www.szah.fora.pl

ahmadeusz · Administrator

W Polsce, w mieście Opole żyje człowiek podający się za Jezus – proroka. Jezus żyjący w Polsce naucza:

„W fałszywej wierze na ziemi, fałszywe ewangelie,
których nie napisał żaden z moich dwunastu apostołów Izraelskich.
Każde słowo w Biblii zostało zamienione.
Treść zaciemniona przez wasz rozum.
Nowych objawień i znaków nie czytacie.
Nie dopuszczacie ich do siebie.
Więc nie miłość a śmierć i zniszczenie dla was
w skali przerażającej ostatecznie.”

Czy mówi on prawdę?

Jedną z najważniejszych nauk chrześcijańskich jest tak zwana modlitwa wzorcowa nazywana Ojcze Nasz.
Jakiś czas temu natrafiłem na wieść, że najszanowniejszy pan papież Franciszek zmienił treść tej modlitwy:

„Zmianę w tekście modlitwy "Ojcze nasz", najstarszej i najważniejszej modlitwy dla chrześcijan, zatwierdził papież Franciszek. Chodzi o samą końcówkę modlitwy i fragment: "i nie wódź nas na pokuszenie", który został zmieniony na "nie dopuść, abyśmy ulegli pokusie".”

Wcześniej jednak zmianę modlitwy Ojcze Nasz zauważyłem u Świadków Jehowy w ich Biblii w języku polskim. Było to tak. Słuchałem telewizji Broadcasting. Jest to internetowa telewizja Świadków Jehowy. Najszanowniejszy pan Anthony Morris - Ciało Kierownicze (kolegium biskupów Świadków Jehowy) zacytował fragment bardzo ważnej nauki dotyczącej tak zwanej modlitwy wzorcowej. Bardzo proszę zapoznajmy się z polskojęzyczną wersją tego kazania:

„Być może nie zastanawiacie się nad tym codziennie, ale spójrzcie co powiedział Jezus. Fundamentalna prawda dotycząca nas wszystkich. W Mateusza w rozdziale 6, we fragmencie, który czasem nazywamy modlitwą wzorcową. Mateusza rozdział 6. To mnóstwo cennego pokarmu duchowego. Warto o tym rozmyślać, jak o wszystkim o czym powiedział Jezus. I werset 13:
"Nie dopuść żebyśmy ulegli pokusie, ale nas wyzwól od niegodziwca."
Prawda znana od lat, ale możemy się zastanowić kiedy ostatnio powiedzieliśmy w modlitwie do naszego Ojca Jehowy - Nie dopuść, żebyśmy ulegli pokusie, ale nas wyzwól od niegodziwca lub wyratuj nas od niegodziwca. O co tak naprawdę prosimy.”

W polskojęzycznej wersji tego kazania zauważyłem sfałszowany fragment Biblii, który w pierwszym wydaniu Biblii Świadków Jehowy na język polski brzmiał:

Mateusza 6:9-13
„Macie więc modlić się w ten sposób:
‚Nasz Ojcze w niebiosach, niech będzie uświęcone twoje imię. Niech przyjdzie twoje królestwo. Niech się dzieje twoja wola, jak w niebie, tak i na ziemi. Daj nam dzisiaj naszego chleba na ten dzień; i przebacz nam nasze winy, jak i my przebaczyliśmy winnym wobec nas. I nie wystawiaj nas na pokusę, ale nas wyzwól od niegodziwca’.

Zmieniono jednak końcówkę:

Mateusza 6:13
i nie dopuść, abyśmy ulegli pokusie, ale nas zachowaj od złego!

Kiedy uważnie przysłuchałem się treści kazania zauważyłem, że w języku angielskim zmiany nie ma. Sprawa podejrzana. Najpierw Świadkowie Jehowy rok wcześniej dokonują w treści Biblii tłumaczonej na język polski (W języku angielskim jak i rosyjskim w najnowszym tłumaczeniu zmian nie ma - And do not bring us into temptation - И не введи нас в искушение.), następnie najszanowniejszy pan papież Franciszek ogłasza zmianę treści Biblii. Jak się potem okazało, to już wiele lat wcześniej w 2 wydaniu Biblii Tysiąclecia dokonano zmiany modlitwy Ojcze Nasz – kilkadziesiąt lat wcześniej:

Mateusza 6:9-13
Ojcze nasz, który jesteś w niebie, niech się święci imię Twoje!
Niech przyjdzie królestwo Twoje; niech Twoja wola spełnia się na ziemi, tak jak i w niebie.
Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj; i przebacz nam nasze winy, jak i my przebaczamy tym, którzy przeciw nam zawinili; i nie dopuść, abyśmy ulegli pokusie, ale nas zachowaj od złego!

W czasach nam współczesnych, niemal na naszych oczach fałszerze Biblii dokonali fałszerstwa jednej z najbardziej znanych i poważanych nauk najszanowniejszego władcy Jehoszua Masziach (Jezusa Chrystusa).
Warto tu dodać, że zmiana treści Biblii w tym przypadku nie ma najmniejszych podstaw lingwistycznych.
Rozumiem, że ktoś w tej kwestii może się nie zgadzać z naukami najszanowniejszego władcy Jehoszua Masziach (Jezusa Chrystusa), ale żeby fałszować jego nauki w Biblii uważam za wyjątkowo podłe.

Ciąg dalszy być może nastąpi.

ahmadeusz · Administrator

Zastanawiam się po co i dlaczego niegodziwcy zdecydowali się na sfałszowanie modlitwy Ojcze nasz?
Zarówno Rzymscy Katolicy jak i Świadkowie Jehowy w Polsce dokonali tego fałszerstwa cichaczem.
Ja chociaż porównywałem różne przekłady Biblijne przez wiele lat nie zwróciłem uwagi na zmianę.
Chociaż pisałem na tematy biblijne na wielu forach internetowych nie przypominam sobie, by ktoś temat ten poruszał. Przez przypadek zauważyłem zmianę w przekładzie Świadków Jehowy.
Potem, kiedy najszanowniejszy pan papież Franciszek ogłosił oficjalnie, że zmienia się treść Biblii zobaczyłem, że w Biblii Tysiąclecia też treść modlitwy zmieniono i dopiero z czasem dowiedziałem się, że zmiany w Polsce dokonano już w 2 przekładzie tej Biblii kilkadziesiąt lat temu.
Dziwnym jest też fakt, że chociaż ta Biblii od wielu lat jest oficjalnym przekładem liturgicznym to na mszach recytowana jest modlitwa Ojcze Nasz w niezmienionej formie.
Piszę o mszach, które słyszałem i to również w czasie, kiedy Papież już zmiany dokonał.
Dziwne to wszystko. Zwolennicy zmian argumentuję, że modlitwa Ojcze nasz koliduje z tym, czego o najszanowniejszym Bogu Jehowie dowiadujemy się z listu Jakuba:

Jakuba 1:12-15
Szczęśliwy jest człowiek wytrwale znoszący doświadczanie, bo gdy dostąpi uznania, otrzyma koronę życia, którą [Jehowa] obiecał tym, co go zawsze miłują. Niech nikt, kto jest doświadczany, nie mówi: „Przez Boga jestem doświadczany”. Bóg bowiem nie może być doświadczany przez coś złego ani sam nikogo nie doświadcza. Ale każdy jest doświadczany, gdy go pociąga i nęci jego własne pragnienie. Potem pragnienie, gdy stanie się płodne, rodzi grzech; z kolei grzech, gdy zostanie popełniony, wydaje śmierć.

Tak myślący ludzie podważają wartość Biblii i nauk najszanowniejszego władcy Jehoszua Masziach (Jezusa Chrystusa). Wyżej cenią sobie nauki pozostawione przez najszanowniejszego pana apostoła Jakuba niż Chrystusa. Taka postawa nie jest nowa – sięga czasów biblijnych.
Najszanowniejszy pan apostoł Paweł opisał taką postawę:

1 Koryntian 1:10-13
Usilnie zachęcam was, bracia, przez imię naszego Pana, Jezusa Chrystusa, żebyście wszyscy mówili zgodnie i żeby nie było wśród was rozdźwięków, ale żebyście byli stosownie zjednoczeni, mając ten sam umysł i ten sam tok myśli. Gdyż wyjawiono mi o was, bracia moi, przez domowników Chloe, że są wśród was zatargi. Mam na myśli to, że każdy z was mówi: „Ja należę do Pawła”, „A ja do Apollosa”, „A ja do Kefasa”, „A ja do Chrystusa”. Chrystus jest podzielony.

Ciąg dalszy być może nastąpi.

ahmadeusz · Administrator

Warto w tym momencie nadmienić, że są chrześcijanie, którzy nie ograniczyli się tylko do tego by sfałszować istotny fragment modlitwy Ojcze Nasz.
Dla wielu chrześcijan podstawą wyznawanych wartości jest Dekalog.
Najszanowniejsi Czytelnicy, zauważyłem jednak, że chrześcijanie pomimo wielkiej wagi jaką przywiązują do Dekalogu zazwyczaj go w całości nie znają, a bywa i tak, że go znają ale nie stosują. Dlatego też uznałem za koniecznie temat rozwinąć.
Każde z 10 przykazań gruntownie przemyśleć i przypomnieć bo bardzo wielu chrześcijan nie zna wszystkich przykazań. Niektóre zaś przykazania zna w formie bezlitośnie okaleczonej.
W encyklopedii Państwowego Wydawnictwa Naukowego o Dekalogu napisano:

„Dziesięć Przykazań Bożych, zbiór nakazów i zakazów rel., stanowiących podstawę moralności żyd. i chrześc.; wg Biblii tekst Dekalogu został wręczony Mojżeszowi przez Jahwe na górze Synaj; wyryty na 2 kam. tablicach, zawierał podstawowe zasady przymierza Boga z ludem Izraela; (…)
W Starym Testamencie są wymienione dwukrotnie (Wyjścia Księga i Powtórzonego Prawa Księga); obie wersje różnią się nieznacznie: jedną przyjął Kościół katol. i ewang.-augsb., drugą Kościoły wsch. i większość protest.; wersja katechizmowa jest od nich zwięźlejsza: "Jam jest Pan, Bóg twój, który cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli. 1. Nie będziesz miał bogów cudzych przede mną. 2. Nie będziesz brał imienia Boga, Pana twego, nadaremno. 3. Pamiętaj, abyś dzień święty święcił. 4. Czcij ojca swego i matkę swoją. 5. Nie zabijaj. 6. Nie cudzołóż. 7. Nie kradnij. 8. Nie mów fałszywego świadectwa przeciw bliźniemu swemu. 9. Nie pożądaj żony bliźniego swego. 10. Ani żadnej rzeczy, która jego jest".”

Dekalog w kulturze Rzymskokatolickiej i nie tylko tak naprawdę nie jest dekalogiem, dlatego, że składa się on zazwyczaj z dziewięciu a ściślej pisząc w niektórych przypadkach z jeszcze mniejszej liczby przykazań Bożych. Jedno z przykazań, konkretnie drugie zostało wyrzucone, ale aby liczba się zgadzała ostatnie przykazanie rozerwano na pół i zrobiono z niego dwa oddzielne przykazania. To fałszerstwo sprawiło, że tylko jedno z przykazań pokrywa się mniej więcej z przykazaniami z biblijnego Dekalogu. Konkretnie pierwsze. Drugie przykazanie z kościelnego dekalogu jest przykazaniem trzecim, trzecie czwartym, piąte szóstym, siódme ósmym, dziewiąte zaś jest po części dziesiątym przykazaniem, a dziesiąte tylko fragmentarycznie dziesiątym.
Jeszcze inne przykazania zostały bezlitośnie pozmieniane tak, że zatraciły całkiem swój sens.
W dzisiejszych czasach różne kościoły chrześcijańskie miewają różniące się w szczegółach dekalogi. Bardzo proszę przypomnijmy sobie jak w Encyklopedii Państwowego Wydawnictwa Naukowego nieudolnie próbuje się usprawiedliwić różnice w Dekalogach występujących w różnych kościołach chrześcijańskich:

„W Starym Testamencie są wymienione dwukrotnie (Wyjścia Księga i Powtórzonego Prawa Księga); obie wersje różnią się nieznacznie: jedną przyjął Kościół katol. i ewang.-augsb., drugą Kościoły wsch. i większość protest.; wersja katechizmowa jest od nich zwięźlejsza: "Jam jest Pan, Bóg twój, który cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli. 1. Nie będziesz miał bogów cudzych przede mną. 2. Nie będziesz brał imienia Boga, Pana twego, nadaremno. 3. Pamiętaj, abyś dzień święty święcił. 4. Czcij ojca swego i matkę swoją. 5. Nie zabijaj. 6. Nie cudzołóż. 7. Nie kradnij. 8. Nie mów fałszywego świadectwa przeciw bliźniemu swemu. 9. Nie pożądaj żony bliźniego swego. 10. Ani żadnej rzeczy, która jego jest".”

Powyższe stwierdzenie jest wierutnym kłamstwem, ale różnice pomiędzy dekalogami są faktem.
Różnice te nie wynikają jednak z różnic pomiędzy tekstami z Księgi Wyjścia i Powtórzonego Prawa, dlatego też by nie było wątpliwości w analizie Dekalogu będę się posługiwał się tekstem z obu ksiąg biblijnych, które chociaż różnią się czasami użytymi słowami, ale różnice te nie wypaczają sensu przykazań. Bardzo proszę zacznijmy analizę przykazań dekalogu. Do analizy użyję Biblii w przekładzie Świadków Jehowy, bo z tego co stwierdziłem dobrze się do tego nadaje:

1 przykazanie biblijnego Dekalogu:

Wyjścia 20:2,3
Jam jest Jehowa, twój Bóg, który cię wyprowadził z ziemi egipskiej, z domu niewolników. Nie wolno ci mieć żadnych innych bogów na przekór mojemu obliczu.

Powtórzonego Prawa 5:6, 7
Jam jest Jehowa, twój Bóg, który cię wyprowadził z ziemi egipskiej, z domu niewolników. Nigdy nie wolno ci mieć innych bogów na przekór mojemu obliczu.

Bardzo proszę porównajmy te przykazanie z przykazaniem wziętym z Katechizmu:

Ja jestem Pan, twój Bóg, który cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli. Nie będziesz miał cudzych bogów obok Mnie! Nie będziesz czynił żadnej rzeźby ani żadnego obrazu tego, co jest na niebie wysoko, ani tego, co jest na ziemi nisko, ani tego, co jest w wodach pod ziemią! Nie będziesz oddawał im pokłonu i nie będziesz im służył (Wj 20, 2-5).

Już w pierwszym przykazaniu Dekalogu widzimy ogromną różnicę, potworną bliznę, jaką dopuścili się tłumacze Biblii. Mianowicie imię Jehowa zamieniono na imię Pan. Imię Pan noszą w języku różni Bogowie. Najszanowniejszy Bóg Pan z podań greckich. Na Pan bywa też tłumaczone na język polski imię biblijnego Boga najszanowniejszego Boga Baala.
Tłumacze różnych biblii zmieniający to imię na imię różnych Bogów o imieniu Pan sprzeniewierzyli się tym samym przykazaniu, które tłumaczyli.
Warto dodać, że w języku polskim w zdecydowanej większości znanych mi przekładów dokonano podobnego fałszerstwa treści Dekalogu. W innych językach jest podobnie. Dodatkowo w wersji katechizmowej do pierwszego przykazania dołączono fragment drugiego przykazania z tym, że zaznaczono, że ono chrześcijan nie obowiązuje:

2131 Opierając się na misterium Słowa Wcielonego, siódmy sobór powszechny w Nicei uzasadnił - w kontrowersji z obrazoburcami - kult obrazów przedstawiających Chrystusa, jak również Matkę Bożą, aniołów i świętych. Syn Boży, przyjmując ciało, zapoczątkował nową "ekonomię" obrazów.
2132 Chrześcijański kult obrazów nie jest sprzeczny z pierwszym przykazaniem, które odrzuca bałwochwalstwo. Istotnie "cześć oddawana obrazowi odwołuje się do pierwotnego wzoru" i "kto czci obraz, ten czci osobę, którą obraz przedstawia". Cześć oddawana świętym obrazom jest "pełną szacunku czcią", nie zaś uwielbieniem należnym jedynie samemu Bogu.

Ciąg dalszy być może nastąpi.

ahmadeusz · Administrator

Bardzo proszę przystąpmy do analizy drugiego przykazania biblijnego Dekalogu:

2 przykazanie biblijnego Dekalogu:

Wyjścia 20:4-6
Nie wolno ci robić sobie rzeźbionego wizerunku ani postaci podobnej do czegokolwiek, co jest w niebiosach w górze, lub tego, co jest na ziemi na dole, lub tego, co jest w wodach pod ziemią. Nie wolno ci kłaniać się im ani dać się namówić do służenia im, gdyż ja, Jehowa, twój Bóg, jestem Bogiem wymagającym wyłącznego oddania, zsyłającym karę za przewinienie ojców na synów, na trzecie pokolenie i na czwarte pokolenie, w wypadku tych, którzy mnie nienawidzą, lecz okazującym lojalną życzliwość tysiącznemu pokoleniu w wypadku tych, którzy mnie miłują i przestrzegają moich przykazań.

Powtórzonego Prawa 5:8-10
Nie wolno ci robić sobie rzeźbionego wizerunku, żadnej postaci podobnej do czegokolwiek, co jest w niebiosach w górze, albo tego, co jest na ziemi na dole, lub tego, co jest w wodach pod ziemią. Nie wolno ci kłaniać się im ani dać się namówić do służenia im, gdyż ja, Jehowa, twój Bóg, jestem Bogiem wymagającym wyłącznego oddania, zsyłającym karę za przewinienie ojców na synów i na trzecie pokolenie, i na czwarte pokolenie, w wypadku tych, którzy mnie nienawidzą, lecz okazującym lojalną życzliwość tysiącznemu pokoleniu w wypadku tych, którzy mnie miłują i przestrzegają moich przykazań.

Najszanowniejsi czytelnicy, proszę zwrócić uwagę na fakt, że drugie przykazanie Biblijnego Dekalogu treściowo niesie w sobie dużo więcej treści od pierwszego przykazania.
Przypomina karę za nienawiść do Boga i nagrody za miłość.
Bardzo proszę przypomnijmy sobie co przede wszystkim świadczy o miłości do Boga:

2 Jana 6
A miłość polega na tym, że wciąż chodzimy zgodnie z jego przykazaniami. To jest przykazanie, jak słyszeliście od początku, że wciąż powinniście według niego chodzić.

2 przykazanie jest bardzo proste w zastosowaniu. Bardzo proszę przypomnijmy sobie jego zasadniczą część:

Powtórzonego Prawa 5:8-10
Nie wolno ci robić sobie rzeźbionego wizerunku, żadnej postaci podobnej do czegokolwiek, co jest w niebiosach w górze, albo tego, co jest na ziemi na dole, lub tego, co jest w wodach pod ziemią.

Prawo to jest jasne i precyzyjne, wytycza też wyraźne granice czcicielom najszanowniejszego Boga Jehowy. Ich życie powinno się ograniczyć do wielbienia najszanowniejszego Boga Jehowy i wiąże się z odrzuceniem wielu aspektów tak zwanej sztuki. Rzeźby, płaskorzeźby, obrazy, malunki, zdjęcia, filmy nie są dla wiernych Izraelitów i Chrześcijan. Oni mają misję do spełnienia i na niej powinni się skupić:

Kolosan 3:16, 17
Niech słowo Chrystusa obficie w was przebywa we wszelkiej mądrości. Wciąż nauczajcie i napominajcie jedni drugich psalmami, pieśniami pochwalnymi dla Boga, wdzięcznymi pieśniami duchowymi, śpiewając w swych sercach Jehowie. I cokolwiek czynicie w słowie lub uczynku, wszystko czyńcie w imię Pana Jezusa, dziękując przez niego Bogu, Ojcu.

Uważam, że nie jest to trudne do spełnienia, ale z jakichś nie do końca zrozumiałych względów wielu chrześcijan rzuciło się w wir grzechów zakazanych w 2 przykazaniu biblijnego Dekalogu.
Mało tego, w Kościele Rzymskokatolickim zaczęto zachęcać do sporządzania i otaczania czcią różnych wizerunków dopingując tym samym do łamania pierwszych dwóch przykazań Dekalogu:

Sobór Konstantynopolitański IV
III. Wizerunek Pana naszego Jezusa Chrystusa powinien być otaczany czcią i adoracją tak samo jak księgi świętych ewangelii i figura drogocennego krzyża; podobnie niech będą czczone obrazy Niepokalanej Matki Jego, Bożej Rodzicielki Marii oraz wszystkich świętych i aniołów.
Postanawiamy, że święty obraz Pana naszego Jezusa Chrystusa, Wyzwoliciela i Zbawiciela wszystkich, powinien być otaczany taką samą czcią jak księga świętych ewangelii. Jak dzięki słowom zawartym w księdze wszyscy dostępujemy zbawienia, w ten sam sposób, przez działanie na naszą wyobraźnię kolorowych malowideł, wszyscy - zarówno wykształceni, jak i ludzie prości - czerpiemy oczywistą korzyść z oglądania tego, co one przedstawiają. To bowiem, co w mowie oznajmiane jest słowami, obraz przekazuje nam i poucza nas o tym swoimi barwami.
Przeto jest rzeczą stosowną, ażeby zgodnie ze zdrowym rozsądkiem oraz starodawną tradycją dotyczącą oddawania czci, także ikony, ponieważ odnoszą się do rzeczy istotnych, w konsekwencji były czczone i adorowane na równi z czcigodną księgą świętych ewangelii, jak również figurą drogocennego krzyża. Jeśli więc ktoś nie oddaje czci obrazowi Chrystusa Zbawiciela, nie tylko nie ujrzy Jego postaci kiedy przyjdzie w ojcowskiej chwale, aby być uwielbionym i uwielbić swoich świętych, lecz będzie wyłączony ze wspólnoty z Nim i oddalony od Jego blasku.
To samo mówimy o obrazie Niepokalanej Matki Jego i Bożej Rodzicielki, Marii. Malujemy także wizerunki świętych aniołów, według tego Jak zostali opisani słowami Bożych pism.
Ponadto obrazy najchwalebniejszych apostołów, proroków, męczenników, sławnych świątobliwych mężów i w ogóle wszystkich świętych - czcimy i wielbimy. Kto zajmuje w tej sprawie inne stanowisko niech będzie odłączony od Ojca i Syna i Ducha Świętego.

Według aktualnego Kodeksu Prawa Kanonicznego ten już bardzo stary zwyczaj nie ma żadnej mocy prawnej:

KODEKS PRAWA KANONICZNEGO Tytuł II ZWYCZAJ
Kan. 24 - § 1. Żaden zwyczaj przeciwny prawu Bożemu nie może uzyskać mocy prawa.

W dniach dzisiejszych rolę pomników zaczęły pełnić ulice, place, wiadukty, budynki, którym ponadawano imiona i nazwiska tak zwanych patronów.

Bardzo proszę przejdźmy do analizy 3 przykazania biblijnego Dekalogu:

3 przykazanie biblijnego Dekalogu:

Wyjścia 20:7
Nie wolno ci używać imienia Jehowy, twego Boga, w sposób niegodny, bo Jehowa nie pozostawi bez ukarania tego, kto używa jego imienia w sposób niegodny.

Powtórzonego Prawa 5:11
Nie wolno ci używać imienia Jehowy, twego Boga, w sposób niegodny, bo Jehowa nie pozostawi bez ukarania tego, kto używa jego imienia w sposób niegodny.

Jako karę za przekroczenie tego przykazanie przewidziano śmierć przez ukamieniowanie:

Kapłańska 24:16
Tego więc, kto lży imię Jehowy, należy koniecznie uśmiercić. Całe zgromadzenie ma go koniecznie ukamienować kamieniami. Osiadłego przybysza, tak samo jak rodowitego mieszkańca, należy uśmiercić za to, że lżył Imię.

Przykazanie to jest bardzo proste do zachowania, ale w dzisiejszych czasach niewielu chrześcijan jest w stanie przestrzegać tego przykazania dlatego, że po prostu tego imienia może nie znać.
W większości różnych Biblii imię najszanowniejszego Boga Jehowy zastąpiono różnymi innymi imionami. Aby się przekonać o tym, że piszę prawdę, bardzo proszę sięgnijmy do Katechizmu Kościoła Rzymskokatolickiego i zapoznajmy się z 2 przykazaniem Kościelnego Dekalogu:

DRUGIE PRZYKAZANIE
Nie będziesz wzywał imienia Pana, Boga twego, do czczych rzeczy (Wj 20, 7; Pwt 5, 11). (...)
I. Imię Pańskie jest święte
2142 Drugie przykazanie nakazuje szanować imię Pańskie. Podobnie jak pierwsze, uwypukla cnotę religijności i określa bardziej szczegółowo nasze posługiwanie się słowem w sprawach świętych.
2143 Wśród wszystkich słów Objawienia jest jedno szczególne, które jest objawieniem Jego imienia. Bóg powierza swoje imię tym, którzy w Niego wierzą; objawia się im w swoim osobowym misterium. Dar imienia jest znakiem zaufania i zażyłości. "Imię Pańskie jest święte". Dlatego więc człowiek nie może go nadużywać. Powinien pamiętać o imieniu Bożym w ciszy miłującej adoracji 64 . Powinien używać go tylko po to, by je błogosławić, wychwalać i uwielbiać.
2144 Szacunek dla imienia Bożego wyraża to, co należy się misterium samego Boga i całej rzeczywistości sakralnej, którą ono przywołuje. Wrażliwość na to, co święte, uwypukla cnotę religijności.
Czy odczucia bojaźni i tego, co święte, są uczuciami chrześcijańskimi czy też nie? Nikt w sposób rozsądny nie może o tym wątpić. Są to odczucia, które moglibyśmy mieć i to w wielkim stopniu, jeśli posiadalibyśmy widzenie Boga najwyższego. Możemy je mieć, jeśli "uświadomimy" sobie Jego obecność. O ile wierzymy, że On jest obecny, powinniśmy je posiadać. Jeśli ich nie posiadamy, to dlatego że nie uświadamiamy sobie, nie wierzymy, że On jest obecny.
2145 Wierzący powinien świadczyć o imieniu Pańskim, odważnie wyznając swoją wiarę. Przepowiadanie i katecheza powinny być przeniknięte adoracją , i szacunkiem dla imienia Pana naszego, Jezusa Chrystusa.

W Rzymskokatolickiej analizie 3 przykazania Biblijnego Dekalogu w języku polskim dostrzegam rodzaj sadystycznej perwersji, dlatego, że imię najszanowniejszego Boga Ojca – imię Jehowa, zastąpiono imieniem Pan. Najszanowniejszy pan król Salomon w swojej księdze zapisał:

Kaznodziei 1:9
Co zaistniało, to znowu zaistnieje, a co czyniono, to będzie znowu czynione; nie ma więc nic nowego pod słońcem.

Podobny los imię najszanowniejszego Boga Jehowy spotkał już bardzo dawno temu i informacje o tym zbezczeszczeniu imienia Bożego zapisano w Starym Testamencie:

Jeremiasza 23:27
Mój lud zapomniał moje imię, tak jak ich ojcowie zapomnieli o moim imieniu przez Baala.

Bardzo proszę zajrzymy teraz do Encyklopedii i przeczytajmy o najszanowniejszym Bogu noszącym imię Baal:

Baal [semickie, 'Pan'], jedno z gł. bóstw kananejskich, czczone przez plemiona zachodniosemickie, znany we wszystkich mitologiach semickich.

Imię Ball po polsku można zapisać jako Pan, ale to nie koniec bezczeszczenia imienia najszanowniejszego Boga Jehowy. Bardzo proszę zajrzyjmy do Encyklopedii i zobaczmy co przeczytamy pod hasłem Pan:

„Pan, gr. Pan, Paon, w religii staroż. Grecji bóg pasterski wywodzący się z Arkadii, opiekun owczych i kozich stad. Jego tryb życia (m.in. umiłowanie muzyki) odpowiadał zwyczajom pasterskim, lecz sam bóg strzegł stad, pozostając w oddali, a jego objawienie się wzbudzało popłoch wśród zwierząt i ludzi ("paniczny strach"); wywoływał także panikę podczas bitew. Wyobrażany był jako bóstwo koźlonogie, o brodatym obliczu, z rogami; przebywał w dzikiej naturze, często w towarzystwie nimf, z którymi pląsał do wtóru syryngi ("fletnia Pana").”

Najszanowniejsi czytelnicy, uzbrojeni w te informacje dotyczące imienia najszanowniejszego Boga Baala po polsku Pana i jego imiennika najszanowniejszego Boga Pana, kożlonogiego o brodatym obliczu z rogami wzbudzającego paniczny strach i bardzo proszę zajrzymy do 3 różnych, popularnych w Polsce przekładów Biblii, do 20 rozdziału i 7 wersetu, w którym zapisano 3 przykazanie Biblijnego Dekalogu:

Biblia Gdańska
Nie bierz imienia Pana Boga twego nadaremno; bo się Pan mścić będzie nad tym, który imię jego nadaremno bierze.

Biblia Tysiąclecia
Nie będziesz wzywał imienia Pana, Boga twego, do czczych rzeczy, gdyż Pan nie pozostawi bezkarnie tego, który wzywa Jego imienia do czczych rzeczy.

Biblia Warszawska
Nie nadużywaj imienia Pana, Boga twojego, gdyż Pan nie zostawi bez kary tego, który nadużywa imienia jego.

Podobnie jak w pierwszym przykazaniu Biblijnego Dekalogu tłumacze Biblii na język polski potwornie zbezcześcili imię najszanowniejszego Boga Jehowy tym samym złamali przykazanie, które tłumaczyli. Zgodnie z Biblijnym prawem powinni zostać ukamienowani na śmierć:

Kapłańska 24:16
Tego więc, kto lży imię Jehowy, należy koniecznie uśmiercić. Całe zgromadzenie ma go koniecznie ukamienować kamieniami. Osiadłego przybysza, tak samo jak rodowitego mieszkańca, należy uśmiercić za to, że lżył Imię.

To samo powinno się zrobić z tymi, którzy przekłady te propagują w jakiejkolwiek formie.

Bardzo proszę powróćmy jeszcze myślami do Katechizmu Kościoła Rzymskokatolickiego, bo pozostała nam do omówienia jeszcze jedna bardzo ważna sprawa:

„2145 Wierzący powinien świadczyć o imieniu Pańskim, odważnie wyznając swoją wiarę. Przepowiadanie i katecheza powinny być przeniknięte adoracją , i szacunkiem dla imienia Pana naszego, Jezusa Chrystusa.”

W Biblii można znaleźć tak zwane imiona teoforyczne, zawierające w sobie fragment imienia najszanowniejszego Boga Jehowy. Szacunek do tych imion nakazany jest 3 przykazaniem Biblijnego Dekalogu. Do najbardziej popularnego i zarazem najważniejszego imienia tego typu dla chrześcijan jest imię Jehoszua. Imię to nosi kilka postaci biblijnych i ma ono znaczenie Jehowa wybawia lub Jehowa jest wybawieniem. Dokładnie to imię nosi najszanowniejszy władca Jehoszua Masziach (Jezus Chrystus), ale imię to w języku polskim (nie tylko) zostało potwornie okaleczone. Zamiast imienia Jehoszua w Polsce przede wszystkim słyszy się przezwisko Jezus, które fonetycznie bardziej zbliżone jest do imienia jakie nosi najszanowniejszy Bóg Zeus niż do prawdziwego imienia Jehoszua. Według teologów pierwowzorem przezwisk Jezus... jest antychrześcijańska literatura, w której celowo posługiwano się przezwiskiem Jeszu, a nie całym imieniem, obdzierając je celowo z czci. Przezwisko Jeszu przez wrogów chrześcijan było i jest uważane za akronim – wyraz stworzony z sparafrazowanego wersetu z Psalmu 109 wersetu 13 - Niech jego potomkowie zostaną zgładzeni. Oby ich imię zostało zapomniane w ciągu pokolenia. Parafraza ta brzmi:

„ Niech będzie wymazane jego imię i pamięć po nim.”

Pisze o tym w dziele hebrajskim zatytułowanym - Sefer toledot jeszu. Jest to alternatywna historia najszanowniejszego władcy Jehoszua Maszich (Jezusa Chrystusa), według której był on nieślubnym dzieckiem rzymskiego żołnierza. Praktykował magię i herezję. Uwodził kobiety i umarł haniebną śmiercią.
Chrześcijanie używając przezwiska Jezus przyczyniają się do tego, że prawdziwe imię Jehoszua jest wymazywane, a pamięć o tym imieniu poszła w zapomnienie.
Bezczeszcząc imię najszanowniejszego władcy Jehoszua Masziach (Jezusa Chrystusa) chrześcijanie bezczeszczą jednocześnie imię najszanowniejszego Boga Jehowy i grzeszą przeciwko 3 przykazaniu Biblijnego Dekalogu. Tak postępujących chrześcijan zgodnie z Prawem Bożym powinno się kamieniować na śmierć:

Kapłańska 24:16
Tego więc, kto lży imię Jehowy, należy koniecznie uśmiercić. Całe zgromadzenie ma go koniecznie ukamienować kamieniami. Osiadłego przybysza, tak samo jak rodowitego mieszkańca, należy uśmiercić za to, że lżył Imię.

Imion teoforycznych w Biblii jest więcej. Do popularniejszych można zaliczyć imię Jehochanan.
Imię to znaczy Jehowa okazał łaskę. Imię to nosi kilka postaci biblijnych, z których dla chrześcijan bardzo ważną postacią jest najszanowniejszy pan apostoł Jehochanam (Jan). Imię to zostało bardzo mocno okaleczone do przezwiska Jan podobnie jak zrobiono z imieniem Jehoszua.
Przezwisko Jeszu, które stało się pierwowzorem przezwisk typu Jezus, Izus, Dżiezus, ma w sobie wiele pogardy. Nawet więcej niż skrót Jan. Bywa, że w Polsce ludzi złośliwi nazywają ludzi noszących imię Jan, Jasiami – w domyśle głupimi. Chrześcijanie i inni czciciele najszanowniejszego Boga Jehowy powinni te imiona bardzo dobrze znać po to by nie grzeszyć przeciwko 3 przykazaniu biblijnego Dekalogu.

Bardzo proszę przystąpmy do analizy 4 przykazania biblijnego Dekalogu:

4 przykazanie biblijnego Dekalogu:

Wyjścia 20:8-11
Pamiętaj o tym, by uważać dzień sabatu za święty, przez sześć dni masz pracować i wykonywać wszelką swą pracę. Ale dzień siódmy jest sabatem dla Jehowy, twego Boga. Nie masz wykonywać żadnej pracy — ty ani twój syn, ani twoja córka, twój niewolnik ani twoja niewolnica, ani twoje zwierzę domowe, ani twój osiadły przybysz, który jest w twoich bramach. Bo w ciągu sześciu dni Jehowa uczynił niebiosa i ziemię, morze i wszystko, co w nich jest, a w dniu siódmym zaczął odpoczywać. Dlatego Jehowa pobłogosławił dzień sabatu i zaczął go uświęcać.

Powtórzonego Prawa 5:12-15
Zachowując dzień sabatu, by go uważać za święty, tak jak ci nakazał Jehowa, twój Bóg, przez sześć dni masz pracować i wykonywać wszelką swą pracę. Ale dzień siódmy jest sabatem dla Jehowy, twego Boga. Nie masz wykonywać żadnej pracy — ty ani twój syn, ani twoja córka, ani twój niewolnik, ani twoja niewolnica, ani twój byk, ani twój osioł, ani żadne z twoich zwierząt domowych, ani twój osiadły przybysz, który jest w twoich bramach, aby twój niewolnik i twoja niewolnica mogli odpocząć tak samo jak ty. I pamiętaj, że byłeś niewolnikiem w ziemi egipskiej i że Jehowa, twój Bóg, wyprowadził cię stamtąd silną ręką i wyciągniętym ramieniem. Dlatego Jehowa, twój Bóg, nakazał ci obchodzić dzień sabatu.

Sabat dzień siódmy jest to sobota, ale dla przeciętnego niedoinformowanego chrześcijanina szczegóły tego przykazania dekalogu mogą być nieznane, dlatego, że w Polsce dzień liczy się od północy do północy, a w Biblii dzień liczy się od zachodu słońca do zachodu słońca:

Rodzaju 1:5 ; Kapłańska 23:32
I nastał wieczór, i nastał ranek — dzień pierwszy. (…)
Od wieczora do wieczora macie obchodzić wasz sabat.

Fakt ten sprawia, że w różnych porach roku dzień zaczyna się i kończy w różnych godzinach zależnych też od położenia geograficznego. Przed szczególnym problemem stoją też chrześcijanie mieszkający w okolicach koła podbiegunowego, gdzie dzień i noc trwają pół roku. Myślę, że dla chrześcijan żyjących w takich ekstremalnych warunkach wyznacznikiem mógłby być na przykład godziny zachodów słońca w Jerozolimie.
Kolejnym wyzwaniem może być bardzo pochmurna pogoda, w czasie której nie sposób obserwując niebo ustalić dokładnie czy jeden dzień się skończył, a drugi już zaczął. Pomocny może być kalendarz z wydrukowanymi godzinami zachodu słońca. Fakt, że w sobotę nie powinno się wykonywać żadnej ciężkiej pracy sprawia, że powinno się do tego dnia przygotować.
Przezorni chrześcijanie już na dwa dni wcześniej robią listę zakupów i czynności, które trzeba będzie zrobić w piątek, w dzień poprzedzający sabat / sobotę, po to by móc w sposób godny odpocząć w sabat. Są kościoły chrześcijańskie, których członkowie po dziś dzień tak właśnie starają się tak postępować, ale najbardziej powszechny kościół chrześcijański – Kościół Rzymskokatolicki precz odrzucił 4 przykazanie biblijnego Dekalogu. W zamian soboty zaczęto wielbić niedzielę:
Bardzo proszę zajrzyjmy do katechizmu i zobaczmy jak to uzasadniono.

„Dzień Zmartwychwstania: nowe stworzenie
2174 Jezus zmartwychwstał "pierwszego dnia tygodnia" (Mt 28,1; Mk 16, 2; Łk 24,1; J 20, I). Jako "dzień pierwszy" dzień Zmartwychwstania Chrystusa przypomina o pierwszym stworzeniu. Jako "dzień ósmy", który następuje po szabacie, 84 oznacza nowe stworzenie zapoczątkowane wraz ze Zmartwychwstaniem Chrystusa. Stał się on dla chrześcijan pierwszym ze wszystkich dni, pierwszym ze wszystkich świąt, dniem Pańskim (hé Kyriaké heméra, dies dominica), niedzielą.”

Trzeba tu koniecznie dodać, że hipoteza przedstawiona w katechizmie, jakoby najszanowniejszy władca Jehoszua Masziach (Jezus Chrystus) zmartwychwstał w 'niedzielę' nie jest potwierdzona żadnym wersetem biblijnym. W wersetach, na które się powołano mowa tylko i wyłącznie o tym, że najszanowniejszy władca Jehoszua Masziach (Jezus Chrystus) w 'niedzielę' ukazał się swym uczniom:

Marka 16:2-7
I w pierwszym dniu tygodnia przyszły do grobowca pamięci bardzo wcześnie, gdy wzeszło słońce. I mówiły jedna do drugiej: „Kto nam odtoczy kamień od wejścia do grobowca pamięci?” Ale gdy spojrzały, zobaczyły, że kamień został już odtoczony, chociaż był bardzo duży. Kiedy weszły do grobowca pamięci, ujrzały młodzieńca siedzącego po prawej stronie, odzianego w białą długą szatę, i były oszołomione. On powiedział do nich: „Otrząśnijcie się z oszołomienia. Szukacie Jezusa Nazarejczyka, którego zawieszono na palu. Został wskrzeszony, nie ma go tu. Oto miejsce, gdzie go złożyli. Ale idźcie, powiedzcie jego uczniom i Piotrowi: ‚Idzie przed wami do Galilei; tam go ujrzycie, tak jak wam powiedział’”.

Są teolodzy, którzy twierdzą, że zmartwychwstanie nastąpiło w sabat, ale uważam, że te teoretyczne rozważania są do niczego niepotrzebne. W Biblii nie znalazłem żadnego uzasadnienie do zmiany biblijnego Dekalogu. Znalazłem natomiast ostrzeżenie przed zwodzicielami:

Kolosan 2:8, 9
Strzeżcie się: może się znaleźć ktoś, kto was uprowadzi jako swój łup przez filozofię i puste zwodzenie według tradycji ludzkiej, według rzeczy elementarnych świata, a nie według Chrystusa;

Bardzo proszę przeczytajmy jak Katechizmie Kościoła Rzymskokatolickiego usiłuje zawodzić się ludzi przy pomocy filozofii i tradycji ludzkiej

1167 Niedziela jest w pełnym znaczeniu tego słowa dniem zgromadzenia liturgicznego, w którym zbierają się wierni "dla słuchania słowa Bożego i uczestniczenia w Eucharystii, aby tak wspominać Mękę, Zmartwychwstanie i chwałę Pana Jezusa i składać dziękczynienie Bogu, który ich odrodził przez zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa ku nadziei żywej (Sobór Watykański II, konst. Sacrosanctum Concilium, 106.: (w przypisie czytamy) Gdy kontemplujemy, o Chryste, cuda, jakie zostały dokonane w tym niedzielnym dniu Twego świętego Zmartwychwstania, mówimy: Błogosławiony jest dzień niedzielny, ponieważ był to dzień początku stworzenia... odnowienia rodzaju ludzkiego... W tym dniu rozradowało się niebo i ziemia, a cały wszechświat został napełniony światłem. Błogosławiony jest dzień niedzielny, ponieważ w nim zostały otwarte bramy raju, by wszedł do niego bez lęku Adam i wszyscy wygnańcy 46 (Fanqith, Oficjum syryjskie z Antiochii, T. 6, część letnia, s. 193 b..)

Wszelkie działania odciągające chrześcijan od nakazanego w 4 przykazaniu Bożego Dekalogu świętowania soboty – sabatu jest ludzkim zwyczajem przeciwnym Prawu Bożemu i według Kodeksu Prawa Kanonicznego nie może uzyskać mocy prawa:

KODEKS PRAWA KANONICZNEGO Tytuł II ZWYCZAJ
Kan. 24 - § 1. Żaden zwyczaj przeciwny prawu Bożemu nie może uzyskać mocy prawa.

Sama nazwa 1 dnia tygodnia – niedziela / nie diełaj czyli nic nie rób - może wprowadzać w błąd.
W powszechnie używanych w Polsce nazwach dni tygodnia kryje się więcej pułapek, które szczegółowo omówiłem w 50 liście otwartym zatytułowanym - Niebezpieczeństwa ukryte w nazwach dni tygodnia.

Najszanowniejsi Czytelnicy, najszanowniejsi Świadkowie Jehowy bardzo proszę przystąpmy do analizy kolejnego, 5 przykazania biblijnego Dekalogu.

5 przykazanie biblijnego Dekalogu:

Wyjścia 20:12
Szanuj swego tatę i swą matkę, aby długo trwały twoje dni na ziemi, którą daje ci Jehowa, twój Bóg.

Powtórzonego Prawa 5:16
Szanuj swego tatę i swą matkę, tak jak ci nakazał Jehowa, twój Bóg; aby długo trwały twoje dni i aby ci się dobrze działo na ziemi, którą daje ci Jehowa, twój Bóg.

Szacunek o rodziców to inaczej dbanie o ich zdrowie duchowe, cielesne i materialne. Szacunek ten możemy okazywać bezpośrednio w kontaktach z rodzicami.

6 przykazanie biblijnego Dekalogu:

Wyjścia 20:13
Nie wolno ci mordować.

Powtórzonego Prawa 5:17
Nie wolno ci mordować.

Przykazanie to bywa też tłumaczone na nie zabijaj. Tak oddano je w Katechizmie Kościoła Rzymskokatolickiego:

Nie będziesz zabijał (Wj 20,13).
Słyszeliście, że powiedziano przodkom: Nie zabijaj!; a kto by się dopuścił zabójstwa, podlega sądowi. A Ja wam powiadam: Każdy, kto się gniewa na swego brata, podlega sądowi (Mt 5, 21-22).

W oparciu o takie tłumaczenie tego przykazania przeciwnicy kary śmierci używają go do propagowania swoich potencjalnie zbrodniczych idei. Idea ta jest potencjalnie zbrodnicza bo historia zna przypadki, w których wypuszczony po latach z więzienia zabójca zabił ponownie.

7 przykazanie biblijnego Dekalogu:

Wyjścia 20:14
Nie wolno ci cudzołożyć.

Powtórzonego Prawa 5:18
Nie wolno ci cudzołożyć.

7 przykazanie biblijnego dekalogu dotyczy cudzołóstwa – stosunku seksualnego z osobą zamężną.
Za złamanie tego przykazania przewidziano karę śmierci:

Kapłańska 20:10
A mężczyzna, który cudzołoży z żoną innego mężczyzny, cudzołoży z żoną swego bliźniego. Ma być bezwarunkowo uśmiercony — zarówno cudzołożnik, jak i cudzołożnica.

W kwestii cudzołóstwa najszanowniejszy władca Jehoszua Masziach (Jezus Chrystus) bardzo obniżył poprzeczkę:

Mateusza 5:27, 28
Słyszeliście, że powiedziano: ‚Nie wolno ci cudzołożyć’. Ale ja wam mówię, że każdy, kto się wpatruje w kobietę, aby do niej zapałać namiętnością, już popełnił z nią cudzołóstwo w swym sercu.

Chrześcijanin pożądliwie patrząc na na cudzą żonę popełnia cudzołóstwo. Żadne flirty, umizgi nie wchodzą w grę.

8 przykazanie biblijnego Dekalogu:

Wyjścia 20:15
Nie wolno ci kraść.

Powtórzonego Prawa 5:19
Nie wolno ci kraść.

9 przykazanie biblijnego Dekalogu:

Wyjścia 20:16
Nie wolno ci fałszywie świadczyć jako świadek przeciw twemu bliźniemu.

Powtórzonego Prawa 5:20
Nie wolno ci fałszywie świadczyć przeciw swemu bliźniemu.

Fałszywe świadectwo to świadectwo niezgodne z prawdą. Może ono być negatywne lub pozytywne.

W ostateczności kłamcy mają trafić do Piekła zwanego też Jeziorem Ognia, Drugą Śmiercią:

Objawienie 21:8 ; 22:15
Ale co do tchórzów i tych bez wiary, i obrzydliwych w swej plugawości, i morderców, i rozpustników, i uprawiających spirytyzm, i bałwochwalców, i wszystkich kłamców — ich dział będzie w jeziorze płonącym ogniem i siarką. To oznacza drugą śmierć”. (…) Objawienie Na zewnątrz są psy i uprawiający spirytyzm, i rozpustnicy, i mordercy, i bałwochwalcy, i każdy, kto lubuje się i trwa w kłamstwie’.

Najszanowniejsi Czytelnicy myślę, że rozsądnie można skrócić 9 przykazanie z biblijnego Dekalogu do prostego – nie kłam.

Pozostało nam do omówienia ostatnie, 10 przykazanie biblijnego Dekalogu:

10 przykazanie biblijnego Dekalogu:

Wyjścia 20:17
Nie wolno ci pożądać domu twego bliźniego. Nie wolno ci pożądać żony twego bliźniego ani jego niewolnika, ani jego niewolnicy, ani jego byka, ani jego osła, ani niczego, co należy do twego bliźniego.

Powtórzonego Prawa 5:21
Nie wolno ci pożądać żony twego bliźniego. Ani nie wolno ci samolubnie pragnąć domu twego bliźniego, jego pola ani jego niewolnika, ani jego niewolnicy, jego byka ani jego osła, ani niczego, co należy do twego bliźniego’.

Ostatnie z Dziesięciu Przykazań zabrania pożądania. Wymusza ono pracę nad myślami, kontrolę uczuć. Jest to nieustanna praca od rana do nocy i wymaga wielkiej dyscypliny.
W liście najszanowniejszego pana Jakuba napisano:

Jakuba 4:1-3
Skąd się biorą wojny i skąd walki między wami? Czy nie stąd: z waszych żądz rozkoszy zmysłowej, które toczą bój w członkach waszego ciała? Pragniecie, a jednak nie macie. Mordujecie i pożądacie, a jednak nie jesteście w stanie uzyskać. Walczycie i wojujecie. Nie macie, ponieważ nie prosicie. I prosicie, a jednak nie otrzymujecie, ponieważ prosicie w niewłaściwym celu, aby tego użyć dla swych żądz rozkoszy zmysłowej.

Ciąg dalszy być może nastąpi.

ahmadeusz · Administrator

Najszanowniejsi Czytelnicy, bardzo proszę porównajmy dziesiąte przykazanie biblijnego Dekalogu z sztucznie utworzonymi przez fałszerzy Dekalogu przykazaniami dziewiątym i dziesiątym:

10 przykazanie biblijnego Dekalogu:

Wyjścia 20:17
Nie wolno ci pożądać domu twego bliźniego. Nie wolno ci pożądać żony twego bliźniego ani jego niewolnika, ani jego niewolnicy, ani jego byka, ani jego osła, ani niczego, co należy do twego bliźniego.

Powtórzonego Prawa 5:21
Nie wolno ci pożądać żony twego bliźniego. Ani nie wolno ci samolubnie pragnąć domu twego bliźniego, jego pola ani jego niewolnika, ani jego niewolnicy, jego byka ani jego osła, ani niczego, co należy do twego bliźniego’.

9. Nie pożądaj żony bliźniego swego. 10. Ani żadnej rzeczy, która jego jest".”

Sztuczność tego podziału powinna się rzucić w oczy każdemu wnikliwemu czytelnikowi i zachęcić do sięgnięcia po Biblię by sprawdzić jak się rzeczy mają. Fakty zaś są takie, że w wielu przekładach Dekalog został sfałszowany. Jeżeli zatem będziemy mieli sfałszowaną Biblię, to kwestia kanonu schodzi na dalszy plan. Są kościoły, w których nie ma czegoś takiego jak kanon pism świętych - Biblii. Przejdźmy do jeszcze jednego Kościoła używającego również Biblii.
Są to Bahaici.
Podstawą ich wierzeń są liczne pisma Bahá'u'lláh'a, Bába i Abdu'l-Bahá.
Oprócz analizowania pism bahaickich, które zawierają fragmenty Koranu czy też Biblii możliwe jest czytanie innych świętych ksiąg objawionych takich jak na przykład Awesta, Bhagawadgita, Biblia, Koran, itp.
Bardzo proszę przeczytajmy dwa fragmenty Księgi Mormona nawiązujące do Biblii dające dużo do myślenia:

Pierwsza Księga Nefiego 13:24-29
I anioł Boga powiedział mi: Widziałeś, że księga ta wyszła z ust Żydów, i gdy wyszła z ust Żydów, podawała pełnię ewangelii Władcy, o którym dwunastu apostołów daje świadectwo zgodnie z prawdą w Baranku Bożym. Dlatego zgodnie z prawdą w Bogu jest ona nieskażona wychodząc od Żydów do ludzi innych narodów. I gdy apostołowie Baranka ponieśli ją od Żydów do innych narodów, widziałeś, że nastąpiło założenie wielkiego i występnego kościoła, bardziej występnego niż wszystkie inne, bo usunął on z ewangelii Baranka wiele prostych i cennych prawd, a także wiele obietnic Boga. I uczynił to wszystko, aby wykrzywić proste drogi Boże, aby zaślepić ludzi i znieczulić ich serca. Dlatego widziałeś, że gdy księga ta przeszła przez ręce tego wielkiego i występnego kościoła, wiele prostych i cennych prawd zostało z niej usuniętych.
Gdy te proste i cenne prawdy zostały z niej wyłączone, została ona dana wszystkim tym innym narodom, a potem, jak widziałeś, ludzie innych narodów, którzy wydostali się z niewoli, zabrał i ją przez wielkie wody, ale ponieważ wiele prostych i cennych prawd zostało usuniętych z tej księgi, a były one łatwo zrozumiałe dla ludzi, jak zrozumiała jest prawda Baranka Bożego, dla bardzo wielu będzie to przeszkodą, o którą będą się potykali, i Szatan będzie miał nad nimi wielką władzę.

2 Księga Nefiego 29:3-11
I ponieważ słowa Moje ogarną świat, wielu spośród ludzi innych narodów powie: Biblia! Biblia! My mamy Biblię i nie może być więcej Biblii.
Ale tak mówi Władca Bóg: Głupcy, będą oni mieli Biblię, która wyjdzie od Żydów, od Mego odwiecznego ludu przymierza. I jak dziękują oni Żydom za Biblię, którą od nich otrzymali?
Co ludzie innych narodów mają na myśli, gdy tak mówią? Czy pamiętają trudy i cierpienia Żydów oraz ich posłuszeństwo wobec Mnie w udostępnieniu zbawienia ludziom innych narodów?
Ludzie innych narodów, czy pamiętaliście o Żydach, o Moim odwiecznym ludzie przymierza? Nie pamiętaliście o nich, lecz przeklinaliście ich i nienawidzieliście ich, i nie staraliście się im pomóc. Oto odpłacę wam tym samym, albowiem ja, Władca, nie zapomniałem Mojego ludu.
Jesteście głupcami, jeśli powiecie: Biblia, mamy Biblię i nie potrzebujemy dodać więcej do tej Biblii. Czy mielibyście Biblię, jeśli nie Żydzi?
Czyż nie wiecie, że istnieje więcej narodów jak jeden? Czyż nie wiecie, że ja, Władca, wasz Bóg, stworzyłem wszystkich ludzi i pamiętam o tych, którzy są na wyspach morza? Czyż nie wiecie, że władam w niebie i na ziemi i przekazuję Moje słowo ludziom wszystkich narodów świata?
Szemrzecie więc, ponieważ dostajecie więcej Mego słowa? Czyż nie wiecie, że świadectwo dwóch narodów jest dowodem dla was, że jestem Bogiem i że pamiętam o jednym narodzie tak samo jak o innym? Mówię więc jednemu narodowi te same słowa co drugiemu. I gdy dwa narody zjednoczą się w jeden, ich świadectwo będzie także jedno. I czynię to, abym mógł wykazać wielu, że jestem taki sam wczoraj, dzisiaj i zawsze i że przekazuję Moje słowa według Mej własnej woli.
I ponieważ przekazałem Moje słowo, nie powinniście przypuszczać, że nie mogę przekazać więcej Mego słowa; oto Moje dzieło nie zostało jeszcze zakończone, ani też nie stanie się to, aż nastąpi koniec człowieka, a nie nastąpi to przez wieczność. Mając więc Biblię, nie powinniście uważać, że zawiera ona wszystkie Moje słowa, ani też nie powinniście przypuszczać, że nie spowodowałem, aby więcej zostało zapisane. Oto nakazuję wszystkim ludziom na wschodzie i na zachodzie, na północy i na południu oraz na wyspach morza, aby zapisywali słowa, które im mówię, albowiem według ksiąg, które zostaną spisane, będę sądził świat, każdego człowieka według Jego czynów, zgodnie z zapisanymi słowami.

Ciąg dalszy być może nastąpi.

ahmadeusz · Administrator

Zasadniczo powszechnie uznawana w chrześcijaństwie Biblia niemal wcale nie cytuje mędrców z innych narodów. W Starym Testamencie zanotowano przyjętą radę kapłana Midianickiego, najszanowniejszego pana Jetry – teścia najszanowniejszego pana Mojżesza:

Wyjścia 18:13-24
Nazajutrz Mojżesz zasiadł jak zwykle, by służyć ludowi za sędziego, a lud stał przed Mojżeszem od rana do wieczora. I teść Mojżesza zobaczył wszystko, co on czynił dla ludu. Rzekł więc: „Cóż to takiego czynisz dla ludu? Dlaczego siedzisz sam, a wszystek lud staje przed tobą od rana do wieczora?” Wówczas Mojżesz powiedział do teścia: „Dlatego, że lud przychodzi do mnie, by pytać Boga. Gdy wyłoni się u nich jakaś sprawa, ma ona trafić do mnie, ja zaś rozsądzę między jedną stroną a drugą i oznajmię rozstrzygnięcia prawdziwego Boga oraz jego prawa”. Wtedy teść Mojżesza rzekł do niego: „Niedobrze to czynisz. Na pewno zamęczysz zarówno siebie, jak i ten lud, który jest z tobą, gdyż zajęcie to jest dla ciebie zbyt wielkim ciężarem. Nie jesteś w stanie czynić tego sam. Posłuchaj więc mojego głosu. Doradzę ci, a Bóg będzie z tobą. Ty sam służ jako przedstawiciel ludu przed prawdziwym Bogiem i ty sam przedkładaj sprawy prawdziwemu Bogu. I uprzedzaj ich o tym, jakie są przepisy i prawa, i zapoznawaj ich z drogą, którą mają kroczyć, i z pracą, którą mają wykonywać. Ale z całego ludu powinieneś sobie wybrać mężów zdolnych, bojących się Boga, mężów godnych zaufania, nienawidzących niesprawiedliwego zysku; i ustanów ich nad nimi jako przełożonych nad tysiącami, przełożonych nad setkami, przełożonych nad pięćdziesiątkami i przełożonych nad dziesiątkami. I będą oni sądzić lud przy każdej sposobności; i każdą wielką sprawę przedłożą tobie, ale każdą sprawę pomniejszą rozpatrzą sami jako sędziowie. Odciąż więc siebie, a oni będą dźwigać ciężar razem z tobą. Jeżeli tak uczynisz, a Bóg ci nakazał, to na pewno będziesz mógł temu podołać, a ponadto cały ten lud wróci w pokoju na swoje miejsce”. Mojżesz od razu posłuchał głosu swego teścia i uczynił wszystko, co ten powiedział.

Z kolei apostoł Paweł powołał się na greckich poetów:

Dzieje 17:22-28
„Mężowie ateńscy, widzę, że we wszystkim zdajecie się żywić większą niż inni bojaźń przed bóstwami. Na przykład przechodząc i uważnie oglądając wasze przedmioty kultu, znalazłem także ołtarz, na którym napisano: ‚Nieznanemu Bogu’. Co więc — nie znając — traktujecie ze zbożnym oddaniem, to wam ogłaszam. Bóg, który uczynił świat i wszystko, co na nim, ten, będąc Panem nieba i ziemi, nie mieszka w świątyniach ręką zbudowanych ani nie jest obsługiwany rękami ludzkimi, jak gdyby czegoś potrzebował, ponieważ on sam daje wszystkim życie i dech, i wszystko. On też z jednego człowieka uczynił wszystkie narody ludzkie, żeby zamieszkiwały na całej powierzchni ziemi, i on ustanowił wyznaczone czasy oraz ustalone granice zamieszkiwania ludzi, aby poszukiwali Boga, czy by nie mogli go niejako namacać i rzeczywiście znaleźć, choć właściwie nie jest on daleko od nikogo z nas. Dzięki niemu bowiem mamy życie i poruszamy się, i istniejemy, jak to rzekli nawet niektórzy z waszych poetów: ‚Bo jesteśmy też jego potomstwem’.

Ciekawa sprawą jest tak zwana złota reguła przypisywana najszanowniejszemu władcy Jehoszua Masziach (Jezusowi Chrystusowi:

Mateusza 7:12
Dlatego wszystko, co chcecie, żeby ludzie wam czynili, wy też im podobnie czyńcie; takie w istocie jest znaczenie Prawa i Proroków.

Nie była to jednak nowa myśl:

„Złota reguła etyczna (zasada wzajemności) — zasada etyczna „traktuj innych tak, jak ty byś chciał być traktowany”; może być również określana w wersji negatywnej: „nie czyń innym tego, czego nie chcesz, by czynili tobie”. Zasadę tę można odnaleźć w dialogach konfucjańskich zawierających myśl Konfucjusza (kilkaset lat przed Chrystusem). Pojawia się też w pracach Arystotelesa, Platona, Seneki oraz Izokratesa; również w dziełach Filona z Aleksandrii i Hillela. Zawiera ją też powstała później Ewangelia Mateusza. Według sformułowania Konfucjusza:
Zigong zapytał: „Czy jest jakieś słowo, którym można się kierować całe życie?” Konfucjusz rzekł: To ‘wybaczenie’. Czego nie narzucasz sobie, nie narzucaj i innym” // Dialogi konfucjańskie XV:23
Złotą regułę również głosił Budda Siakjamuni oraz niektórzy z siedmiu mędrców. Tales z Miletu na pytanie, jak należy kierować własnym postępowaniem, odpowiadał: „Nie czyńmy tego, co ganimy u innych”. Pittakos z Mityleny radził: „Nie czyńmy tego, co nas gniewa u innych”.

Inną kwestią jest to, że ta tak zwana złota reguła w mojej ocenie jest głupia i skrajnie egoistyczna.
Drugi człowiek się nie liczy. To ty decydujesz o tym co czynić drugiemu człowiekowi.
Złota reguła stosowana w życiu może być przyczyną zła i konfliktów.
Czyż nie lepiej robić drugiemu to co dla niego jest najlepsze?

Słuchając różnych kazań zauważyłem, że chrześcijanie cytują różnych mędrców, znane powszechnie aforyzmy. Przypomniała mi się animacja Świadków Jehowy zatytułowana - Kim jest prawdziwy przyjaciel? Zaczyna się ona od słów:

„Kim jest prawdziwy przyjaciel? To ktoś kto wydobywa z Ciebie to co najlepsze...”

Czy to jest myśl biblijna? Ja takiej nie znam, ale wiem, że słowa te są parafrazą znanej mi sentencji, którą zapisał najszanowniejszy pan Henry Ford:

„Najlepszym przyjacielem jest ten, kto pozwala mi wydobyć to, co we mnie jest najlepsze.”

Największą otwartość, na pozabiblijną naukę, a nawet nakaz jej poznawania zauważyłem w naukach Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich. Bardzo proszę zapoznajmy się z fragmentami Nauk i Przymierzy będących częścią Biblii tego Kościoła:

Nauki i Przymierza 90:15; 88:118; 109:7,14,15; 130:18,19; 131:6
I uporządkuj kościoły, i studiuj i ucz się – i zapoznaj się ze wszystkimi dobrymi księgami, i z językami i z mowami. (…) I jako że nie wszyscy mają wiarę, szukajcie pilnie i uczcie jeden drugiego słów mądrości, szukajcie w najlepszych księgach słów mądrości; szukajcie wiedzy, przez naukę jak i przez wiarę. (…) A ponieważ nie wszyscy mają wiarę, szukajcie pilnie i uczcie się nawzajem słów mądrości; wyszukajcie w najlepszych księgach słów mądrości, szukajcie wiedzy przez naukę i także przez wiarę; I spraw Święty Ojcze, aby wszyscy ci, co będą oddawać cześć w tym domu, uczeni byli z najlepszych ksiąg, i aby szukali wiedzy przez naukę i także przez wiarę, jak powiedziałeś. I aby wzrastali w Tobie, i przyjęli pełnię Ducha Świętego, i zorganizowali się według praw Twoich, i przygotowani byli, aby otrzymać wszystko co potrzebne. (…)
Jakąkolwiek zasadę inteligencji osiągniemy w tym życiu, powstanie ona z nami podczas zmartwychwstania. A jeżeli ktoś zyska więcej wiedzy i inteligencji w tym życiu przez pilność i posłuszeństwo niż inny, tym większą będzie miał korzyść w świecie, który nastanie. (…)
Zbawienie człowieka w niewiedzy jest niemożliwe.

Nauki te uznałem za harmonijną całość na dodatek bardzo mądrą i wartą stosowania w życiu. Uzupełniają też to co na temat Biblii zacytowałem wcześniej z Księgi Mormona. Bardzo proszę przypomnijmy sobie najistotniejszy moim zdaniem fragment:

2 Nefi 29:6,7
Jesteście głupcami, jeśli powiecie: Biblia, mamy Biblię i nie potrzebujemy dodać więcej do tej Biblii. Czy mielibyście Biblię, jeśli nie Żydzi?
Czyż nie wiecie, że istnieje więcej narodów jak jeden? Czyż nie wiecie, że ja, Władca, wasz Bóg, stworzyłem wszystkich ludzi i pamiętam o tych, którzy są na wyspach morza? Czyż nie wiecie, że władam w niebie i na ziemi i przekazuję Moje słowo ludziom wszystkich narodów świata?

Ciąg dalszy być może nastąpi.

ahmadeusz · Administrator

W kwestii Biblii i jej kanonu Świadkowie Jehowy nie są oryginalni. Przyjęli poglądy wcześniej sformułowane przez większość kościołów protestanckich i je bezmyślnie powielają. W publikacji Wnikliwe poznawanie Pism zamieścili taką informację dotyczącą kanonu Biblii:

„Kanon biblijny został uznany — co nie oznacza: ustalony, bo przecież zatwierdził go sam duch Boży — przez wczesne sobory kościelne (laodycejski w r. 367 i chalcedoński w 451) oraz przez tzw. Ojców Kościoła, którzy zasadniczo uznawali istniejący kanon żydowski i odrzucali księgi apokryficzne.”
Daty oczywiście z chrześcijańską tradycją są fałszywe, ale nie tylko. Stosując się do lekcji o ścisłości informacji postanowiłem sprawdzić jej wartość. Nabyłem teksty soborów chrześcijańskich i sprawdziłem je pod kontem kanonu Biblii. Niestety w dokumentach soborów nie ma wzmianki o soborze w Laodycei. Mogła zajść jakaś pomyłka.
Sobór w Chalcedoński jest.
Przeczytałem go całego, ale nie znalazłem w nim ani słowa na temat kanonu Biblii. Są w nim kanony dotyczące różnych spraw nie związanych bezpośrednio z kanonem biblii.
Pierwszy z kanonów tego soboru informuje, że dokumenty synodów kościelnych winny zachować moc prawną. Proszę przeczytajmy ten kanon:

Chalcedon kanony
I. Kanony każdego synodu mają być zachowane w całości.
Postanawiamy, że kanony przyjęte przez świętych Ojców na wszystkich synodach od początku aż do chwili obecnej, winny zachować moc prawa.

Jest to jakiś ślad. Dokumentami Synodów też dysponuję. Jeden z nich odbył się w Laodycei datowany na koniec IV wieku. Jest też w nim podany kanon.
Proszę zapoznajmy się z nim:

59. Teksty, które należy śpiewać i odczytywać w kościele
Nie należy czytać w kościele psalmów ułożonych przez osoby prywatne ani tekstów niekanonicznych, lecz wyłącznie teksty kanoniczne Starego i Nowego Testamentu. Oto księgi, które należy czytać i uznawać za autentyczne:
(60). Ze Starego Testamentu:
I. Księga Stworzenia świata; II. Księga Wyjścia z Egiptu; III. Księga Kapłańska; IV. Liczby; V. Powtórzone Prawo; VI. Księga Jozuego, syna Nawego; VII. Księga Sędziów i Rut; VIII. Księga Estery; IX. pierwsza i druga Księga Królewska; X. trzecia i czwarta Księga Królewska; XI. pierwsza i druga Księga Kronik; XII. pierwsza i druga Księga Ezdrasza; XIII. księga stu pięćdziesięciu Psalmów; XIV. Przysłowia Salomona; XV. Ekkiezjastes; XVI. Pieśń nad pieśniami; XVII. Hiob; XVIII. dwunastu Proroków; XIX. Izajasz; XX. Jeremiasz, Baruch, Treny i List; XXI. Ezechiel; XXII. Daniel.

Z Nowego Testamentu: cztery Ewangelie - Mateusza, Marka, Łukasza i Jana; Dzieje Apostolskie i siedem Listów katolickich: jeden Jakuba, dwa Piotra, trzy Jana, jeden Judy; czternaście listów Pawła: jeden do Rzymian, dwa do Koryntian, jeden do Galatów, jeden do Efezjan, jeden do Filipian, jeden do Kolosan, dwa do Tesaloniczan, jeden do Hebrajczyków, dwa do Tymoteusza, jeden do Tytusa i jeden do Filemona.

Trzeba tu dodać, że zacytowany kanon nie jest pierwszym z kanonów podanych na synodach. Na wcześniejszym synodzie w Rzymie podano inny kanon zawierający jeszcze inne księgi.
Proszę zapoznajmy się z nim:

Rzym (382(?!))
[l] Wykaz [ksiąg] Starego Testamentu.
Księga Rodzaju
Księga Wyjścia
Księga Kapłańska
Księga Liczb
Księga Powtórzonego Prawa
Księga Jozuego
Księga Sędziów
Księga Rut
Cztery księgi Królewskie
Dwie księgi Kronik
Księga 150 Psalmów
Trzy księgi Salomona
Księga Przysłów
Księga Eklezjastesa [Koheleta]
Pieśń nad pieśniami
I dalej Księga Mądrości
Księga Eklezjastyka [Syracha]
[2] Wykaz ksiąg prorockich
Księga Izajasza
Księga Jeremiasza
wraz z Cinoth, czyli z jego Lamentacjami
Księga Ezechiela
Księga Daniela
Księga Ozeasza
Księga Amosa
Księga Micheasza
Księga Joela
Księga Abdiasza
Księga Jonasza
Księga Nahuma
Księga Habakuka
Księga Sofoniasza
Księga Aggeusza
Księga Zachariasza
Księga Malachiasza
[3] Wykaz ksiąg historycznych
Księga Hioba
Księga Tobiasza
Księga Ezdrasza
Księga Estery
Księga Judyty
Dwie księgi Machabejskie.
[4] Wykaz pism nowego i wiecznego testamentu [czyli przymierza], który
święty i katolicki Kościół przyjmuje:
Ewangelie
Księga według Mateusza
Księga według Marka
Księga według Łukasza
Księga według Jana
Czternaście listów Pawła apostoła
Do Rzymian
Dwa do Koryntian
Do Efezjan
Dwa do Tesaloniczan
Do Galatów
Do Filipian
Do Kolosan
Dwa do Tymoteusza
Do Tytusa
Do Filemona
Do Hebrajczyków
Apokalipsa Jana
Dzieje Apostolskie.
Siedem listów kanonicznych
Dwa listy Piotra Apostoła
List Jakuba Apostoła
List Jana Apostoła
Dwa listy innego Jana prezbytera
List Judy Zeloty
Koniec kanonu Nowego Testamentu.

Widzimy, że oba te kanony zawierają księgi nie uznawane przez Świadków Jehowy za kanoniczne.
Nie są to wszystkie dokumenty synodalne i soborowe poświęcone kanonowi biblii.
Minie jeszcze wiele lat nim kanon Rzymsko Katolicki przybierze znany nam dzisiaj kształt.
Zniknie z niego pismo Barucha i list.
Czytając pisma soborów i synodów nie znalazłem też informacji, że którykolwiek z tych kanonów został zatwierdzony osobiście przez ducha Bożego.

Podsumujmy nasze dotychczasowe ustalenia.
Informacje dotyczące soborów okazały się nieprawdziwe.
Sobór Chalcedoński nic nam nie mówi na temat kanonu biblii.
Soboru Laodycejskiego nie znalazłem w dokumentach soborowych.
Być może zaszła tu drobna pomyłka i chodziło o synod w Laodycei, na którym kanonem się też zajmowano. Znajdziemy w nim jednak Księgę Barucha i list, który Świadkowie odrzucają podważając ważność tych soborowych ustaleń dotyczących kanonu.

Ciąg dalszy być może nastąpi.

ahmadeusz · Administrator

Nadszedł czas na podsumowanie tematu wierzeń Świadków Jehowy na temat Biblii i jej kanonu.
Oficjalne dogmaty wiary Świadków Jehowy w tym temacie są niebiblijne i zawierają błędy.
Kto je głosi wielce lekceważy lekcje z teokratycznej szkoły służby kaznodziejskiej zalecające ścisłość informacji i udzielania odpowiedzi na podstawie Biblii. Warto tu nadmienić, że podobną naukę głoszą Borreelici zwolennicy najszanowniejszego pana Adama Borreela, anabaptysty zelandzkiego. Dopuszczają jedynie nauki zawarte w Biblii, odrzucając wszelkie komentarze i interpretacje pochodzące od ludzi. Uważają, że każda próba interpretowania Biblii prowadzi do sfałszowania Słowa Bożego. Nauki Świadków Jehowy na temat Biblii i jej kanonu śmiało możemy zaliczyć jako błędy i fantasmagorie. By było ciekawiej dowody na to przedstawiłem studiującym ze mną Świadkom Jehowy. Napisałem w tej sprawie też list do Ciała Kierowniczego, na który nie dostałem odpowiedzi. Dlaczego Świadkowie Jehowy tak postępują tego nie wiem.
Wiem jednak, że Świadkowie Jehowy, którzy głoszą niebiblijne i błędne nauki na temat Biblii i jej kanonu sami w błąd wprowadzeni w błąd wprowadzają innych. W Biblii taką postawę przewidziano, a ludzi tak postępujących nazwano niegodziwcami i oszustami:

2 Tymoteusza 3:13
Ludzie niegodziwi i oszuści będą się posuwać od złego ku gorszemu, wprowadzając w błąd i będąc w błąd wprowadzani.

Dla mnie lekcje o ścisłości i udzielaniu odpowiedzi na podstawie Biblii są bardzo proste i bardzo łatwe do zastosowania. Świadkowie Jehowy głoszą, że są nauczani przez najszanowniejszego Boga Jehowę i że bardzo sobie cenią te szkolenie. W jednej z publikacji napisali:

„‛Bóg dokończy waszego szkolenia’ Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy ‛
Bóg dokończy waszego szkolenia’
SPORTOWIEC przygotowujący się do ważnych zawodów musi intensywnie ćwiczyć. Pragnie osiągnąć dobrą kondycję, aby w tym wielkim dla siebie dniu uzyskać jak najlepszy wynik. Chrześcijanie także muszą się intensywnie szkolić, chociaż z innego powodu. Apostoł Paweł zachęcał: „Zaprawiaj się, mając na celu pobożność” (1 Tym. 4:7).
A zatem każdy chrześcijanin musi utrzymywać wysoką formę pod względem duchowym. Sportowiec rozwija swoje ciało, chrześcijanin zaś buduje swoją siłę duchową i wytrwałość. Dokonuje tego dzięki studiowaniu Słowa Bożego, Biblii, dzięki modlitwie, regularnemu spotykaniu się ze współwyznawcami oraz publicznemu wyznawaniu swej wiary.
Sportowcy często korzystają z pomocy trenera; chrześcijanie także mają swego opiekuna. Kto nim jest? Sam Jehowa Bóg! Apostoł Piotr wskazał, że Jehowa interesuje się programem wychowawczym dla chrześcijan, gdy napisał: „Bóg wszelkiej życzliwości niezasłużonej (...) dokończy waszego szkolenia, utwierdzi was, doda wam sił” (1 Piotra 5:10). Jakiego rodzaju szkolenie zapewnia nam Jehowa? Występuje ono w różnych postaciach i bardzo go potrzebujemy, jeśli jako chrześcijanie pragniemy utrzymać się w formie.”

Z tego co zaobserwowałem są to puste słowa nie mające pokrycia. Wiele dogmatów wiary Świadków Jehowy zawiera błędy, fantasmagorie. Lekcje o ścisłości informacji i udzielaniu odpowiedzi bywają totalnie lekceważone co może świadczyć o wzgardzeniu imieniem najszanowniejszego Boga Jehowy:

Malachiasza 1:6-8
„‚Syn szanuje ojca, a sługa — swego wielkiego pana. Skoro więc ja jestem ojcem, gdzież jest szacunek dla mnie? A skoro ja jestem Wielkim Panem, gdzież jest bojaźń przede mną?’ — rzekł Jehowa Zastępów do was, kapłani, którzy gardzicie moim imieniem. „‚A wy powiedzieliście: „W jaki sposób wzgardziliśmy twoim imieniem?”’ „‚Składając na moim ołtarzu splugawiony chleb’. „‚I powiedzieliście: „W jaki sposób cię splugawiliśmy?”’ „‚Przez to, że mówicie: „Stołem Jehowy można wzgardzić”. A gdy przynosicie na ofiarę ślepe zwierzę: „To nic złego”. I gdy przynosicie zwierzę kulawe lub chore: „To nic złego”’”.

Część, zwłaszcza mniej inteligentnych Świadków Jehowy może sobie sprawy nie zdawać z tego, że ich wiara w znaczniej mierze opiera się na błędach, kłamstwach, fantasmagoriach. Tacy mają mniejszy grzech, ale ci co są tych faktów świadomi i je tolerują grzeszą ogromnie:

Hebrajczyków 10:26-31
Bo jeśli rozmyślnie trwamy w grzechu po otrzymaniu dokładnego poznania prawdy, to już nie pozostaje żadna ofiara za grzechy, lecz tylko jakieś straszliwe oczekiwanie sądu oraz ognista zazdrość, która ma strawić przeciwników. Każdy, kto zlekceważył Prawo Mojżeszowe, umiera bez współczucia na podstawie świadectwa dwóch lub trzech. Jak myślicie, o ileż surowsza kara należy się temu, kto podeptał Syna Bożego i za pospolitą uznał wartość krwi przymierza, którą został uświęcony, oraz ze wzgardą znieważył ducha niezasłużonej życzliwości? Znamy bowiem tego, który rzekł: „Pomsta jest moja, ja odpłacę”; i znowu: „Jehowa będzie sądził swój lud”. Straszliwa to rzecz wpaść w ręce Boga żywego.

Ciąg dalszy być może nastąpi.

ahmadeusz · Administrator

Szczerze pisząc to by stwierdzić, że nauka Świadków Jehowy dotycząca Biblii i jej kanonu jest niebiblijna jest bardzo proste. Żadne z opracowań Świadków Jehowy dotyczące tego tematu nie opiera się na żadnym konkretnym wersecie bo w żadnej znanej mi Biblii uznawanej przez chrześcijan nie ma spisu ksiąg, które składają się na Biblię. W pamięci utkwił mi werset, którym Świadkowie Jehowy nauczający o Biblii często się posługują:

2 Tymoteusza 3:16, 17
Całe Pismo jest natchnione przez Boga i pożyteczne do nauczania, do upominania, do prostowania, do karcenia w prawości, aby człowiek Boży był w pełni umiejętny, całkowicie wyposażony do wszelkiego dobrego dzieła.

Zwrot całe Pismo jest bardzo niekonkretny i zarazem bardzo obszerny. Teoretycznie można pod niego podciągnąć bardzo wiele. To, że używane przez Świadków Jehowy niebiblijne argumenty zawierają błędy już takie proste nie jest. Nie każdy dysponuje dokumentami Soborów, Synodów i innych starochrześcijańskich teologów. Dojść do informacji dotyczących kanonu w tamtych czasach nie było proste. Wiązało się z wizytami w antykwariatach, księgarniach, z wertowaniem Internetu, który w tamtych latach nie zawierał tylu informacji. Wielu Świadków Jehowy może nie mieć czasu ani środków finansowych by tego dokonać. Poza tym Świadkowie Jehowy zalewani są dużą ilością artykułów, publikacji, książek, traktatów a ostatnimi czasy doszły kazania i inne programy telewizji internetowej. Sprawdzać ścisłość informacji wszystkich tych publikacji to gigantyczna praca. Nawet ewidentne błędy biblijne trudno jest wychwycić. Co roku Świadkowie Jehowy obchodzą tak zwane Święto Pamiątki. Co roku w tym okresie czytane są wersety biblijne związane z tym świętem i bywają na ni, powtarzane na tym święcie słowa ewidentnie fałszywe i szczerze pisząc dopiero przed kilku laty zwróciłem uwagę na powtarzany błąd, który przeoczałem nie wiem dlaczego. W pamięci utkwiła mi Pamiątka, podczas której błąd zauważyłem.
Słuchałem wykładu i dotarło do mnie, że przecież w Biblii pisze inaczej. Nie potrafię jednak definitywnie stwierdzić, czy błąd ten, który śmiało można zaliczyć do fantasmagorii był wcześniej przedstawiany. Mogło się bowiem zdarzyć, że go nie było. Świadkowie Jehowy w wykładzie poprzedzającym pamiątkę (eucharystię) mają pewną miarę swobody.
Wykład opracowują w oparciu o szkic i sugerowane wypowiedzi, wersety.
Kiedy ostatnia pamiątka odbywała się za pośrednictwem Internetu, członek Ciała Kierowniczego błędu nie popełnił. Niedawno była studiowana Strażnica, która pośrednio związana jest z błędną nauką, która bywa głoszona przez Świadków Jehowy.
Bardzo proszę zapoznajmy się z jej fragmentami:

„ARTYKUŁ DO STUDIUM NR 18
Czy pozwolisz, żeby coś powstrzymało cię od naśladowania Jezusa?
„Szczęśliwy jest ten, kto nie znajduje powodu, by we mnie wątpić” (MAT. 11:6).
7. Dlaczego dzisiaj wielu ludzi nie uznaje Świadków Jehowy za prawdziwych naśladowców Jezusa?
7 Co jest problemem w naszych czasach? Większość sług Jehowy nie należy do ludzi zamożnych ani wpływowych; wielu uważa ich za „niewykształconych i prostych” (Dzieje 4:13). Zdaniem niektórych nie powinni nauczać na podstawie Biblii, ponieważ nie skończyli renomowanych szkół teologicznych. Według innych Świadkowie Jehowy są religią amerykańską — chociaż większość z nich wcale nie mieszka w Stanach Zjednoczonych. Można się też spotkać z twierdzeniem, że Świadkowie nie wierzą w Jezusa. A przez lata przypinano im różne łatki — że są komunistami, amerykańskimi szpiegami czy ekstremistami. Ci, którzy słuchają takich rzeczy, a nie zbadali faktów, nie uznają Świadków Jehowy za prawdziwych naśladowców Jezusa.
8. Co zgodnie z Dziejami 17:11 powinien zrobić ktoś, kto chce rozpoznać prawdziwych naśladowców Jezusa?
8 Jak się przed tym uchronić? Trzeba przeanalizować fakty. Właśnie coś takiego zrobił ewangelista Łukasz. Włożył wiele wysiłku, żeby ‛od samego początku wszystko dokładnie prześledzić’. Chciał, żeby czytelnicy jego Ewangelii ‛byli w pełni przekonani’, że to, czego dowiedzieli się o Jezusie, jest prawdą (Łuk. 1:1-4). Podobnie postąpili Żydzi ze starożytnej Berei. Kiedy po raz pierwszy usłyszeli dobrą nowinę o Jezusie, sprawdzili w Pismach Hebrajskich, czy jest ona wiarygodna (odczytaj Dzieje 17:11). Dzisiaj też trzeba zbadać fakty — porównać to, czego uczą słudzy Jehowy, z tym, czego uczy Biblia. Trzeba też zdobyć wiedzę o prowadzonej przez nich działalności. Kto weźmie to wszystko pod lupę, nie pozwoli, by zaślepiły go uprzedzenia i zwykłe pogłoski.”

Ciąg dalszy być może nastąpi.

ahmadeusz · Administrator

Z ewangelii Łukasza wynika, że autor spisał wszystko w logicznym porządku:

Łukasza 1:1-3
Ponieważ wielu podjęło się zestawić opis faktów, którym wśród nas w pełni dano wiarę, tak jak je nam przekazali ci, co od początku byli naocznymi świadkami i sługami tej wieści, postanowiłem i ja, który od samego początku wszystko dokładnie prześledziłem, spisać to w logicznym porządku.

Na pamiętnej pamiątce usłyszałem mniej więcej takie słowa:

„Jezus obchodził Paschę z apostołami, po czym odprawił Judasza Iskariota i wprowadził Wieczerzę Pańską.”

Zdanie to pochodzi z książki - Czego naprawdę uczy Biblia? - z rozdziału Wieczerza Pańska — uroczystość, która przysparza chwały Bogu. Kiedy studiowałem tę książkę błędu tego nie dostrzegłam. Fantasmagoria ta jest powielona w wielu publikacjach Świadków Jehowy.
Na przykład w leksykonie Wnikliwe poznawanie Pism, tom 2: pod hasłem Wieczerza Pańska:

„Posiłek mający upamiętniać śmierć Pana Jezusa Chrystusa, nazywany też Pamiątką lub Ostatnią Wieczerzą. Jedyne święto, które Biblia nakazuje obchodzić chrześcijanom. (...)
Ustanowienie Wieczerzy Pańskiej opisało dwóch apostołów będących jej uczestnikami i naocznymi świadkami — Mateusz i Jan. Niektóre uzupełniające szczegóły podali również Marek oraz Łukasz, choć nie byli wtedy obecni. (...)
Jezus ustanowił Wieczerzę Pańską w wieczór przed swoją śmiercią, zaraz po obchodach swej ostatniej Paschy. Przedtem jednak — kiedy już „była noc” — odprawił jeszcze zdrajcę Judasza (Jn 13:30).”

Ciąg dalszy być może nastąpi.

ahmadeusz · Administrator

Świadkowie Jehowy uczą i podkreślają, że Biblia jest dokładna i można na niej polegać.
Podam przykład takiego dogmatu wiary z ich twórczości. Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy:

„Buduj zaufanie do Biblii
Biblia jest dokładna w kwestiach historycznych. Od lat sceptycy wyrażają wątpliwości co do imion i miejsc wymienionych w tekście biblijnym. Tymczasem dowody już wielokrotnie wykazały, że ich sceptycyzm był nieuzasadniony i że Biblia jest godna zaufania.”

Są jednak dogmaty wiary Świadków Jehowy, które podważają jej autentyczność. Do takich dogmatów należy analizowana właśnie fantasmagoria:

„Jezus obchodził Paschę z apostołami, po czym odprawił Judasza Iskariota i wprowadził Wieczerzę Pańską.”

Bardzo proszę zajrzyjmy teraz do ewangelii Łukasza, która jest według autora dokładna i napisana w logicznym porządku:

Łukasza 22:14-23
W końcu, gdy nadeszła godzina, ułożył się przy stole, a wraz z nim apostołowie. I rzekł do nich: „Wielce pragnąłem zjeść z wami ten posiłek paschalny, zanim będę cierpiał; bo mówię wam: Nie będę już go jadł, aż się spełni w królestwie Bożym”. A wziąwszy kielich, złożył podziękowania i rzekł: „Weźcie go i między sobą podawajcie jeden drugiemu; bo mówię wam: Odtąd nie będę już pił tego produktu z winorośli, aż nadejdzie królestwo Boże”. Wziął też chleb, złożył podziękowania, połamał go i dał im, mówiąc: „To oznacza moje ciało, które ma być dane za was. Czyńcie to na moją pamiątkę”. I tak samo kielich — gdy już spożyli wieczerzę — mówiąc: „Ten kielich oznacza nowe przymierze na mocy mojej krwi, która ma być za was wylana. „Ale oto ręka mego zdrajcy jest ze mną przy stole. Gdyż Syn Człowieczy odchodzi zgodnie z tym, co jest wyznaczone, niemniej biada temu człowiekowi, przez którego zostaje zdradzony!” Oni więc zaczęli między sobą dyskutować, który z nich miałby to uczynić.

Świadkowie Jehowy nauczają, że tym zdrajcą jest najszanowniejszy pan apostoł Jehuda (Judasz).
Z powyższego tekstu i nauk Świadków Jehowy wynika bezspornie, że najszanowniejszy pan Jehuda (Judasz) uczestniczył w Pamiątce (Eucharystii). Kiedy zacytowałem ten werset Świadkowi Jehowy, który przeprowadzał uroczystość Pamiątki i wypowiedział w jej trakcie analizowaną fantasmagorię, oznajmił mi, że ewangelista Łukasz przestawił kolejność wydarzeń. Na tym dyskusja się skończyła, bo wybuchła epidemia i bezpośredni kontakt się urwał a na wiadomość internetową nie dostałem odpowiedzi. Jest bowiem werset, z innej ewangelii, który potwierdza wersję ewangelii Łukasza:

Marka 14:22-24
A gdy jeszcze jedli, wziął chleb, pobłogosławił, połamał go i dał im, i rzekł: „Bierzcie, to oznacza moje ciało”. A wziąwszy kielich, złożył podziękowania i dał im go, i wszyscy z niego pili.

Bardzo proszę zwróćmy uwagę na słowo wszyscy. Bardzo proszę sięgnijmy jeszcze do leksykonu Wnikliwe poznawanie Pism:

„Jezus ustanowił Wieczerzę Pańską w wieczór przed swoją śmiercią, zaraz po obchodach swej ostatniej Paschy. Przedtem jednak — kiedy już „była noc” — odprawił jeszcze zdrajcę Judasza (Jn 13:30).”

Bardzo proszę sięgnijmy po Biblię i przeczytajmy co tam napisano w wersecie na który się powołano. Dla pewności zacytuję wersety wcześniejsze:

Jana 13:21-30
Rzekłszy to, Jezus strapił się w duchu i złożył świadectwo, i powiedział: „Zaprawdę, zaprawdę wam mówię: Jeden z was mnie zdradzi”. Uczniowie popatrzyli jeden na drugiego, niepewni, o kim mówi. U piersi Jezusa półleżał jeden z jego uczniów, ten, którego Jezus miłował. Szymon Piotr skinął więc na niego i rzekł mu: „Powiedz, któż to jest, o kim on mówi”. Ten zatem oparł się na piersi Jezusa i rzekł do niego: „Panie, któż to jest?” Jezus więc odpowiedział: „To ten, któremu podam umoczony kęs”. I umoczywszy kęs, wziął go i podał Judaszowi, synowi Szymona Iskariota. A w niego, zaraz po tym kęsie, wszedł Szatan. Toteż Jezus powiedział do niego: „Co czynisz, uczyń szybciej”. Jednakże nikt z półleżących przy stole nie wiedział, dlaczego mu to rzekł. Albowiem niektórzy mniemali, że skoro Judasz miał szkatułkę na pieniądze, Jezus mu powiedział: „Nakup, czego nam potrzeba na święto”, albo żeby dał coś biednym. On zatem, wziąwszy kęs, natychmiast wyszedł. A była noc.

Inny Świadek Jehowy w trakcie dyskusji w analizowanym temacie zacytował ten werset jako rzekomy dowód na to, że się mylę, a Świadkowie Jehowy prawidłowo nauczają.
Poprosiłem zatem, by czytał dalej aż do momentu, w którym najszanowniejszy władca Jehoszua Masziach (Jezus Chrystus) poda chleb i kielich i ustanowi Pamiątkę (Eucharystię).
Czytaliśmy, czytaliśmy, czytaliśmy. Trochę tych wersetów było i doszliśmy do tego zdarzenia:

Jana 18:1-9
Powiedziawszy to, Jezus udał się ze swymi uczniami na drugą stronę potoku zimowego Kidron, na miejsce, gdzie był ogród, i wszedł tam on oraz jego uczniowie. Ale Judasz, jego zdrajca, także znał to miejsce, ponieważ Jezus wiele razy spotykał się tam ze swymi uczniami. Toteż Judasz wziął oddział żołnierzy, jak również urzędników od naczelnych kapłanów i faryzeuszy, i przyszli tam z pochodniami i lampami, i orężem. A Jezus, wiedząc o wszystkim, co go czeka, wyszedł i powiedział do nich: „Kogo szukacie?” Odpowiedzieli mu: „Jezusa Nazarejczyka”. Rzekł do nich: „Ja nim jestem”. A stał z nimi także Judasz, jego zdrajca. Kiedy jednak rzekł do nich: „Ja nim jestem”, cofnęli się i upadli na ziemię. Znowu więc ich zapytał: „Kogo szukacie?” Oni rzekli: „Jezusa Nazarejczyka”. Jezus odrzekł: „Powiedziałem wam, że ja nim jestem. Jeśli zatem mnie szukacie, to pozwólcie tym odejść”, żeby się spełniło słowo, które powiedział: „Z tych, których mi dałeś, nie utraciłem ani jednego”.

Z ewangelii najszanowniejszego pana apostoła Jehochanana (Jana) wynika, że po odprawie najszanowniejszego pana Jehudy (Judasza) nie było Pamiątki (Eucharystii).

Ciąg dalszy być może nastąpi.

ahmadeusz · Administrator

Ja kiedy pierwszy raz Świadkowie Jehowy studiowali ze mną książkę – Czego naprawdę uczy Biblia? - nie zwróciłem uwagi na tę błąd. Kiedy za drugim razem, po latach inni Świadkowie Jehowy studiowali ze mną tę samą książkę też błędu nie zauważyłem. Świadczy to o mnie źle.
Nie przykładałem się zbyt skrupulatne do studium. Nie sprawdzałem skrupulatnie wszystkich wersetów. Słabo też znałem Biblię, bo gdybym dobrze znał błąd bym zauważył. Ciągle słabo znam Biblię, ale staram się ją czytać i swą słabą wiedzę pogłębiać. Z czasem dowiedziałem się, że imię Judasz nie jest prawdziwym imieniem, ale przezwiskiem jednego z apostołów najszanowniejszego władcy Jehoszua Masziach (Jezusa Chrystusa). Jego prawdziwe imię to Jehuda i według biblii znaczy ono Jehowie chwała - oznacza ono wychwalanie najszanowniejszego Boga Jehowy.
Do tematu jeszcze powrócę w dziale poświęconym bezczeszczeniu imienia najszanowniejszego Boga Jehowy. Skoro temat zszedł na postać najszanowniejszego pana apostoła Jehudy, to warto bliżej przyjrzeć się tej postaci. Według Biblii był to jeden z apostołów - zdrajca:

Mateusza 10:2-4
A imiona dwunastu apostołów są następujące: pierwszy — Szymon zwany Piotrem i Andrzej, jego brat; i Jakub, syn Zebedeusza, i Jan, jego brat; Filip i Bartłomiej; Tomasz i Mateusz, poborca podatkowy; Jakub, syn Alfeusza, i Tadeusz; Szymon Kananejczyk i Judasz Iskariot, który go później zdradził.

Według oficjalnych ewangelii był on złodziejem:

Jana 12:1-7
(...)A na sześć dni przed Paschą Jezus przybył do Betanii, gdzie był Łazarz, którego Jezus wskrzesił z martwych. Toteż wydali tam dla niego wieczerzę i Marta usługiwała, a Łazarz był jednym z tych, którzy półleżeli z nim przy stole. Maria zaś wzięła funt wonnego olejku, prawdziwego nardu, bardzo drogiego, i natarła stopy Jezusa, i wytarła jego stopy swymi włosami. Dom napełnił się zapachem wonnego olejku. Ale Judasz Iskariot, jeden z jego uczniów, który miał go zdradzić, powiedział: „Czemuż nie sprzedano tego wonnego olejku za trzysta denarów i nie dano biednym?” Rzekł to jednak nie dlatego, że się troszczył o biednych, lecz dlatego, że był złodziejem, a miał szkatułkę i podbierał pieniądze, które do niej wkładano. (…)

W Biblii znajdziemy też opis domniemanej zdrady:

Marka 14:10, 11; Mateusza 26:47-50;
A Judasz Iskariot, jeden z dwunastu, poszedł do naczelnych kapłanów, żeby im go wydać. Gdy to usłyszeli, uradowali się i obiecali dać mu srebrne pieniądze. Zaczął więc szukać dogodnej sposobności, żeby go zdradzić. (...)
I gdy on jeszcze mówił, oto przyszedł Judasz, jeden z dwunastu, a razem z nim wielki tłum z mieczami i pałkami, od naczelnych kapłanów i starszych ludu. A jego zdrajca wcześniej podał im znak, mówiąc: „Ten, którego pocałuję — to on; weźcie go pod straż”. I podchodząc wprost do Jezusa, rzekł: „Witaj, Rabbi!”, i pocałował go bardzo czule. Lecz Jezus rzekł do niego: „Człowieku, w jakim celu jesteś tu obecny?” Wtedy oni wystąpili i pochwycili Jezusa w swe ręce, i wzięli go pod straż.

Według oficjalnych ewangelii i Dziejów Apostolskich powiesił się lub też rzucił się w przepaść głową w dół, pękł pośrodku i jego jelita wypłynęły:

Mateusza 27:3-5; Dzieje 1:15-20
(...)Wtedy Judasz, który go zdradził, widząc, że on został skazany, poczuł wyrzuty sumienia i zwrócił trzydzieści srebrników naczelnym kapłanom i starszym, mówiąc: „Zgrzeszyłem, zdradzając krew człowieka prawego”. Ci rzekli: „Co nam do tego? To twoja sprawa!” Rzucił więc srebrniki do świątyni i się oddalił, a odszedłszy, powiesił się. (…)
A w tych dniach Piotr powstał pośród braci i rzekł (ogółem rzesza ta liczyła około stu dwudziestu osób): „Mężowie, bracia, było konieczne, żeby się spełniły słowa Pisma, jakie ustami Dawida duch święty uprzednio wypowiedział o Judaszu, który stał się przewodnikiem tych, co pojmali Jezusa, a był zaliczany do nas i otrzymał udział w tym usługiwaniu. (Tenże człowiek nabył pole za zapłatę uzyskaną za nieprawość i runąwszy głową w dół, pękł pośrodku, a wszystkie jego jelita wypłynęły. I stało się to znane wszystkim mieszkańcom Jerozolimy, tak iż owo pole nazwano w ich języku Akeldama, to jest Pole Krwi). Albowiem jest napisane w Księdze Psalmów: ‚Niech jego siedziba opustoszeje i niech nie będzie w niej żadnego mieszkańca’ oraz: ‚Niech jego urząd nadzorcy przejmie ktoś inny’.

Są to oficjalne dostępne nam informacje, ale nie wiadomo czy prawdziwe.
Nie dysponujemy dziś żadnymi wiarygodnymi dowodami, pozwalającymi nam sprawdzić wiarygodność tych zapisów. Nawet nie wiemy, czy były one w oryginalnych ewangeliach bo takimi nikt według oficjalnych doniesień nie dysponuje.
Negatywne informacje na temat najszanowniejszego pana apostoła Jehudy (Judasza) mogły zostać sformułowane przez zazdrosnych apostołów lub też dopisane przez nieuczciwych kopistów.
Tacy istnieli na co dowodem jest słynny werset z listu najszanowniejszego pana apostoła Jehochanana (Jana).
Podam trzy różne przekłady Biblii zawierające te trzy różne wersje tych samych wersetów:

Nowy Testament Przekład z Wulgaty KS Eugeniusz Dąbrowski – Doktor Świętej Teologii, Doktor Nauk Biblijnych Wydawnictwo PAX 1949 rok.

1 Jana 5:7,8
7 Albowiem Trójca wydaje świadectwo na niebie: Ojciec, Syn i Duch Święty, a Trójca ta jednym jest.
8 I Trójca wydaje świadectwo na ziemi: duch, woda i krew, a Trójca ta jednym jest.

1 Jana 5:7, 8 Przekład Nowego Świata Świadków Jehowy:
7. Bo jest trzech świadków:
8. duch i woda, i krew, a ci trzej są zgodni.

Biblia Tysiąclecia aktualnie obowiązujący w liturgii przekład:
1 Jana 5:7,8
7 Trzej bowiem dają świadectwo:
8 Duch, woda i krew, a ci trzej w jedno się łączą.

Komentarz do wersetu siódmego powyższego przekładu:
Wiersz 7 jest uzupełniony w Wlg: „ W niebie Ojciec, Słowo i Duch Święty, a ci trzej są jednością. I trzej są, którzy dają świadectwo na ziemi”. Słów tych (tzw. Comma Johhaneum) brak w najstarszych rkp gr. i w najstarszych przekładach. Nie spotykamy ich również w ważniejszych kodeksach Wlg. Prawdopodobnie stanowiły one marginesową glosę, później w niektórych kodeksach włączoną do tekstu.

Powyższe wersety są dowodem na to, że Biblia była przez niegodziwych ludzi fałszowana, a niektóre fałszerstwa zostały zdemaskowane stosunkowo niedawno.

Załóżmy jednak, że werset dotyczące najszanowniejszego pan apostoła Jehudy (Judasza) to autentyczne zapiski apostołów, którzy ewangelie spisali. Niekoniecznie muszą być one prawdziwe.
Apostołowie mogli nie rozumieć tego co się wydarzyło, mogli nakłamać, a nawet zabić najszanowniejszego pana apostoła Jehudę (Judasza) i upozorować samobójstwo.
W Biblii mamy bowiem dwa opisy tej śmierci znacznie różniące się szczegółami:

Mateusza 27:5
(...)odszedłszy, powiesił się.

Dzieje 1:18
(…) runąwszy głową w dół, pękł pośrodku, a wszystkie jego jelita wypłynęły.

Różnice te mogą świadczyć o mataczeniu. By móc sprawę rozsądzić trzeba by przesłuchać również najszanowniejszego pana Jehudę (Judasza). Niestety nie jest to możliwe.

Czytałem apokryfy, według których, najszanowniejszy pan apostoł Jehuda (Judasz) był najbardziej zaufanym apostołem, dlatego też był skarbnikiem, a do wspólnej szkatułki dokładał pieniądze bo był bogaty z domu. Apokryfy są jednak niepoważane przez chrześcijan, dlatego w dalszej analizie tematu pominiemy je. Są jednak wersety biblijne, z których wynika, że zdrajcą okazał się zupełnie inny apostoł. Po pierwsze sam najszanowniejszy władca Jehoszua Masziach (Jezus Chrystus) nauczał, że musi iść do Jerozolimy, wiele wycierpieć i zostać zabity:

Mateusza 16:21
(...)Od tego czasu Jezus Chrystus począł ukazywać swym uczniom, że musi iść do Jerozolimy i wiele wycierpieć od starszych oraz naczelnych kapłanów i uczonych w piśmie, i zostać zabity, a trzeciego dnia wskrzeszony.

Kiedy najszanowniejszy pan apostoł Piotr począł go ganić za te nauki sam został bardzo surowo potraktowany – został nazwany Szatanem:

Mateusza 16:22, 23
Wtedy Piotr wziął go na bok i począł go ganić, mówiąc:
„Zlituj się nad sobą, Panie; los ten wcale cię nie spotka”.
On zaś, odwróciwszy się, rzekł do Piotra:
„Zejdź mi z oczu, Szatanie! Jesteś dla mnie zgorszeniem, gdyż nie myślisz po Bożemu, lecz po ludzku”.

Myśl, że najszanowniejszy władca Jehoszua Masziach (Jezus Chrystus) nie zostanie pojmany i uśmiercony była gorsząca. By jednak to się stało potrzebny był ktoś zaufany. Z wersetów, które przed chwilą przeczytaliśmy można wyciągnąć wniosek, że najszanowniejszy pan apostoł Piotr, do misji sprowadzenia żołnierzy mających pojmać najszanowniejszego władcę Jehoszua Masziach (Jezusa Chrystusa) się nie nadawał. Pomimo tego, że wiedział, co musi się wydarzyć, kiedy nadszedł moment wydania najszanowniejszy pan apostoł Piotr, próbował wszystko popsuć:

Jana 18:10, 11
(…) Wtedy Szymon Piotr, mając miecz, dobył go i uderzył niewolnika arcykapłana, i odciął mu prawe ucho. Niewolnik ten miał na imię Malchus. Lecz Jezus rzekł do Piotra: „Schowaj miecz do pochwy. Czyżbym nie miał wypić kielicha, który mi dał Ojciec?”

Bardzo proszę powróćmy proszę myślami do Ostatniej Wieczerzy. Po ustaleniu Eucharystii – rytualnego spożywania chleba i wiana najszanowniejszy władca Jehoszua Masziach (Jezus Chrystus) odprawił najszanowniejszego pana apostoła Jehudę (Judasza) słowami co czynisz uczyń szybciej:

Jana 13:27-30
(…) Toteż Jezus powiedział do niego:
„Co czynisz, uczyń szybciej”. Jednakże nikt z półleżących przy stole nie wiedział, dlaczego mu to rzekł. Albowiem niektórzy mniemali, że skoro Judasz miał szkatułkę na pieniądze, Jezus mu powiedział: „Nakup, czego nam potrzeba na święto”, albo żeby dał coś biednym. On zatem, wziąwszy kęs, natychmiast wyszedł. A była noc.

Inni apostołowie nie wiedzieli co się dzieje - że najszanowniejszy pan apostoł Jehuda (Judasz) ma misję, którą musi wypełnić i nie była to zdrada, ale wierność i odpowiedzialność za to, by wszystko się wypełniło zgodnie z pismami. Bardzo proszę zwróćmy uwagę na sam moment wydania najszanowniejszego władcy Jehoszua Masziach (Jezusa Chrystusa):

Marka 14:45
(...)A idąc prosto ku niemu, podszedł i powiedział: „Rabbi!”, i pocałował go bardzo czule.

Bardzo proszę zastanówmy się proszę o czym świadczy bardzo czuły pocałunek?
Świadczy o bardzo pozytywnym nastawieniu do osoby, którą się całuje. Zdrajca całował by wyrachowanie, ze złością ewentualnie z obrzydzeniem a nie czule, tym bardziej nie bardzo czule.
Z powyższych wersetów można wyciągnąć wnioski, że wydanie najszanowniejszego władcy Jehoszua Masziach (Jezusa Chrystusa) nie było zdradą, ale misternym planem, dzięki któremu spełniły się słowa proroków:

Mateusza 26:56
(...)Ale to wszystko się stało, żeby się spełniły pisma proroków”. Wtedy wszyscy uczniowie pozostawili go i uciekli.

Również w naszych czasach ludzie wymyślają kłamstwa na temat najszanowniejszego pana apostoła Jehudy (Judasza). Dowodem na to jest zdemaskowane za pomocą Biblii kłamstwo Świadków Jehowy dotyczące udziału w Pamiątce (Eucharystii).
Jest to jeszcze dowód na to, że na temat najszanowniejszego pana apostoła Jehudy (Judasza) ludzie wymyślają i rozgłaszają różne kłamstwa. Załóżmy proszę, że najszanowniejszy pan apostoł Jehuda (Judasz) zdrajcą nie był. Powstaje zatem pytanie, kto tym zdrajcą był.
Wiele wersetów wskazuje na to, że zdrajcą był najszanowniejszy pan apostoł Piotr. Bardzo proszę przypomnijmy sobie naukę najszanowniejszego władcy Jehoszua Masziach (Jezusa Chrystusa):

Mateusza 10:32, 33
(…) Co do każdego więc, kto przyzna się przed ludźmi do jedności ze mną, ja też przyznam się do jedności z nim — przed moim Ojcem, który jest w niebiosach; ale kto się mnie zaprze przed ludźmi, tego ja też na pewno się zaprę przed moim Ojcem, który jest w niebiosach.

Jeżeli zaparcie się potraktujemy jako zdradę, to beż wątpienia zdrajcą okazał się najszanowniejszy pan apostoł Piotr, który w krótkim czasie zaparł się trzy razy. Prorokował o tym najszanowniejszy władca Jehoszua Masziach (Jezus Chrystus):

Mateusza 26:31-35
(...)Wtedy Jezus im powiedział:
„Tej nocy wy wszyscy zgorszycie się w związku ze mną, jest bowiem napisane: ‚Uderzę pasterza i owce trzody się rozproszą’. A gdy zostanę wskrzeszony, pójdę przed wami do Galilei”.
Ale Piotr, odpowiadając, rzekł mu:
„Choćby się w związku z tobą zgorszyli wszyscy inni, ja nigdy się nie zgorszę!”
Jezus rzekł do niego:
„Zaprawdę ci mówię: Tej nocy, zanim kogut zapieje, trzy razy się mnie zaprzesz”.
Piotr mu powiedział:
„Nawet gdybym miał umrzeć z tobą, na pewno się ciebie nie zaprę”. Także wszyscy inni uczniowie powiedzieli to samo.

Według Biblii proroctwo to okazało się prawdziwe:

Łukasza 22:54-62
(…) Wtedy go pojmali, wyprowadzili i przywiedli do domu arcykapłana; Piotr zaś szedł z tyłu w pewnej odległości. Gdy rozpalili ognisko na środku dziedzińca i usiedli razem, Piotr siedział wśród nich. Ale pewna służąca zobaczyła go siedzącego przy jasnym ogniu, a przyjrzawszy mu się, rzekła:
„I ten był z nim”.
Lecz on temu zaprzeczył, mówiąc:
„Nie znam go, niewiasto”.
A po krótkim czasie ktoś inny, ujrzawszy go, powiedział:
„Ty też jesteś jednym z nich”.
Ale Piotr rzekł:
„Człowiecze, nie jestem”.
Po upływie mniej więcej godziny ktoś inny zaczął stanowczo twierdzić:
„Ten z całą pewnością również był z nim; bo przecież jest Galilejczykiem!”
Ale Piotr rzekł:
„Człowiecze, nie wiem, co mówisz”. I natychmiast, gdy on jeszcze mówił, zapiał kogut. Pan zaś odwrócił się i spojrzał na Piotra, a Piotr przypomniał sobie wypowiedź Pana, jak rzekł do niego: „Dzisiaj, zanim kogut zapieje, trzykrotnie się mnie zaprzesz”.
I wyszedłszy na zewnątrz, gorzko zapłakał.

Pomimo tego najszanowniejszy władca Jehoszua Masziach (Jezus Chrystus) po zmartwychwstaniu dał najszanowniejszemu panu Apostołowi Piotrowi jeszcze jedną szansę przewodzenia chrześcijańskiemu kościołowi:

Jana 21:15-19
(…) Kiedy już zjedli śniadanie, Jezus powiedział do Szymona Piotra:
„Szymonie, synu Jana, czy mnie bardziej od tych miłujesz?”
Ten mu rzekł:
„Tak, Panie, ty wiesz, że cię kocham”.
Powiedział do niego:
„Karm moje baranki”.
Znowu powiedział do niego, po raz drugi:
„Szymonie, synu Jana, czy mnie miłujesz?”
Rzekł mu:
„Tak, Panie, ty wiesz, że cię kocham”.
Powiedział do niego:
„Paś moje owieczki”.
Powiedział mu po raz trzeci:
„Szymonie, synu Jana, czy mnie kochasz?”
Piotr zasmucił się, iż rzekł do niego po raz trzeci:
„Czy mnie kochasz?”
Rzekł mu więc:
„Panie, ty wiesz wszystko; ty dobrze wiesz, że cię kocham”.
Jezus powiedział do niego:
„Karm moje owieczki. Zaprawdę, zaprawdę ci mówię: Gdy byłeś młodszy, przepasywałeś się i chodziłeś, gdzie chciałeś. Ale gdy się zestarzejesz, wyciągniesz ręce i ktoś inny cię przepasze i poprowadzi, gdzie nie chcesz”.
Rzekł to, aby wskazać, jaką śmiercią odda chwałę Bogu. A to rzekłszy, powiedział do niego:
„Dalej mnie naśladuj”.

Początek Dziejów Apostolskich wskazywać by mógł na to, że najszanowniejszy pan apostoł Piotr dzielnie się z powierzonej myśli wywiązywał:

Dzieje 5:14-16
(...)Ponadto stale przybywało wierzących w Pana — mnóstwo mężczyzn i kobiet; i wynoszono chorych nawet na szerokie ulice, i kładziono ich na małych łożach i noszach, aby na któregoś z nich chociaż padł cień przechodzącego Piotra. Schodziło się też mnóstwo ludzi z miast wokół Jerozolimy, niosąc chorych i trapionych przez duchy nieczyste, i oni wszyscy byli uzdrawiani.

Pojawił się jednak najszanowniejszy pan apostoł Paweł, który się mu sprzeciwił w twarz:

Galatów 2:11
(...)Kiedy jednak Kefas przyszedł do Antiochii, sprzeciwiłem mu się w twarz, ponieważ zasłużył na potępienie.

W dalszych rozdziałach dziejów apostolskich rola najszanowniejszego pana apostoła Piotra maleje.
W dalszej części Dziejów Apostolskich najszanowniejszy pana apostoł Paweł nauczał, że najszanowniejszy Bóg Jehowa dokonał wyboru i przez jego usta ludzie z narodów usłyszeli dobrą nowinę:

Dzieje 15:6-8
Toteż apostołowie i starsi zebrali się, aby rozpatrzyć tę sprawę. A gdy doszło do wielkiego sporu, wstał Piotr i rzekł do nich:
„Mężowie, bracia, dobrze wiecie, że już w dawnych dniach Bóg dokonał pośród was wyboru, aby przez moje usta ludzie z narodów usłyszeli słowo dobrej nowiny i uwierzyli; a Bóg, który zna serce, złożył świadectwo, dając im ducha świętego, tak jak i nam.

Ten przywilej odebrał mu najszanowniejszy pan apostoł Paweł:

Galatów 2:7; Dzieje 19:11, 12
(…) powierzono mi dobrą nowinę dla nieobrzezanych, tak jak Piotrowi dla obrzezanych (…)
A Bóg dokonywał przez ręce Pawła nadzwyczajnych potężnych dzieł, tak iż nawet chusty i fartuchy przenoszono z jego ciała na niedomagających, a opuszczały ich dolegliwości i wychodziły z nich niegodziwe duchy.

To on się stał naczelnym teologiem chrześcijaństwa. Chodząc do różnych kościołów chrześcijańskich zauważyłem, że najbardziej poważane są nauki najszanowniejszego pan apostoła Pawła. To przede wszystkim na podstawie jego listów układane są kazania.

Ciąg dalszy być może nastąpi.

ahmadeusz · Administrator

Bardzo proszę powróćmy myślami do książki – Czego naprawdę uczy Biblią? - i kłamstwa na temat tak zwanej Wieczerzy Pańskiej, pierwowzoru Eucharystii:

„Jezus obchodził Paschę z apostołami, po czym odprawił Judasza Iskariota i wprowadził Wieczerzę Pańską.”

Bezspornie Biblia tego nie uczy. Świadkowie Jehowy, którzy wymyślili lub też powtórzyli po kimś tę fantasmagorię popełnili błąd dotyczący kolejności biblijnych wydarzeń. O ile się pomylili?
Być może tylko o minutę. A może o godzinę lub dwie? Przy obecnych danych biblijnych jest to nie do ustalenia. Nie znam też żadnych innych źródeł, które by pozwoliły ustalić jak duża jest to pomyłka. Przeanalizuję teraz kolejny trochę większy błąd. Jest to jeden z tych błędów, który zauważyłem jako jeden z pierwszych. Być może w tamtym czasie akurat czytałem właściwy fragment Biblii i dlatego go zauważyłem. Ja znam tylko jeden werset biblijny, który pozwala znaleźć tę pomyłkę będącą kłamstwem na temat wyjścia Izraelitów z Rameses z Egiptu. Kiedy podczas studium książki – Czego naprawdę uczy Biblia? - rozmowa zeszła na wyjście Izraelitów z Rameses usłyszałem, że stała się to 14 Nisan (Abib). Powiedziałem, że według Biblii stało się to dzień później, ale w tamtym momencie nie byłem w stanie wskazać wersetu. Na pierwszym zebraniu po tym studium podszedł do mnie starszy (ksiądz), który prowadził ze mną studium i powiedział mniej więcej takie słowa:

„Mojżesz wezwany po północy przez faraona zdążył jeszcze przed końcem 14 Nisan dotrzeć do Rameses i rozpocząć wędrówkę w kierunku Sukkot.”

Dokładnie identyczną naukę można znaleźć w leksykonie Wnikliwe poznawanie Pism, wydawanym przez Świadków Jehowy:

„*** it-2 s. 1099 ak. 6 Wyjście Izraelitów z Egiptu (exodus) ***
Mojżesz wezwany po północy przez faraona zdążył jeszcze przed końcem 14 Nisan dotrzeć do Rameses i rozpocząć wędrówkę w kierunku Sukkot. (Wyjścia 12:29-32, 37, 41, 42) ”

Wygląda na to, że starszy starannie się przygotował na spotkanie ze mną. By ustalić datę wyjścia sięgną po najpoważniejsze dzieło teologiczne Świadków Jehowy, leksykon Wnikliwe Poznawanie Pism. Tam też znalazł trefną datę popartą wersetami. Bardzo proszę poznajmy je:

Wyjścia 12:29-32, 37, 41, 42
A o północy Jehowa ugodził każdego pierworodnego w ziemi egipskiej, od pierworodnego potomka faraona, który zasiada na tronie, do pierworodnego potomka jeńca, który był w więziennym dole, i do każdego pierworodnego potomka zwierzęcia. Wówczas faraon wstał w nocy, on i wszyscy jego słudzy oraz wszyscy inni Egipcjanie; i wśród Egipcjan zaczął się podnosić wielki krzyk, gdyż nie było domu, w którym nie byłoby umarłego. Od razu wezwał w nocy Mojżesza i Aarona i rzekł: „Wstańcie, wyjdźcie spośród mojego ludu, zarówno wy, jak i inni synowie Izraela, i idźcie, służcie Jehowie, tak jak oświadczyliście. (…) I synowie Izraela odeszli z Rameses do Sukkot w liczbie sześciuset tysięcy krzepkich mężczyzn pieszych, nie licząc maleństw.Wyjścia (…) I stało się pod koniec czterystu trzydziestu lat, w tymże dniu stało się, że wszystkie zastępy Jehowy wyszły z ziemi egipskiej. Jest to noc świętowania ze względu na Jehowę za to, że ich wyprowadził z ziemi egipskiej. Ze względu na Jehowę jest to noc świętowania wszystkich synów Izraela przez wszystkie ich pokolenia.

Osoba nieznająca dobrze Biblii może się dać zwieść temu rozumowaniu. Kiedy ja zacząłem poznawać kalendarz biblijny i biblijne święta rozpisałem sobie święta i wiedziałem, że takie zrozumiane tekstów biblijnych jest błędne. Znając tylko Księgę Wyjścia można taki błąd popełnić.
Bardzo proszę zapoznajmy się z sprawozdaniem biblijnym dotyczącym zapowiedzi wyjścia:

Wyjścia 12:17-20; 13:3, 4
I będziecie obchodzić Święto Przaśników, gdyż w tymże dniu wyprowadzę wasze zastępy z ziemi egipskiej. I macie zachowywać ten dzień przez wszystkie wasze pokolenia jako ustawę po czas niezmierzony. W miesiącu pierwszym, czternastego dnia tego miesiąca, macie jeść wieczorem przaśniki aż do wieczora dwudziestego pierwszego dnia tego miesiąca. Przez siedem dni nie może się znaleźć w waszych domach żaden zaczyn, gdyż każdy, kto skosztuje czegoś, co jest na zakwasie — czy to osiadły przybysz, czy rodowity mieszkaniec tej ziemi — dusza ta musi zostać zgładzona ze zgromadzenia Izraela. Nie wolno wam jeść niczego, co jest na zakwasie. We wszystkich waszych mieszkaniach macie jeść przaśniki’”. (…) I Mojżesz przemówił do ludu:
„Niech będzie upamiętniany ten dzień, w którym wyszliście z Egiptu, z domu niewolników, gdyż Jehowa wyprowadził was stąd siłą ręki. Nie można więc jeść niczego, co jest na zakwasie. Wychodzicie dzisiaj, w miesiącu Abib.

W powyższym tekście mamy zwróconą uwagę na 14 dzień miesiąca pierwszego i na to, że aż do 21 dnia tego miesiąca Izraelici mieli jeść przaśniki. Wyraźnie zaznaczono jednak, że wyjście dotyczy Święta Przaśników. By dokładniej poznać datę tego Święta trzeba też poznać Księgę Kapłańską:

Kapłańska 23:4-8
Oto okresowe święta Jehowy, święte zgromadzenia, które macie ogłosić w ich wyznaczonych porach: W miesiącu pierwszym, czternastego dnia tego miesiąca, między dwoma wieczorami jest Pascha dla Jehowy. „‚A piętnastego dnia tego miesiąca jest Święto Przaśników dla Jehowy. Przez siedem dni macie jeść przaśniki. Pierwszego dnia urządzicie święte zgromadzenie. Nie możecie wykonywać żadnej ciężkiej pracy. Ale przez siedem dni będziecie składać Jehowie ofiarę ogniową. Siódmego dnia będzie święte zgromadzenie. Nie możecie wykonywać żadnej ciężkiej pracy’”.

Gdyby ktokolwiek miał wątpliwości co do dnia wyjścia Izaraelitów z Rameses w Egipcie, że źle interpretuję biblijne zapisy, to wszelkie wątpliwości rozwiewa zapis w Księdze Luczb:

Liczb 33:3
I wyruszyli z Rameses w miesiącu pierwszym, piętnastego dnia miesiąca pierwszego. Zaraz nazajutrz po Passze synowie Izraela wyszli z podniesioną ręką na oczach wszystkich Egipcjan.

Błąd ten jest niewielki, ale został powielony w wielu artykułach teologicznych Świadków Jehowy i rozpropagowany po całym świecie na gigantyczną skalę. O skali działalności Świadków Jehowy może świadczyć wiadomość jaką można znaleźć w Przebudźcie się! (czasopismo wydawane przez Świadków Jehowy):

„Broszura biblijna w 192 językach
W Księdze rekordów Guinnessa pod hasłem „Rekordy wydawnicze” wymieniono książkę Prawda, która prowadzi do życia wiecznego, wydaną w roku 1968 przez Towarzystwo Strażnica. Jak czytamy, do maja 1987 roku publikacja ta osiągnęła łączny nakład 106 486 735 egzemplarzy w 116 językach. Ostatnio jednak Świadkowie Jehowy rozpowszechniają broszurę Rozkoszuj się życiem wiecznym na ziemi!, którą to samo wydawnictwo opublikowało w roku 1982. Obecnie jest ona dostępna w 192 językach, a do tej pory wydrukowano 60 000 000 egzemplarzy.”

Kiedy wykazałem starszemu (księdzu) niezbite dowody na to, że się myli, że w Biblii podali inną datę wyjścia z Rameses nic nie powiedział. Z tego co pamiętam, to po prostu odszedł i do tematu nie wracał. Dla mnie było to dziwne i niezrozumiałe zachowanie. W kwestii tego jak i innych błędów Świadków Jehowy napisałem niejeden list otwarty do Ciała Kierowniczego. Z tego co się dowiedziałem kopie tych listów dostają też starsi z zboru i kiedyś nawet usłyszałem słowa zachęty bym pisał dalej. Świadkowie Jehowy przynajmniej słownie przywiązują dużą wagę do mówienia prawdy. Często takie zachęty słyszałem na zebraniach. Jest też w ich literaturze wiele zachęt do takiego postępowania. Podam przykład z ich literatury:

*** w09 15.6 ss. 16-17 ak. 5 ‛Mów prawdę ze swym bliźnim’ ***
Prawdziwi chrześcijanie nie przekręcają faktów w celu wprowadzenia kogoś w błąd. ‛Mają wstręt do tego, co niegodziwe, a lgną do tego, co dobre’ (Rzym. 12:9).

Według powyższej tezy, to co mnie spotkało ze strony Świadków Jehowy świadczy o tym, że nie są oni prawdziwymi chrześcijanami, że mają wstręt do tego co dobre i lgną do tego co niegodziwe. Przecież to, że człowiek się myli jest rzeczą naturalną. Normalny człowiek, któremu zależy na prawdzie, kiedy zrobi błąd i się o tym dowie, to przeprasza i robi wszystko by błąd naprawić, by już więcej go nie popełniać. Jeżeli kogoś w błąd wprowadził to powinien tę osobę poinformować. Zastanawiam się dlaczego Świadkowie Jehowy tak nie postępują i nic rozsądnego nie przychodzi mi do głowy. Po uświadomieniu sobie błędu, to starsi (księża) powinni napisać list do Ciała Kierowniczego (Kolegium Biskupów) oraz powiadomić wszystkich innych Świadków Jehowy o błędzie. Tak sobie myślę. Przecież takie fałszywe nauki kompromitują nie tylko Świadków Jehowy, nie tylko Ciało Kierownicze, ale także najszanowniejszego władcę Jehoszua Masziach (Jezusa Chrystusa) i przede wszystkim najszanowniejszego Boga Jehowę.

Bardzo proszę powróćmy jeszcze myślami do wyjścia Izraelitów z Rameses. W drugim tomie leksykonu Wnikliwe poznawanie Pism pod hasłem Wyjście Izraelitów z Egiptu napisano:

„*** it-2 s. 1099 ak. 6 Wyjście Izraelitów z Egiptu (exodus) ***
Mojżesz wezwany po północy przez faraona zdążył jeszcze przed końcem 14 Nisan dotrzeć do Rameses i rozpocząć wędrówkę w kierunku Sukkot. (Wyjścia 12:29-32, 37, 41, 42) ”

Warto tu dodać, że w pierwszym tomie, przed hasłem Egipt, Egipcjanie jest hasło Wyjście z Egiptu.
Bardzo proszę przeczytajmy co tam napisano:

*** it-1 s. 536 Wyjście z Egiptu ***
Izraelici wyruszyli liczną grupą z Rameses w Egipcie dnia 15 Nisan 1513 r. p.n.e.

Nie jest jednak łatwo znaleźć to hasło. Naturalnym, logicznym, sensownym jest to, że jeżeli szukamy w leksykonie informacji na temat wyjścia Izraelitów z Egiptu sięgniemy po 2 tom i tam znajdziemy fałszywą informację. Tę prawdziwą znalazłem korzystając z Internetowej wersji tego leksykonu. Wpisałem szukane hasło i wyszły mi różne odpowiedzi.

Ciąg dalszy być może nastąpi.

ahmadeusz · Administrator

Raz w tygodniu Świadkowie Jehowy mają zebranie składające się z dwóch części.
Pierwsza część poświęcona jest czytaniu Biblii. W tym tygodniu były analizowane 3 rozdziały z Księgi Powtórzonego Prawa. Bardzo sobie cenię te zebrania. Słabo znam Biblię, a na dodatek nie jestem zbyt spostrzegawczy. Zdarza się, że jakiś Świadek Jehowy zwróci uwagę na jakiś werset, którego ja pomimo tego, że go czytałem, to przeoczyłem a jest on bardzo istotny w jakimś temacie.
Wersety, które uważam za istotne staram się grupować tematycznie i zdarza się, że wersety pochodzące z różnych Ksiąg, z różnych rozdziałów zaczynają się układać w harmonijną całość.
Podam przykład na podstawie przykładów najszanowniejszego władcy Jehoszua Masziach (Jezusa Chrystusa), o których w Biblii napisano:

Mateusza 13:34
(…) Wszystko to Jezus mówił do tłumów w przykładach. Doprawdy, bez użycia przykładu niczego do nich nie mówił.

Świadkowie Jehowy w Książce Bądź moim naśladowcą, w rozdziale zatytułowanym - Dlaczego Jezus używał przykładów - tak interpretują ten proceder:

„Bez użycia przykładu niczego do nich nie mówił”

4, 5. Dlaczego Jezus nauczał za pomocą przykładów?

4 Biblia wyjaśnia, że Jezus nauczał za pomocą przykładów z dwóch istotnych powodów. Po pierwsze, spełniał w ten sposób proroctwo. W Ewangelii według Mateusza 13:34, 35 czytamy: „Jezus mówił do tłumów w przykładach. Doprawdy, bez użycia przykładu niczego do nich nie mówił — żeby się spełniło, co zostało powiedziane przez proroka, który rzekł: ‚Otworzę swe usta, podając przykłady’”. Wspomnianym prorokiem był jeden z psalmistów, który powyższe słowa wypowiedział pod natchnieniem ducha Bożego setki lat przed narodzinami Jezusa (Psalm 78:2). Skoro Jehowa z tak dużym wyprzedzeniem postanowił, że Mesjasz będzie stosował przykłady, to niewątpliwie bardzo sobie ceni tę metodę nauczania.
5 Po drugie, Jezus posługiwał się przykładami, aby ujawnić pobudki słuchaczy i odsiać tych, których — jak sam powiedział — ‛serca stały się nieczułe’ (Mateusza 13:10-15; Izajasza 6:9, 10). W jaki sposób przykłady mu w tym pomagały? Niekiedy ludzie pragnący w pełni pojąć jego słowa musieli poprosić o dalsze wyjaśnienia. Zdobywali się na to tylko pokorni — w odróżnieniu od wyniosłych czy obojętnych (Mateusza 13:36; Marka 4:34). Tak więc stosując przykłady, Jezus odsłaniał prawdę przed tymi, którzy całym sercem byli jej złaknieni, a ukrywał przed tymi, którzy mieli w sercu pychę.

6. Do jakich jeszcze celów służyły Jezusowi przykłady?

6 Jednak przykłady służyły Jezusowi także do wielu innych, częściowo już wymienionych celów. Wzbudzały zaciekawienie, a tym samym zachęcały ludzi do słuchania. Ponadto tworząc w ich umysłach obrazy, ułatwiały im zrozumienie słów Jezusa. Jednocześnie pomagały im je zapamiętać. O zamiłowaniu Jezusa do przykładów dużo mówi Kazanie na Górze, zapisane w Ewangelii według Mateusza 5:3 do 7:27. Jak oszacowano, zawiera ono ponad 50 figur stylistycznych. Rzecz ciekawa, głośne przeczytanie go zabiera około 20 minut. A zatem średnio jedna figura wypada niemal raz na 20 sekund! Nie ulega najmniejszej wątpliwości, że Jezus rozumiał wartość ilustracji słownych.

7. Dlaczego powinniśmy posługiwać się przykładami?

7 Jako naśladowcy Chrystusa, chcemy się na nim wzorować, a więc również nauczać za pomocą przykładów. Podobnie jak przyprawa podnosi smak potrawy, tak przykłady dodadzą smaku przekazywanym przez nas pouczeniom. Gdy je starannie przemyślimy, możemy ułatwić naszym słuchaczom zrozumienie istotnych prawd. Zbadajmy teraz dokładniej, co między innymi decydowało o skuteczności przykładów Jezusa. Dzięki temu dowiemy się, jak sami moglibyśmy stosować tę cenną metodę nauczania.

Bardzo proszę zbierzmy część wersetów dotyczących przykładów i ułóżmy je w logiczną całość:

Mateusza 13:34; Marka 4:34; Łukasza 8:10; Marka 4:10-12
(...)Wszystko to Jezus mówił do tłumów w przykładach. Doprawdy, bez użycia przykładu niczego do nich nie mówił (...)Doprawdy, bez użycia przykładu niczego do nich nie mówił, ale na osobności wszystko swym uczniom wyjaśniał. (...)On zaś rzekł: „Wam dano zrozumieć święte tajemnice królestwa Bożego, ale dla pozostałych jest to w przykładach, żeby patrząc, patrzyli na próżno, i słuchając, nie pojęli znaczenia. (...)A gdy został sam, ci wokół niego wraz z dwunastoma zaczęli go pytać o te przykłady. I przemówił do nich: „Wam dano świętą tajemnicę królestwa Bożego, ale dla tych na zewnątrz wszystko dzieje się w przykładach, żeby patrząc, patrzyli, a jednak nie widzieli, i słuchając, słyszeli, a jednak nie pojęli sensu ani w ogóle nie zawrócili i nie dostąpili przebaczenia”.

Z powyższych wersetów wynika, że przykłady najszanowniejszego władcy Jehoszui (Jezusa) pomagały zaciemnić nawet proste sprawy. Ich celem było jak największe zamącenie w głowach słuchaczy, po to by nie dostąpili przebaczenia. Najszanowniejszy pan Thomas Jefferson moim zdaniem trafnie zauważył:

„Ten który nie wie nic, jest bliżej prawdy niż ten którego umysł jest wypełniony kłamstwami i błędami.”

Przykłady miały w sobie ukryte znaczenie zarezerwowane tylko dla uczniów, ale i oni bywali zdezorientowani:

Łukasza 12:41
(…) Wtedy Piotr rzekł: „Panie, czy kierujesz ten przykład do nas, czy też do wszystkich?

Nie doczekał się jednak odpowiedzi, ale usłyszał kolejne przypowieści o ukrytym znaczeniu:

Łukasza 12:42-53
A Pan rzekł:
„Kto rzeczywiście jest szafarzem wiernym, roztropnym, którego pan ustanowi nad swym gronem sług, aby im dawał odmierzone porcje pokarmu we właściwym czasie? Szczęśliwy ów niewolnik, jeśli jego pan, przybywszy, zastanie go tak czyniącego! Mówię wam zgodnie z prawdą: Ustanowi go nad całym swoim mieniem. Ale gdyby ów niewolnik rzekł w swoim sercu: ‚Mój pan zwleka z przyjściem’ i gdyby zaczął bić służących i służące oraz jeść i pić, i się upijać, pan owego niewolnika przyjdzie w dniu, w którym ten się go nie spodziewa, i o godzinie, której nie zna, i ukarze go z największą surowością, i wyznaczy mu dział z niewiernymi. Wtedy ów niewolnik, który zrozumiał wolę swego pana, ale się nie przygotował ani nie postąpił zgodnie z jego wolą, otrzyma wiele uderzeń. Ten zaś, który nie zrozumiał i czynił to, za co zasłużył na uderzenia, otrzyma ich niewiele. Istotnie, komu dużo dano, od tego dużo się będzie żądać; a komu ludzie dużo powierzają, od tego będą żądać więcej niż zwykle.
„Przyszedłem wzniecić ogień na ziemi i czego więcej mam sobie życzyć, skoro już zapłonął? Doprawdy, mam chrzest, którym muszę być ochrzczony, i jakże jestem udręczony, dopóki się nie zakończy! Czy mniemacie, że przyszedłem dać pokój na ziemi? Bynajmniej, mówię wam, lecz raczej rozdźwięk. Bo odtąd w jednym domu pięcioro będzie podzielonych, troje przeciwko dwojgu i dwoje przeciwko trojgu. Podzieleni będą: ojciec przeciw synowi i syn przeciw ojcu, matka przeciw córce i córka przeciw matce, teściowa przeciw synowej i synowa przeciw teściowej”.

Czas pokazał, że słowa i podziałach i wojnach były prorocze w stosunku do chrześcijan. Po śmierci najszanowniejszego władcy Jehoszua Masziach (Jezusa Chrystusa) już w czasach Biblijnych nastąpiły podziały:

1 Koryntian 1:11-13
Są wśród was zatargi. Mam na myśli to, że każdy z was mówi: „Ja należę do Pawła”, „A ja do Apollosa”, „A ja do Kefasa”, „A ja do Chrystusa”. Chrystus jest podzielony. Czyż za was Paweł zawisł na palu? Albo czy zostaliście ochrzczeni w imię Pawła?

Z czasem najszanowniejszy pan apostoł Paweł siebie i swoich naśladowców przedstawił w swoich listach jako wzorzec do naśladowania:

Filipian 3:17; 2 Tesaloniczan 3:9
Bracia, stańcie się wspólnie moimi naśladowcami i przypatrujcie się tym, którzy chodzą zgodnie z przykładem, jaki macie w nas. (…) Nie jakobyśmy nie mieli prawa, ale żeby dać wam siebie za przykład, abyście nas naśladowali.

O ile w 1 liście do Koryntian mowa o Chrystusie podzielonym, to w listach do Filipian i Tesaloniczan Chrystus został zastąpiony apostołem Pawłem, który jeszcze w liście do Galatów wisiał u jego boku:

Galatów 2:20
Wraz z Chrystusem zawisłem na palu. Już nie ja żyję, lecz w jedności ze mną żyje Chrystus. Doprawdy, żyjąc teraz w ciele, żyję dzięki wierze w Syna Bożego, który mnie umiłował i wydał za mnie samego siebie.

Fakty są takie, że jedną z cech charakterystycznych chrześcijan są podziały. Nowo powstałe kościoły dzielą się i powstają nowe. Spotkałem się z opracowaniem, według którego jest ponad 50 tysięcy kościołów chrześcijańskich i wciąż powstają nowe. Świadkowie Jehowy nie są wyjątkiem.
Sami są głównym odłamem Badaczy Pisma Świętego. Zauważyłem też, że co jakiś czas jakiś Świadek Jehowy odłącza się od organizacji i wokół siebie buduje nowy kościół. Zdarza się też, że kościoły takie walczą ze sobą fizycznie. Niejedna wojna miała podtekst religijny.
Bardzo proszę powróćmy myślami do najszanowniejszego władcy Jehoszua Masziach (Jezusa Chrystusa) i przykładów. Bardzo proszę przypomnijmy sobie pytanie najszanowniejszego pana apostoła Piotra dotyczące przykładów:

Łukasza 12:41
(…) Wtedy Piotr rzekł: „Panie, czy kierujesz ten przykład do nas, czy też do wszystkich?

Pytanie to padło przy zwodzonych przy pomocy przykładów tłumach i nic dziwnego, że zostało zignorowane. W Biblii znajdziemy zanotowane takie same nauki najszanowniejszego władcy Jehoszua Masziach kierowane i do tłumów jak i do jego uczniów:

Marka 8:34; Łukasza 9:23; Mateusza 16:24
A przywoławszy do siebie tłum wraz ze swymi uczniami, rzekł do nich:
„Jeżeli ktoś chce pójść za mną, niech się zaprze samego siebie i weźmie swój pal męki, i stale mnie naśladuje.
Potem przemówił do wszystkich:
„Jeżeli ktoś chce pójść za mną, niech się zaprze samego siebie i dzień po dniu bierze swój pal męki, i stale mnie naśladuje.
(...)Potem Jezus rzekł do swych uczniów:
„Jeżeli ktoś chce pójść za mną, niech się zaprze samego siebie i weźmie swój pal męki, i stale mnie naśladuje.

Z tych biblijnych opowieści możemy wyciągnąć wniosek, że uczniowie najszanowniejszego władcy Jehoszua Masziach (Jezusa Chrystusa) mogli również czuć się okłamywani.

Bardzo proszę przypomnijmy sobie zdanie pewnej niewiasty dotyczące Mesjasza:

Jana 4:25, 26
Niewiasta powiedziała do niego:
„Wiem, że przyjdzie Mesjasz, zwany Chrystusem. Kiedy on przybędzie, otwarcie oznajmi nam wszystko”.
Jezus powiedział jej:
„Jestem nim ja, który z tobą mówię”.

Z Ewangelii wynika, że słowa te były kłamstwem dlatego, że najszanowniejszy władca Jehoszua Masziach (Jezus Chrystus) nie mówił do tłumów otwarcie, ale zwodził je przykładami mającymi ukryte znaczenie:

Mateusza 13:34; Marka 4:34; Łukasza 8:10; Marka 4:10-12
(...)Wszystko to Jezus mówił do tłumów w przykładach. Doprawdy, bez użycia przykładu niczego do nich nie mówił (...)Doprawdy, bez użycia przykładu niczego do nich nie mówił, ale na osobności wszystko swym uczniom wyjaśniał. (...)On zaś rzekł: „Wam dano zrozumieć święte tajemnice królestwa Bożego, ale dla pozostałych jest to w przykładach, żeby patrząc, patrzyli na próżno, i słuchając, nie pojęli znaczenia. (...)A gdy został sam, ci wokół niego wraz z dwunastoma zaczęli go pytać o te przykłady. I przemówił do nich: „Wam dano świętą tajemnicę królestwa Bożego, ale dla tych na zewnątrz wszystko dzieje się w przykładach, żeby patrząc, patrzyli, a jednak nie widzieli, i słuchając, słyszeli, a jednak nie pojęli sensu ani w ogóle nie zawrócili i nie dostąpili przebaczenia”.

Pomimo tego, kiedy najszanowniejszy władca Jehoszua Masziach (Jezus Chrystus) został aresztowany kłamał, że nic nie mówił skrycie:

Jana 18:19-21
A naczelny kapłan pytał Jezusa o jego uczniów i o jego naukę. Jezus mu odpowiedział: „Ja mówiłem do świata jawnie. Zawsze nauczałem w synagodze i w świątyni, gdzie się schodzą wszyscy Żydzi; i nic nie mówiłem skrycie. Dlaczego pytasz mnie? Pytaj tych, którzy słyszeli, co do nich mówiłem. Oto ci wiedzą, co ja powiedziałem”.

Ciąg dalszy być może nastąpi.

ahmadeusz · Administrator

Być może właśnie z tych powodów Izraelici nie uznali za mesjasza najszanowniejszego władcę Jehoszua Masziach (Jezusa Chrystusa), który miał otwarcie oznajmić Izraelitom wszystko i na takiego niektórzy czekają po dziś dzień. Bardzo proszę powróćmy myślami do błędów Świadków Jehowy. Przypomnijmy sobie powieloną przez nich fałszywą informację:

„Mojżesz wezwany po północy przez faraona zdążył jeszcze przed końcem 14 Nisan dotrzeć do Rameses i rozpocząć wędrówkę w kierunku Sukkot.”

Świadkowie Jehowy mają przygotowany program czytania Biblii. Co tydzień bywa on omawiany na zebraniu Życie i służba. Na ten tydzień przewidziano czytanie Księgi Powtórzonego Prawa.
Czytanie na ten tydzień rozpoczęło się od 16 rozdziału. Bardzo proszę zapoznajmy się z 4 pierwszymi akapitami tego rozdziału:

Księga Powtórzonego Prawa
„Pamiętajcie o miesiącu abib i obchodźcie w nim Paschę ku czci Jehowy, swojego Boga, bo w miesiącu abib Jehowa, wasz Bóg, wyprowadził was w nocy z Egiptu. W miejscu, które Jehowa wybierze, żeby tam przebywało Jego imię, złożycie Jehowie, swojemu Bogu, ofiarę paschalną z bydła, owiec lub kóz. Nie wolno wam jeść z nią niczego, co jest na zakwasie. Przez siedem dni macie jeść przaśniki, chleb udręki, bo w pośpiechu wyszliście z ziemi egipskiej. Róbcie tak, żeby przez całe życie pamiętać dzień wyjścia z Egiptu.

Werset ten to kolejny dowód na to, że nauka o wyjściu 14 Abin (Nisan) z Rameses to wierutne kłamstwo. Nie każdy Świadek Jehowy może sobie zdawać sprawę z tego fałszywego dogmatu wiary. Jeżeli starsi (księża) poważnie traktują swoją religię i lekcje udzielanie odpowiedzi na podstawie Biblii to absolutnie nie powinni powielać tej wprowadzającej w błąd fantasmagorii.

Ciąg dalszy być może nastąpi.