (Jezus Chrystus) został wypróbowany pod każdym względem:

Hebr. 4:15
Nie takiego bowiem mamy arcykapłana, który by nie mógł się wczuć w nasze słabości, lecz wypróbowanego pod każdym względem tak jak my, ale bez grzechu.

Spróbujmy podsumować temat i wyciągnąć wnioski.

Za roczną długością służby przemawiają słowa z Biblii:

Łukasza 4:19
„ ... abym ogłaszał rok dobrej woli Jehowy”.

Twierdzenie, że w ewangeliach są opisane są trzy lub cztery święta paschalne nie obala tego rozumowania. Wszystkie te opisy mogą dotyczyć dwóch świąt paschalnych (rok ‘dobrej woli’ zawiera dwie paschy; pierwsza będąca niejako rozpoczęciem służby najszanowniejszego władcy Jehoszua Masziach (Jezusa Chrystusa) i ostatnia kończąca działalność. Powinniśmy też pamiętać o tym, że szeroko pojęte święto Paschy trwało osiem dni i różnice mogą właśnie z tego wynikać:

Liczb 28:16,17
A w miesiącu pierwszym, czternastego dnia tego miesiąca, będzie Pascha Jehowy. A piętnastego dnia tego miesiąca będzie święto. Siedem dni będzie się jeść przaśniki.

Za tym że najszanowniejszy władca Jehoszua Masziach (Jezus Chrystus) nauczał wiele lat i mógł dożyć starości przemawiają słowa jakie Izraelici wypowiedzieli do Jezusa:

Jana 8:57
Żydzi zatem rzekli do niego: „Jeszcze nie masz pięćdziesięciu lat, a widziałeś Abrahama?”

Słowa takie mogły być wypowiedziane do mężczyzny ponad czterdziestoletniego.
Fakt, że opisano tak niewiele świąt obchodzonych przez Jezusa nie jest tu żadnym dowodem.
Można tę myśl podeprzeć fragmentem z Ewangelii Jana:

Jana 21:25
Jest też zresztą wiele innych rzeczy, których Jezus dokonał; a gdyby je spisano ze wszystkimi szczegółami, sądzę, że cały świat nie pomieściłby spisanych zwojów.

Na całe młodzieńcze życie Jezusa znajdujemy tylko jeden opis obchodzenia Paschy:

Łukasza 2:41,42
Jego rodzice mieli zwyczaj chodzić co roku do Jerozolimy na święto Paschy. Kiedy miał dwanaście lat, poszli tam, zgodnie ze zwyczajem owego święta.

Za tym że służba Jezusa trwał dwa lub trzy lata (lub też inną określoną liczbę lat) nie ma przekonujących dowodów. Ewangelie nie są spisywane w ciągu chronologicznym i porozrzucane opisy różnych wydarzeń związanych z paschą mogą dotyczyć tylko dwóch ośmiodniowych świąt paschalnych będących początkiem i końcem działalności kaznodziejskiej najszanowniejszego władcy Jehoszua Masziach (Jezusa Chrystusa).

Ciąg dalszy być może nastąpi.

ahmadeusz · Administrator

W pisaniu bredni na temat daty narodzin najszanowniejszego władcy Jehoszua Masziach (Jezusa Chrystusa) Świadkowie Jehowy nie są odosobnieni. Podam przykład z encyklopedii religijnej Państwowego Wydawnictwa Naukowego:

„Jezus Chrystus [gr. Iesous < hebr. Ye(ho)su'a '(Jahwe) zbawieniem', skrócone do Yesu'], Jezus z Nazaretu, ur. ok. 8-7 r. p.n.e., zm. 7 IV 30(?) r. n.e.,”

Oczywiście wszystkie te daty są wyssane z jakiegoś bardzo brudnego palca albo z czegoś znacznie gorszego. Powyżsi encyklopedyści przesunęli początek tak zwanej Naszej Ery o 8 lub siedem lat do wyboru, ale z tego co czytałem historie wielu narodów mogą być przekłamane o setki lat. Kiedy bowiem nastała moda na pisanie lat tak zwanej Naszej Ery historycy wielu krajów chrześcijańskich starali się napisać historię swoich krajów lokując zazwyczaj jej początek w Biblii. Podobnie uczynił najszanowniejszy pan Jan Długosz - około XV (?) wiek tak zwanej Naszej Ery. Lech, który dał początek Lechii (obecnie Polska) pierwszego władcę Lecha I powiązał z wieżą Babel i pomieszaniem języków. W Biblii tak opisano tę historię:

Rodzaju 11:1-9
Cała ziemia dalej miała jeden język i jedno słownictwo. A podczas swej wędrówki na wschód odkryli w końcu dolinną równinę w ziemi Szinear i tam zamieszkali. I zaczęli mówić jeden do drugiego: „Nuże, naróbmy cegieł i wypalmy je przez wyprażenie w ogniu”. Cegła więc służyła im za kamień, asfalt zaś służył im za zaprawę. I rzekli: „Nuże, zbudujmy sobie miasto oraz wieżę, której szczyt sięgałby niebios, i uczyńmy sobie sławne imię, żebyśmy czasem nie rozproszyli się po całej powierzchni ziemi”. A Jehowa zstąpił, by zobaczyć miasto i wieżę, które budowali synowie ludzcy. Potem Jehowa rzekł: „Zaiste są oni jednym ludem i wszyscy mają jeden język, i oto, co zaczynają robić. Teraz więc nic, co by zamyślili uczynić, nie będzie dla nich nieosiągalne. Nuże, zstąpmy i pomieszajmy tam ich język, by jeden nie rozumiał języka drugiego”. Toteż Jehowa rozproszył ich stamtąd po całej powierzchni ziemi i w końcu przestali budować miasto. Dlatego nadano mu nazwę Babel, gdyż tam Jehowa pomieszał język całej ziemi, i stamtąd Jehowa rozproszył ich po całej powierzchni ziemi.

Świadkowie Jehowy datują tę historię na około 2000 lat przed tak zwaną Naszą Erą:

*** it-1 s. 172 ak. 6 Babel ***
Przybliżony czas tej budowy można ustalić w następujący sposób: Peleg żył w latach 2269-2030 p.n.e. Jego imię znaczy „podział”, gdyż „za jego dni ziemia [w sensie: „ludność ziemi”] została podzielona”; Jehowa „rozproszył ich po całej powierzchni ziemi” (Rdz 10:25; 11:9). W inskrypcji Szarkaliszarriego, królującego w Agade (Akadzie) w czasach patriarchalnych, wspomniano, iż odbudował on świątynię-wieżę w Babilonie, co wskazuje na istnienie takiej budowli przed jego panowaniem.

Bardzo proszę poznajmy potomków Lecha aż do wygaśnięcia dynastii i pojawienia się chrześcijaństwa:

Krak
Lech II (młodszy syn Kraka, pomimo to nie do końca identyczny z Krakiem II)
Wanda (Wąda)
Przemyśl (po koronacji zmienia imię na Lestka/Leszka)
Leszko II (początkowo NN młodzieniec; po koronacji nadano mu imię jw.)
Leszko III (jw.)
Popiel I (Pompiliusz)
Popiel II (jw.)
Piast
Siemowit
Lestek
Siemomysł

Niektórzy historycy identyfikują Lechię z terenami biblijnymi:

Sędziów 15:9
Później Filistyni wyruszyli i rozłożyli się obozem w Judzie, i zaczęli krążyć po Lechi.

Czytając Biblię zwrócimy uwagę na fakt, że nie pojawił się w niej jednolity kalendarz na wzór współczesnych kalendarzy. Izraelski kalendarz miał 12 miesięcy księżycowych, ale nie miał ściśle wyznaczonego początku.

Początkowo wydarzenia wiązano z latami jakiejś postaci biblijnej. Na przykład najszanowniejszego pana Noego lub wydarzenia typu potop:

Rodzaju 9:28-10:2
A Noe żył po potopie jeszcze trzysta pięćdziesiąt lat. Tak więc wszystkich dni Noego było ogółem dziewięćset pięćdziesiąt lat; i umarł. Oto dzieje synów Noego: Sema, Chama i Jafeta. Po potopie zaczęli się im rodzić synowie. Synami Jafeta byli: Gomer i Magog, i Madaj, i Jawan, i Tubal, i Meszech, i Tiras.

Rodzaju 11:10, 11
Sem miał sto lat, gdy został ojcem Arpachszada w dwa lata po potopie.

Później znajdziemy odniesienie do wyjścia z Egiptu:

Liczb 9:1
I Jehowa odezwał się do Mojżesza na pustkowiu Synaj w pierwszym miesiącu drugiego roku po ich wyjściu z ziemi egipskiej, mówiąc:

1 Królów 6:1, 2
A w czterysta osiemdziesiątym roku po wyjściu synów Izraela z ziemi egipskiej, w czwartym roku, w miesiącu Ziw, to znaczy w miesiącu drugim, po tym, gdy Salomon został królem nad Izraelem, przystąpił do budowy domu dla Jehowy.

Czasami odwoływano się do jakiegoś władcy:

1 Królów 14:25
A w piątym roku króla Rechoboama.

1 Królów 15:1
A Abijam został królem Judy w osiemnastym roku króla Jeroboama, syna Nebata.

Z czasem ludzie wymyślili kalendarze i zaczęli powszechnie używać dat. Naturalną rzeczą jest to, że chrześcijanie zapragnęli mieć własny kalendarz, ale stworzyli go wyjątkowo niedbale i na dodatek z systemem rocznym totalnie oderwanym od Biblii. W Biblii mamy do czynienia z latami księżycowymi a chrześcijanie zaadoptowali do swoich potrzeb popularny w tamtym czasie kalendarz słoneczny i na dodatek na początek swego kalendarza wybrali zdarzenie historyczne niemożliwe nawet przy obecnym stanie wiedzy do ustalenia. Sama idea posiadania własnego kalendarza nie jest głupia i jeżeli miałbym coś radzić Świadkom Jehowy to porzucenie trefnego kalendarza i opracowanie nowego, mającego 12 miesięcy księżycowych i mających początek w dacie co do której nie ma najmniejszej wątpliwości.

Ciąg dalszy być może nastąpi.

ahmadeusz · Administrator

Kiedy zacząłem w różnych mediach internetowych pisać o tym, że powszechne używane daty chrześcijańskiej rachuby lat są podważane zarówno przez historyków jak i teologów spotkałem się z opinią, że Ameryki nie odkryłem, że piszę o rzeczach znanych. Jest rzeczą oczywistą, że rdzenni mieszkańcy Ameryki nie musieli swoich ziem odkrywać, ale dla przybyszów z zewnątrz było to odkrycie chociaż nie wszyscy sobie z tego sprawę zdawali. Byli tacy co myśleli, że dopłynęli do Indii i dlatego mieszkańców nowo odkrytego kontynentu nazwali Indianami. Ja kiedy chodziłem do szkoły byłem człowiekiem o bardzo małej wiedzy i kiedy obok słowa lekcja nauczyciele uczyli mnie pisać daty, nawet na myśl mi nie przyszło, że coś z tymi datami jest nie tak. Przyjmowałem te daty jako pewnik będący dokładnym wyliczeniem historyków. Nie przypominam sobie, by jakiekolwiek nauczyciel w szkole podstawowej i średniej, na której się zakończyła moja edukacji choć najmniejszym słowem wspomniał, że coś z tymi datami jest nie tak. Kiedy zaś pod wpływem Świadków Jehowy zainteresowałem się datami odkryłem cały ten przekręt. Rozumiem jednak, że nie jest to wiedza powszechna i większość ludzkości ziemi może sobie nie zdawać sprawy z tego, że w kwestii dat jest przez chrześcijan okłamywanych i nie jest to byle jakie kłamstwo.
Weźmy na przykład datę urodzin, którą wpisano w mój akt urodzenia. 25 01 1963 rok.
Prze znaczną część mojego życia nie wiedziałem co oznacza ta data.
Nie wiedziałem też, że jest to data kościelna i jest ona elementem tak zwanej Naszej Ery.
Teraz wiem, że teoretycznie jest to data liczona od dnia narodzin najszanowniejszego władcy Jehoszua Masziach (Jezusa Chrystusa). Znaczy, że od tych narodzin do moich upłynęło 1963 lata, 1 miesiąc i 25 dni. To wynika wprost z definicji tak zwanej Naszej Ery. Moje narodziny powiązano bezpośrednio z narodzinami najszanowniejszego władcy Jehoszua Masziach (Jezusa Chrystusa).
Analogiczna relacja dotyczy każdej daty zapisanej w tej rachubie lat. Absolutnie każda taka data to uwikłanie w kłamstwo i niedbalstwo osoby najszanowniejszego władcy Jehoszua Masziach (Jezusa Chrystusa). W mojej ocenie jest to grzech ogromny a w przypadku osób świadomych niedoskonałości chrześcijańskiej rachuby lat grzech to gigantyczny bo z rozmysłem:

Hebrajczyków 10:26-31
Bo jeśli rozmyślnie trwamy w grzechu po otrzymaniu dokładnego poznania prawdy, to już nie pozostaje żadna ofiara za grzechy, lecz tylko jakieś straszliwe oczekiwanie sądu oraz ognista zazdrość, która ma strawić przeciwników. Każdy, kto zlekceważył Prawo Mojżeszowe, umiera bez współczucia na podstawie świadectwa dwóch lub trzech. Jak myślicie, o ileż surowsza kara należy się temu, kto podeptał Syna Bożego i za pospolitą uznał wartość krwi przymierza, którą został uświęcony, oraz ze wzgardą znieważył ducha niezasłużonej życzliwości? Znamy bowiem tego, który rzekł: „Pomsta jest moja, ja odpłacę”; i znowu: „Jehowa będzie sądził swój lud”. Straszliwa to rzecz wpaść w ręce Boga żywego.

Ciąg dalszy być może nastąpi.

ahmadeusz · Administrator

Pomimo tych oczywistych faktów i zwłaszcza dla osób świadomych fałszerstwa chrześcijańskiej rachuby lat trefny chrześcijański kalendarz jest wszechobecny nie tylko w naszym kraju. W jednej z swoich publikacji Świadkowie Jehowy napisali:

*** bh rozdz. 16 s. 158 Opowiedz się za religią prawdziwą ***
POCHODZENIE BOŻEGO NARODZENIA
9 Rocznicę narodzin Jezusa postanowiono obchodzić 25 grudnia dopiero po upływie kilku wieków od jego przyjścia na świat. Tak naprawdę jednak nie była to rocznica, gdyż wszystko wskazuje na to, że Jezus urodził się w październiku.

25 grudnia wielu chrześcijan obchodzi tak zwane Boże Narodzenie czyli teoretyczny początek chrześcijańskiego kalendarza. Ten dzień powinien być też nowym rokiem dla chrześcijan, ale w naszym kraju chrześcijanie i nie tylko Nowy Rok świętują na przełomie grudnia i stycznia. Teoretycznie może to być początek chrześcijańskiej Naszej Ery. Skoro nie wiemy kiedy się Chrystus urodził nie możemy wykluczyć żadnej możliwości. Jeżeli kilkuset chrześcijan obstawi na inny dzień roku to teoretycznie któryś musi trafić na dzień narodzin i może to być 29 luty, który w używanym przez chrześcijan kalendarzu zdarza się co cztery lata. Warto też wziąć pod rozwagę tezę, że opisany w Biblii Chrystus w ogóle się nie narodził. Że jest to postać literacka, która może mieć jakiegoś protoplastę lub nawet kilku popularnych w tamtym czasie kaznodziei, ale jego zapisane w Biblii rodowody i historia życia i narodzin została zmyślona przez wędrownych opowiadaczy i kaznodziejów. Z najciekawszych zaś opowiadań sklecono cztery Ewangelie, które są podstawą wierzeń większości współczesnych kościołów. Jaka jest prawda tego nie wiem, ale wiem, że dla mnie najszanowniejszy władca Jehoszua Masziach (Jezus Chrystus) jest przede wszystkim bohaterem literackim. Wiem o nim tylko to co przeczytałem lub od kogoś usłyszałem.

Ciąg dalszy być może nastąpi.

ahmadeusz · Administrator

Najszanowniejsi Świadkowie Jehowy, najszanowniejsi Czytelnicy do tej pory wykazałem 4 błędne wierzenia Świadków Jehowy i wszystkie 4 powiązane są z upływem czasu – kolejnością wydarzeń.
Bardzo proszę przypomnijmy je sobie:

1) „Jezus obchodził Paschę z apostołami, po czym odprawił Judasza Iskariota i wprowadził Wieczerzę Pańską.”

Tymczasem według Biblii w Wieczerzy Pańskiej (Eucharystii) uczestniczyli wszyscy apostołowie.
Błąd Świadków Jehowy w tym przypadku to minuty – maksymalnie kilka godzin.

2) „Mojżesz wezwany po północy przez faraona zdążył jeszcze przed końcem 14 Nisan dotrzeć do Rameses i rozpocząć wędrówkę w kierunku Sukkot.”

Według Biblii wyjście z Rameses w kierunku Sukkot nastąpiło 15 Abib (Nisan). Błąd w tym przypadku to około 24 godzin – jedna doba.

3) „Obchodzenie Pamiątki w sposób godny
JEZUS ustanowił Pamiątkę wieczorem dnia 14 Nisan 33 roku n.e. Co do tej daty nie ma żadnych wątpliwości, gdyż nieco wcześniej obchodził z 12 apostołami uroczystość Paschy. Odprawił zdrajcę, Judasza, a następnie „wziął chleb, pobłogosławił, połamał go i dał im, i rzekł: ‚Bierzcie, to oznacza moje ciało’. A wziąwszy kielich, złożył podziękowania i dał im go, i wszyscy z niego pili. I rzekł do nich: ‚To oznacza moją „krew przymierza”, która ma być wylana za wielu’” (Marka 14:22-24). Jezus nakazał uczniom upamiętniać swą śmierć ze względu na jej doniosłe znaczenie (Łukasza 22:19; 1 Koryntian 11:23-26). Jedynie jego ofiara mogła wybawić ludzkość od przekleństwa odziedziczonego grzechu i śmierci (Rzymian 5:12; 6:23). Chleb i wino użyte przez Jezusa symbolizowały jego doskonałe ciało i krew. Dzięki temu, że znamy datę ustanowienia tej uroczystości, możemy ją co roku obchodzić w odpowiednim dniu, podobnie jak świętowano żydowską Paschę. Musimy jednak czynić to w sposób godny.”

Wydarzenie to według biblijnych informacji odbyło się 16 Abib (Nisan). Błąd w tym przypadku to 48 godzin – dwie doby.

4) „Kiedy się urodził, jak długo pełnił służbę. Jezus urodził się zapewne w miesiącu Etanim (wrzesień/październik) 2 r. p.n.e., został ochrzczony mniej więcej w tym samym okresie w r. 29 n.e., a umarł ok. trzeciej po południu w piątek 14 dnia wiosennego miesiąca Nisan (marzec/kwiecień) r. 33.”

Świadkowie Jehowy w tym przypadku zanegowali prawdziwość używanego kalendarza i przesunęli wstecz datę narodzin najszanowniejszego władcy Jehoszua Masziach (Jezusa Chrystusa) o dwa lata podważając przy tym absolutnie wszystkie daty powszechne używanej chrześcijańskiej rachuby lat. W związku z tym, że w Biblii nie ma wystarczających danych by ustalić tę datę narodzin nie sposób stwierdzić czy i o ile w tym przypadku nastąpiła pomyłka. Podam jeszcze jeden błąd w wierze Świadków Jehowy, który z jednej strony skraca historię ludzkości o ponad 200 lat a także podważa autorytet zapisów Biblijnych.

Ciąg dalszy być może nastąpi.

ahmadeusz · Administrator

Świadkowie Jehowy głoszą, że Biblia jest dokładna i można na niej polegać. W książce - Czego naprawdę uczy Biblia? - w rozdziale, Biblia — Księga od Boga; Świadkowie Jehowy napisali:

„Biblia jest też dokładna pod względem naukowym. Zawiera informacje znacznie wyprzedzające ówczesną epokę. Na przykład w Księdze Kapłańskiej podano starożytnym Izraelitom przepisy dotyczące kwarantanny i higieny — czegoś zupełnie nieznanego sąsiednim narodom. W czasach, gdy ludzie mieli błędne wyobrażenia o kształcie naszej planety, Biblia wspominała o kulistości ziemi (Izajasza 40:22). Zgodnie z prawdą mówiła również, że ziemia ‛jest zawieszona na niczym’ (Hioba 26:7). Oczywiście Biblia to nie podręcznik naukowy. Kiedy jednak porusza kwestie mające związek z nauką, jest dokładna. Czy nie tego oczekiwalibyśmy po Księdze od Boga?”

Z kolei w Przebudźcie się! — z 2017 (!?) roku agitują:

„Biblia — dokładna pod każdym względem.”

By poprzeć ten dogmat swej wiary powołują się na wybrane wersety, ale przed zainteresowanymi ukrywają swoje własne dogmaty wiary, które wprost i bezspornie podważają wiarygodność Biblii. Według Świadków Jehowy najszanowniejszy pan apostoł Jehuda (Judasz) najpierw został odprawiony z Ostatniej Wieczerzy, a dopiero potem ustanowiono Pamiątkę (Eucharystię) tymczasem według Ewangelii brał on w nie udział.
Według Świadków Jehowy Ostatnie Wieczerza odbyła się 14 Nisan tymczasem według Ewangelii było to 16 Abib (Nisan).
Według Świadków Jehowy Izraelici zaczęli opuszczać Egipt 14 Abib tymczasem według Biblii nastąpiło to 15 Abib (miesiąc pierwszy):

Liczb 33:3
I wyruszyli z Rameses w miesiącu pierwszym, piętnastego dnia miesiąca pierwszego. Zaraz nazajutrz po Passze synowie Izraela wyszli z podniesioną ręką na oczach wszystkich Egipcjan.

Z powyższych wierzeń Świadków Jehowy wynika wprost i bezspornie, że w Biblia nie jest dokładna i w żadnym wypadku nie powinniśmy jej ufać.
Skoro taka jest prawda to powstaje pytanie dlaczego Świadkowie Jehowy kłamią, że Biblia jest dokładna pod każdym względem i można jej ufać?

Ciąg dalszy być może nastąpi.

ahmadeusz · Administrator

Sprawa dla mnie wielce intrygująca. Z jednej strony Świadkowie Jehowy głoszą czasem z wielkim zapałem i zaangażowaniem, że Biblia jest dokładna i warto na niej polegać i jednocześnie propagują nauki podważające jej wiarygodność. Jakiś czas temu na zebraniach Świadków Jehowy analizowana była książka zatytułowana - Naśladujmy ich wiarę. W rozdziale 3 zatytułowanym
„Ojciec wszystkich, którzy wierzą” przedstawiono wielce ciekawą informację:

„Ważna data w historii biblijnej
Abraham przekroczył rzekę Eufrat w roku 1943 p.n.e., w dniu 14 Nisan. To ważna data w chronologii biblijnej. Tego samego dnia, z tym że 430 lat później, w roku 1513 p.n.e. Jehowa wyzwolił Izraelitów z niewoli egipskiej i otworzył przed nimi możliwość objęcia w posiadanie ziemi, którą obiecał Abrahamowi (Wyjścia 12:40, 41; Gal. 3:17). Z kolei 14 Nisan 33 roku n.e. Jezus spotkał się z apostołami i zawarł z nimi przymierze, przyrzekając, że wejdą w skład niebiańskiego rządu, który rozwiąże wszystkie problemy ludzkości (Łuk. 22:29). Po dziś dzień Świadkowie Jehowy właśnie 14 Nisan (zgodnie z kalendarzem żydowskim) obchodzą coroczną uroczystość Wieczerzy Pańskiej (Łuk. 22:19).”

Z ostatniej informacji data 33 rok n.e. jest niebiblijna i zmyślona przez kogoś a data 14 Nisan jest też niebiblijna, bo według Biblii opisane zdarzenie odbyło się 16 Abib (Nisan).
Rok 1513 p.n.e. też jest niebiblijny i zmyślony przez kogoś mi nieznanego. Wyzwolenie zaś Izraelitów z niewoli egipskiej nastąpiło 15 Abib (Nisan), a nie 14.
To już wiedziałem. Zaskoczyła mnie natomiast informacja, że najszanowniejszy pan Abraham przekroczył rzekę Eufrat 1943 roku p.n.e.
Wiedziałem, że 1943 roku p.n.e. to data niebiblijna zmyślona przez kogoś, ale przekroczenie 14 Nisan Eufratu uznałem wstępnie za teoretycznie możliwe. Postanowiłem tę kwestię sprawdzić w Biblii, ale pomimo dysponowania już wyszukiwarką komputerową nie byłem w stanie w Biblii znaleźć potwierdzenia tej informacji. Postanowiłem spytać brata, który tezę tę wygłosił z mównicy o to, by mi powiedział, gdzie w Biblii jest informacja o tym wydarzeniu. Powiedział mi, żebym szukał a znajdę. Szukam po dziś dzień. W międzyczasie pytałem różnych ludzi o to i nie udało mi się znaleźć ani jednego Świadka Jehowy, który potrafiłby wskazać werset biblijny potwierdzający tezę, że najszanowniejszy pan Abraham 14 Abib (Nisan) przekroczył Eufrat.

A może, któryś z czytelników tej książki zna taki werset i potrafi nam go wskazać?

Ciąg dalszy być może nastąpi.

ahmadeusz · Administrator

Bardzo proszę przypomnijmy sobie aktualnie analizowaną tezę:

Abraham przekroczył rzekę Eufrat w roku 1943 p.n.e., w dniu 14 Nisan.

Co do tego, że daty tak zwanej Naszej Ery nie są pewne jest pewne. Nawet Świadkowie Jehowy kwestionują datę narodzin najszanowniejszego władcy Jehoszua Masziach (Jezusa Chrystusa).
Już użycie nazwy Nisan przy tym wydarzeniu można uznać za nieścisłość lub nadużycie.
Za czasów najszanowniejszego pana Abrahama nazwa taka nie była używana. Wcześniejsza nazwa tego miesiąca – Abib – pojawiła się w dniach poprzedzających wyjście Izraelitów z Egiptu.
Bardzo proszę sprawdźmy co na ten temat napisali Świadkowie Jehowy w leksykonie Wnikliwe poznawanie Pism:

„ABIB („miękkie kłosy”).
Wcześniejsza nazwa pierwszego miesiąca księżycowego w żydowskim kalendarzu religijnym i siódmego w kalendarzu świeckim (Wj 13:4; 23:15; 34:18; Pwt 16:1). Miesiąc ten obejmuje częściowo marzec i częściowo kwiecień. Uważa się, że określenie Abib oznacza „miękkie kłosy”, czyli kłosy dojrzałe, ale jeszcze nie stwardniałe. W miesiącu tym rozpoczynały się żniwa jęczmienia, a po kilku tygodniach następowały żniwa pszenicy. Był to też czas późnych (wiosennych) deszczów, po których Jordan występował z brzegów (Joz 3:15). Kiedy Izraelici wychodzili z Egiptu, Jehowa postanowił, że będzie to dla nich pierwszy miesiąc roku religijnego (Wj 12:1, 2; 13:4). Po niewoli babilońskiej nazwa Abib została zmieniona na Nisan (zob. NISAN).”

Bardzo proszę zapoznajmy się z kluczowymi wersetami z tej notatki:

Wyjścia 13:4, 5; 23:15; Powtórzonego Prawa 16:1 Wychodzicie dzisiaj, w miesiącu Abib. (...)Będziesz obchodził Święto Przaśników. Przez siedem dni będziesz jadł przaśniki, jak to ci nakazałem, w wyznaczonym czasie w miesiącu Abib, gdyż w nim wyszedłeś z Egiptu. (...)

„Niech będzie przestrzegany miesiąc Abib i masz obchodzić Paschę dla Jehowy, swego Boga, gdyż w miesiącu Abib Jehowa, twój Bóg, wyprowadził cię w nocy z Egiptu.

Teraz proszę sprawdźmy co w tym samym leksykonie napisano na temat nazwy Nisan:

NISAN Nazwa pierwszego miesiąca księżycowego w żydowskim kalendarzu religijnym, używana po niewoli babilońskiej. Przypadał on częściowo na marzec i częściowo na kwiecień (Neh 2:1; Est 3:7). Miesiąc ten, początkowo określany mianem Abib, pierwotnie uznawano za miesiąc siódmy i najwyraźniej to o nim jest mowa w Rodzaju 8:4. Gdy Izraelici wychodzili z Egiptu, Jehowa postanowił, że będzie on „pierwszym spośród miesięcy roku” (Wj 12:2; 13:4; Lb 33:3). Odtąd istniały dwa różne kalendarze: religijny, ustalony przez Jehowę, i wcześniejszy, świecki.

Bardzo proszę zapoznajmy się z kluczowymi wersetami:

Rodzaju 8:4; Nehemiasza 2:1; Estery 3:7
A w miesiącu siódmym, siedemnastego dnia tego miesiąca, arka spoczęła na górach Ararat.
(...)A zdarzyło się w miesiącu Nisan, w dwudziestym roku króla Artakserksesa, że gdy stało przed nim wino, ja jak zwykle wziąłem to wino i podałem królowi. (...)W miesiącu pierwszym, to jest miesiącu Nisan, w dwunastym roku króla Aswerusa rzucano przed Hamanem pur, czyli los, dzień po dniu i miesiąc po miesiącu — do dwunastego, czyli do miesiąca Adar.

Dla tezy, że miesiąc siódmy został przenumerowany na miesiąc pierwszy nie znalazłem w Biblii uzasadnienia. Izraelici jako naród w trakcie wychodzenia z Egiptu zostali poinformowani przez najszanowniejszego Boga Jehowę, że miesiąc, w którym wychodzą będzie pierwszym i nazywa się Abib, Dostali też nakaz przestrzegania tak nazwanego miesiąca. Skąd się wzięła nazwa Nisan tego nie wiemy. Może być to naleciałość z obcego języka i myślę, że lepiej używać nazwy miesiąc Abib, ale powinniśmy pamiętać o czasie w jakim ta nazwa pojawiła się w Biblii.

Bardzo proszę powróćmy myślami do przekroczenia przez najszanowniejszego pana Abrahama przez Eufrat. Podobną tezę znajdziemy w leksykonie Wnikliwe poznawanie Pism:

*** it-1 s. 28 ak. 3 Abraham ***
Po śmierci ojca opuścił Charan w 1943 r. p.n.e. i przekroczył Eufrat najwyraźniej w 14 dniu miesiąca, który później nazwano Nisan (Rdz 11:32; Wj 12:40-43,

Bardzo proszę zapoznajmy się z wersetami, na które się powołano. Dla pewności werset z Księgi Rodzaju, na który się powołano dla uwiarygodnienia przedstawionej tezy podam z szerszym kontekstem:

Rodzaju 11:32-12:9
A dni Teracha było dwieście pięć lat. Potem Terach umarł w Charanie. I przemówił Jehowa do Abrama: „Wyrusz ze swej krainy i od swoich krewnych, i z domu swego ojca do krainy, którą ci pokażę; a uczynię z ciebie wielki naród i będę ci błogosławił, i twoje imię uczynię wielkim; i okaż się błogosławieństwem. I będę błogosławił tym, którzy błogosławią tobie, a tego, kto ci złorzeczy, przeklnę i poprzez ciebie na pewno będą sobie błogosławić wszystkie rodziny ziemi”. Wówczas Abram poszedł, tak jak mu powiedział Jehowa, i Lot poszedł z nim. Abram zaś miał siedemdziesiąt pięć lat, gdy wyszedł z Charanu. Abram wziął więc Saraj, swoją żonę, i Lota, syna swego brata, oraz cały dobytek, który nagromadzili, i dusze, które nabyli w Charanie, i wyruszyli w drogę, by udać się do ziemi Kanaan. W końcu przybyli do ziemi Kanaan. I Abram przeszedł przez tę ziemię aż do miejsca Szechem, blisko wielkich drzew More; a w owym czasie był w tej ziemi Kananejczyk. A Jehowa ukazał się Abramowi i rzekł: „Potomstwu twemu dam tę ziemię”. Potem zbudował on tam ołtarz dla Jehowy, który mu się ukazał. Później przeniósł się stamtąd w górzysty region na wschód od Betel i rozbił swój namiot, mając Betel od zachodu i Aj od wschodu. Wówczas zbudował tam ołtarz dla Jehowy i zaczął wzywać imienia Jehowy. Następnie Abram zwinął obóz i potem szedł od obozowiska do obozowiska w kierunku Negebu.

Wyjścia 12:40-43
A pobyt synów Izraela, którzy mieszkali w Egipcie, trwał czterysta trzydzieści lat. I stało się pod koniec czterystu trzydziestu lat, w tymże dniu stało się, że wszystkie zastępy Jehowy wyszły z ziemi egipskiej. Jest to noc świętowania ze względu na Jehowę za to, że ich wyprowadził z ziemi egipskiej. Ze względu na Jehowę jest to noc świętowania wszystkich synów Izraela przez wszystkie ich pokolenia. I Jehowa rzekł jeszcze do Mojżesza i Aarona: „To jest ustawa dotycząca posiłku paschalnego: Żaden cudzoziemiec nie może go jeść.

W obu tych wersetach nie ma nawet najmniejszej wzmianki o przekroczeniu Eufratu i tym samym nie ma też żadnej daty przypisanej temu wydarzeniu.

Ciąg dalszy być może nastąpi.

ahmadeusz · Administrator

Bardzo proszę powróćmy do kwestii dat i przypomnijmy sobie tekst Świadków Jehowy:

„Ważna data w historii biblijnej
Abraham przekroczył rzekę Eufrat w roku 1943 p.n.e., w dniu 14 Nisan. To ważna data w chronologii biblijnej. Tego samego dnia, z tym że 430 lat później, w roku 1513 p.n.e. Jehowa wyzwolił Izraelitów z niewoli egipskiej i otworzył przed nimi możliwość objęcia w posiadanie ziemi, którą obiecał Abrahamowi.”

Człowiek zorientowany w historiach biblijnych zauważy, że w powyższym tekście skrócono historię ziemi o około 200 lat. Przed chwilą czytaliśmy, że pobyt Izraelitów w Egipcie trwał 430 lat:

Wyjścia 12:40
A pobyt synów Izraela, którzy mieszkali w Egipcie, trwał czterysta trzydzieści lat.

Tymczasem Świadkowie Jehowy nauczają, że Izraelici zostali wyzwoleni z niewoli egipskiej 430 lat po mitycznym przekroczeniu Eufratu przez najszanowniejszego pana Abrahama:

„Abraham przekroczył rzekę Eufrat w roku 1943 p.n.e., w dniu 14 Nisan. To ważna data w chronologii biblijnej. Tego samego dnia, z tym że 430 lat później, w roku 1513 p.n.e. Jehowa wyzwolił Izraelitów z niewoli egipskiej.”

Widzimy tu wyraźny dysonans pomiędzy naukami biblijnymi i naukami Świadków Jehowy.
Wśród moich Czytelników jak i czytających tę książkę Świadków Jehowy mogą się znajdować ludzie nie zorientowani w historiach biblijnych dlatego temat przybliżę w oparciu o publikacje Świadków Jehowy. Przypomnę tylko, że najszanowniejszy pan Abraham miał między innymi syna Izaaka, który urodził Jakuba, któremu zmieniono imię na Izrael i dopiero od tego momentu zaczyna się historia Izraelitów. Oczywiście daty p.n.e. są niebiblijne – zmyślone:

*** it-1 s. 30 ak. 1 Abraham ***
w 1918 r. p.n.e., urodził się długo oczekiwany dziedzic — Izaak. Abraham miał wtedy 100 lat,

*** it-1 s. 845 ak. 4 Izaak ***
W 1858 r. p.n.e., gdy Izaak miał 60 lat, urodziły mu się bliźnięta, Ezaw i Jakub (Rdz 25:22-26).

Rodzaju 25:24-26; 32:22-28
Z czasem dopełniły się jej dni, by urodziła, i oto były w jej łonie bliźnięta. I wyszedł pierwszy, cały czerwony jak urzędowa szata włosiana; toteż nazwano go imieniem Ezaw. Potem zaś wyszedł jego brat i ręką trzymał się pięty Ezawa; nazwano go więc imieniem Jakub. A Izaak miał sześćdziesiąt lat, gdy ona ich urodziła. (…) Później owej nocy wstał i wziął swoje dwie żony i dwie służące oraz swych jedenastu synków, i przekroczył bród Jabboku. Wziął ich więc i przeprawił przez dolinę potoku, przeprawił też wszystko, co miał. W końcu Jakub pozostał sam. Wówczas zaczął się z nim mocować pewien mąż — aż do wzejścia jutrzenki. Widząc, że go nie przemógł, dotknął panewki jego stawu biodrowego; i u Jakuba nastąpiło przesunięcie w obrębie panewki stawu biodrowego, gdy się z nim mocował. Potem rzekł: „Pozwól mi odejść, bo wzeszła jutrzenka”. Ten odrzekł: „Nie pozwolę ci odejść, dopóki mnie najpierw nie pobłogosławisz”. Powiedział więc do niego: „Jakie jest twoje imię?”, na co ten rzekł: „Jakub”. On zaś powiedział: „Nie będziesz już dłużej nazywany imieniem Jakub, lecz Izrael, bo walczyłeś z Bogiem i z ludźmi, tak iż w końcu przemogłeś”.

Ci właśnie Izraelici z czasem trafili do Egiptu i przebywali tam według Biblii 430 lat. Świadkowie Jehowy wierzą i nauczają inaczej podważając tym samym autorytet Biblii. Bardzo proszę zapoznajmy się z ich mataczeniami w tej materii:

*** it-1 s. 351 ak. 6 Chronologia ***
Chronologia egipska. Historia egipska wielokrotnie zazębia się z izraelską. W niniejszej publikacji wykazano, że Izraelici przybyli do Egiptu w 1728 r. p.n.e., a wyszli stamtąd 215 lat później, w r. 1513.

*** it-1 s. 352 ak. 6 Chronologia ***
Brak informacji o Izraelu. Nie ma w tym nic dziwnego, ponieważ Egipcjanie nie tylko nie utrwalali na piśmie niechlubnych dla siebie wydarzeń, lecz także posuwali się do wymazywania zapisków o poprzednich władcach, jeśli zawarte w nich informacje nie podobały się aktualnie panującemu faraonowi. Na przykład po śmierci królowej Hatszepsut jej następca, Totmes (Tutmozis) III, kazał usunąć z pomników jej imię i wizerunki. Zwyczaj ten niewątpliwie tłumaczy, dlaczego nie są znane żadne egipskie zapiski dotyczące 215 lat pobytu Izraelitów w Egipcie czy też ich wyjścia z tego kraju.

Okres 430 lat. Inny sposób ustalenia tej daty opiera się na wypowiedzi z Wyjścia 12:40, 41: „A pobyt synów Izraela, którzy mieszkali w Egipcie, trwał czterysta trzydzieści lat. I stało się pod koniec czterystu trzydziestu lat, w tymże dniu stało się, że wszystkie zastępy Jehowy wyszły z ziemi egipskiej”. W przypisie do Wyjścia 12:40 (NW) na temat zwrotu „którzy mieszkali” powiedziano: „W języku hebr. czasownik ten występuje w lm. Zaimek względny ʼaszér („który”) odnosi się raczej do wyrażenia ‚synowie Izraela’ niż do słowa ‚pobyt’”. W greckiej Septuagincie werset 40 oddano następująco: „Ale pobyt synów Izraela, podczas którego mieszkali w ziemi egipskiej i w ziemi Kanaan, [trwał] czterysta trzydzieści lat”. W Pięcioksięgu samarytańskim też czytamy, że było to „w ziemi kananejskiej i w ziemi egipskiej”. Ze wszystkich tych przekładów wynika, iż ów 430-letni okres obejmował pobyt Izraelitów nie tylko w Egipcie.

Bardzo proszę załóżmy całkiem hipotetycznie, że Świadkowie Jehowy mają rację, a w Biblii nakłamano. Że do tych 430 lat zalicza się również czas zanim Izraelici trafili do Egiptu.
Bardzo proszę sprawdźmy co według Biblii na temat swojego życia powiedział Jakub / Izrael:

Rodzaju 47:7-10
Potem Józef wprowadził Jakuba, swego ojca, i przedstawił go faraonowi, a Jakub zaczął błogosławić faraona. Toteż faraon rzekł do Jakuba: „Ile jest dni lat twego życia?” Jakub odrzekł faraonowi: „Dni lat mego przebywania jako osiadłego przybysza jest sto trzydzieści lat. Nieliczne i pełne utrapień były dni lat mego życia i nie dosięgły one dni lat życia moich ojców w dniach ich przebywania jako osiadłych przybyszów”. Potem Jakub pobłogosławił faraona i odszedł sprzed oblicza faraona.

Z tego biblijnego sprawozdania wynika, że do momentu trafienia do Egiptu najszanowniejszy pan Jakub żył 130 lat. Gdybyśmy zaliczyli cały ten okres do pobytu w Egipcie to wychodzi, że od opisanego momentu Izraelici spędzili w Egipcie 300 lat, ale było by to nadużycie, bo najszanowniejszy pan Jakub został nazwany Izraelem w wieku już poważnym. Bardzo proszę sięgnijmy do leksykonu Wnikliwe poznawanie Pism:

*** it-1 s. 851 Izrael ***
IZRAEL („walczący [zmagający się] z Bogiem” lub „Bóg walczy”).
Imię nadane przez Boga Jakubowi, gdy ten miał ok. 97 lat.

Dopiero w tym momencie zaczyna się historia Izraela. Załóżmy hipotetycznie, że to od tego momentu zaczął się pobyt Izraelitów w Egipcie – co oczywiście jest kłamstwem.
Skoro w wieku 97 lat najszanowniejszy pan Jakub został nazwany Izraelem a w wieku 130 lat trafił do Egiptu to jego życie jako Izraelita trwało do tego momentu tylko 33 lata. Jeżeli od 430 lat o jakich pisze, że w Egipcie Izraelici odejmiemy 33 lata od kiedy najszanowniejszy pan Jakub został nazwany Izraelem to i tak Izraelici według tej naciąganie historii żyli w Egipcie 397 lat a nie 215 jak nauczają Świadkowie Jehowy:

*** it-1 s. 351 ak. 6 Chronologia ***
Chronologia egipska. Historia egipska wielokrotnie zazębia się z izraelską. W niniejszej publikacji wykazano, że Izraelici przybyli do Egiptu w 1728 r. p.n.e., a wyszli stamtąd 215 lat później, w r. 1513.

397 – 215 = 182

Z tego bardzo prostego obliczenia zakładając bezpodstawnie, że pobyt Izraelitów w Egipcie rozpoczął się od momentu nadania najszanowniejszemu panu Jakubowi imienia Izrael wynika, że Świadkowie Jehowy skrócili dzieje ziemi o 182 lata.

Bardzo proszę zwrócić uwagę na fakt, że są to proste obliczenie. Nie jakieś całki czy inne skomplikowane matematyczne wyliczenia. To jest najprostsza matematyka z zakresu dodawania i odejmowania liczb całkowitych. Szkoła podstawowa.

Ciąg dalszy być może nastąpi.